พระเนื้อผงปูนเปลือกหอยที่นำไปชุบรักและยังไม่มีการล้างรักนั้น จะมีความยากในการดูพระแท้ได้ต่างจากที่ล้างรักออกแล้ว
โดยเฉพาะรักน้ำเกลี้ยง หรือยางไม้นั้น จะมีความยืดหยุ่นให้เนื้อพระงอกผ่านชั้นรักขึ้นมาได้ทั้งปูนดิบและปูนสุก
กล่าวคือ ปูนดิบจะงอกดันเป็นก้อนๆ หรือเม็ดๆขึ้นมาจนถึงขั้นทำให้ผิวของรักปริแยกเป็นช่องให้งอกต่อขึ้นมาเหนือผิวของรักได้
แต่ปูนสุกนั้นจะงอกขึ้นมาพอกอยู่ตามซอกต่างๆขององค์พระ
ดังนั้นถ้าเนื้อพระเป็นเนื้อสมดุลก็จะดูไม่ยากนัก แต่ถ้าเป็นเนื้อแก่ปูนดิบก็จะดูยากขึ้นมาหน่อย
ผมได้ลองนำพระดังกล่าวมาพิจารณาหาจุดสำคัญที่อาจจะสังเกตได้ไม่ยากนัก ได้ 7 ข้อด้วยกันคือ
ให้ดู
1. เส้นลายตังอิ้วในเนื้อปูน (พระเก๊จะไม่มี เนื้อจะทึบๆ)
2. ความเหี่ยวของเนื้อ และผิวพระ
3. คราบความเก่าของรัก ตั้งอิ้ว ปูนสุก การปริของรัก การกร่อนของมวลสารที่โผล่ขึ้นมาเหนือผิว ฯลฯ
4. สนิมน้ำหมากของทองคำที่ปิด (ถ้าเก่าพอ)
5. การงอกดันชั้นรักออกมาของทั้งปูนสุกและปูนดิบ
6. ดูพิมพ์ทรงโดยรวม
7. อ่านเนื้อ และปัจจัยที่ต้องสอดคล้องกันของการพัฒนาการ
ถ้าสะดุดแม้แต่ข้อเดียว วางไว้ก่อนครับ
ไม่มีความเห็น