เดิมพันของชีวิตที่สูงขึ้นเรื่อย ๆ

เดิมพันของชีวิตที่สูงขึ้นเรื่อย ๆ

                เหตุเพราะไม่ตั้งใจทำความเพียร ภายนอกและภายในที่แตกต่าง สร้างกรรมเพิ่ม

จิตที่ซับซ้อน กิเลสที่ฝังลึก ทำให้สร้างกรรมเพิ่ม

กรรมเก่าที่ทำมาก่อนหน้าคงจะมีทั้งดีมาก ๆ และขณะเดียวกันก็คงจะชั่วมาก ๆ

คงไม่ต้องหันมองในชาติไหน แบบชาตินี้ตอนนี้ก็มีให้เห็น

รู้ว่า “หลายสิ่งควรทำ แต่มันชอบประมาทบอกว่า เอาไว้ก่อน”

แล้วปัญหาก็ “เรื้อรัง”

วันนี้เป็นอีกครั้งที่แม่ครูเมตตา

เป็นการลงมีด ผ่าตัดช่วยเหลือ ตีแผ่ความชั่วให้ผู้อื่นได้เห็น

ที่ทำให้หนูได้เห็นชัดขึ้นว่า

“เส้นทางนี้ของหนู มีเดิมพันที่สูงขึ้น”

ไม่ได้สูงเพราะผู้อื่น สูงเพราะการกระทำของตัวหนูเอง ที่ไม่เลิกชั่ว

วันนี้ ออกจากขอนแก่นมา ตอนเช้า จัดว่า “สาย” กว่าจะถึงวัด

ใจมีอาการหวาดกลัวกับ “อุบัติเหตุ” เป็นเหตุเก่าที่เหมือนไม่พิจารณาให้เข้าใจกับตนเอง แล้วมีภาพมาหลอกหลอนตนเอง เสมอ ๆ ถึง อุบัติเหตุที่อาจจะเกิดขึ้น

ใจไม่ปกติ สะท้อนการไม่ยอมรับความชั่วที่ได้ทำ

เสื้อสกรีนที่ผิดพลาดไปหมด เพราะความไม่รอบคอบ

หลวงพี่เคยชี้ว่า “มันไม่ใช่เรื่องเสื้อ แต่มันคือ ภาพสะท้อนของจิตที่มันมีกิเลส”

ที่ต้องหาทางโค่นมันลง

หลวงพี่เมตตาแชร์ ประสบการณ์ภาวนาของท่านและวิถีปฏิบัติ

เป็นความเด็ดเดี่ยวในเส้นทางแบบที่เรียกว่า เจริญรอยตามครูบาอาจารย์แบบไม่ขาดสาย

ครูเมตตาชี้ซ้ำให้เห็น “ความชั่วและงอมือ งอเท้าของตนเอง”

สติปัญญามี ไม่ใช้ ตามใจตนเองจนขี้เกียจ ความสามารถมี ไม่พัฒนา

สร้างปัญหา ก็เป็น “ตัวถ่วง”

อันนี้ชัด เป็นภาพสะท้อนกับตนของตนเอง

ศีลที่ด่างพร้อย เพราะถึงที่สุดแล้ว เมื่อโดนทดสอบ มันก็ขาด

ความโกรธที่ สติไม่เท่าทัน

การหยิบของใช้โดยไม่บอกกล่าว

ราคะที่ไม่กดข่ม

ข้อปฏิบัติที่ไม่ลงมือทำ

สติที่ไม่รักษา

ศีลห้าก็แย่แล้ว ไม่ต้องเอ่ยถึงอื่นใด

ศีลห้าเป็น ฐานของความเป็น “มนุษย์”

หลุดไปจากศีลห้า ก็กำลังเดินอยู่ในทางของ อมนุษย์ (เปรต อสุรกาย เดรัจฉาน)

ความละอายเกรงกลัวต่อบาป หากไม่มี ก็จบข่าวเรื่องการ “รักษาศีล”

ทำอย่างไรจึงจะมี จะเกิดขึ้น

ก็คือ ต้องลงมือทำนั่นแหละ แค่ทำก็ไม่ต้องแก้ตัว ไม่ต้องอ้าง

เหตุผลล้านแปด เป็นเรื่องของกิเลสที่เอามาแก้ตัว สำคัญ คือ ลงมือแก้ไข อย่าใจร้อน

เป้าหมายคือ ศีลต้องเต็ม สติ สมาธิต้องต่อเนื่อง ปัญญาต้องเท่าทัน พร้อมใช้งาน

ทุกครั้งที่ครูลงมือช่วย มันก็พะงาบกับตนเองมาได้พักหนึ่ง แล้วก็ลงอีก

ทำยังไงจึงจะไม่ลงซ้ำ

 

 

ไม่อยากลงก็ต้อง รักษา ข้อปฏิบัติ

ครูเมตตาชี้ หลวงพี่ก็ย้ำ สิ่งที่ครูเมตตาบอก คือ “กุญแจ”

แต่เราต้องลงมือเปิดมันเอง

ถึงจะรู้ว่ามันเป็นอย่างไร

เดิมพันที่สูงขึ้น กับความเมตตาที่ครูมอบให้ นั้นยิ่งใหญ่

รู้สึกว่า “หลังชนฝา”

เพราะการทำชั่ว ไม่ใช่แค่การฆ่าตัวตาย หรือ ทำร้ายตนเอง

แต่นี่กำลังทำร้าย ทำลาย พ่อ แม่ ครูบาอาจารย์และคนที่ รักและเป็นห่วงอยู่

เมื่อวานนี้มีแต่ความรู้สึก “เสียใจ แต่มันไม่ยอมรับ”

ดังขึ้นแต่ว่า “ความเสียใจไม่มีเสียง”

แต่วันนี้ครูทำให้ได้คิดได้ว่า “หากมันสำนึก มันจะลงมือแก้ไข”

 

 

ไม่ใช่ว่า ลงมือแก้ไขปุ๊บแล้วจะ สำเร็จปั๊บหรอกค่ะ

จะต้องโดนทดสอบไปอีกหลายครั้งเพราะ ความชั่วเก่า ๆ ยังฝังราก

คำหลวงพี่สอนดังขึ้นมาว่า “อย่าไปติดดี การเดินบนเส้นทางนี้ ไม่เอาทั้งบุญและบาป ให้อยู่เหนือมัน”

“ขันธ์ หน่ะใช้มันหน่อย ใช้ประโยชน์มันหน่อย มันแก่ขึ้นทุกวัน แล้วมันก็จะสลายไป บู๊ ๆ หน่อย”

“กิเลสมันหนา ไม่บู๊ ไม่ได้กิน สู้ ๆ”

“หน้าที่ของครูบาอาจารย์คือ ทำอย่างไร จึงจะทำให้ลูกศิษย์ พัฒนาขึ้น สิ่งที่ครูทำนั้น กำลังพัฒนาลูกศิษย์อยู่เสมอ”

แล้วหนูหล่ะ ตอบแทนอะไรครูบ้างที่ผ่านมา ช่างน่าละอาย

แล้วต่อไปหล่ะ จะทดแทนอะไรท่านได้บ้าง

สิ่งที่ครูปรารถนาและชี้เสมอคือ “ข้อวัตร”

ทำถวายท่านได้ไหม ถ้าทำได้ก็เพื่อ ตัวแกเองนั่นแหละ รู้อยู่ใช่ไหม

สรุปครูไม่ได้หวังอะไรจากลูกศิษย์เลย มีแต่ให้ ๆ ๆ แบบไม่มีประมาณ กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ

 

[กิจกรรมบำบัดจิตสังคม]

มีสติและมีความสุข ขอบคุณมากครับ

[มีกตัญญูมีความสุข]

กตัญญูให้สูงสุดเข้าไว้ จะมีความสุข ไม่มีกรรมเก่าหรอก มีแต่ผู้มีพระคุณที่จัดกรรมชั้นดี ที่ให้มดลูกแม่คนนี้ได้เข้าอาศัย จงกตัญญู แล้ว จะสุขอย่างแท้จริง. กตัญญู แล้วสุขแท้