ช่วงเวลาดี ๆ ที่มีคุณค่า
ในการเรียนบางครั้งก็เกิดการท้อ การเครียดจดคิดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่ถูกแต่มีคน 2 คนที่คอยให้คำปรึกษาอยู่ทางห่างไกลคนที่คอยห่วงใยอยู่ที่บ้านนั้นก็คือพ่อกับแม่ ท่านคอยให้กำลังใจ ปลอบใจ หาถ้อยคำที่อย่างที่ทำให้เราสบายใจ ถึงแม้สิ่งที่ท่านพูดอาจจะเป็นไปไม่ได้ก็ตาม ทำให้เราหัวเราะได้ให้เวลาที่ทุกใจที่สุด
เมื่อผมกลับไปบ้านทีไหร่อย่างแรกเลยก็คือการ "กอด" พ่อกับแม่ความอบอุ่นที่หาทางเปรียบไม่ได้ หาชื้อที่ไหนไม่ได้ซึ่งความอบอุ่นที่ได้ไม่เหมือนกับกอดใคร ๆ คือช่วงเวลาดี ๆ ที่ผมจำได้ตลอดเวลาซึ่งไม่เคยลืม
ผมว่าในโลกใบนี้ไม่มีใครรักเราได้เท่านี้อีกแล้ว ความรักความเข้าใจกันในครอบครัวเป็นสิ่งที่สำคัญผมว่าคนที่สามารถเป็นพ่อแม่คนได้นั้น ต้องเก่งมาก ๆ ผมลองคิดดูเล่น ๆ นะครับหากผมมีลูกผมจะเลี้ยงเขายังไง ให้เก่งเหมือนกับพ่อกับแม่ที่เลี้ยงดูแลผมมาตลอด
ขอบคุณพ่อกับแม่ที่คอยดูแลให้คำปรึกษาผมมาตลอด เลี้ยงดูผมมาจนโตหมดเงินเลี้ยงดูผมมาหมดเงินไปเยอะสุดท้ายนี้ผมคงไม่มีอะไรเป็นสิ่งตอบแทน ก็หวังว่าใบปริญญาใบนี้คงทำให้พ่อกับแม่ได้ภูมิใจรักพ่อกับแม่ที่สุด!
พ่อแม่ไม่มี เงินทอง จะกองให้
จงตั้งใจ พากเพียร เรียนหนังสือ
หาวิชา ความรู้ เป็นคู่มือ
เพื่อยึดถือ เอาไว้ ใช้เลี้ยงกาย
พ่อกับแม่ มีแต่ จะแก่เฒ่า
จะเลี้ยงเจ้า เรื่อยไป นั้นอย่าหมาย
ใช้วิชา ช่วยตน ไปจนตาย
เจ้าสบาย แม่กับพ่อ ก็ชื่นใจ
ถึงแม้จน ทนได้ ไม่ทุกข์หนัก
เท่าลูกรัก ประพฤติตน เป็นคนชั่ว
ลูกกี่คน ทนเลี้ยงได้ ไม่หมองมัว
ไม่โศกเศร้า เท่าลูกตัว ชั่วระยำ
พ่อแม่ส่ง ให้ลูกเรียน เพียรอุตส่าห์
พ่อแม่ฟันฝ่า อุปสรรค แสนหนักเหลือ
พ่อแม่ตั้งหน้า หาทุน มาจุนเจือ
พ่อแม่ทำเพื่อ ลูกเจริญ เดินก้าวไกล
# ขอบคุณกลอนดี ๆ จาก อานิสงส์ของการสวดพระพุทธคุณ #
(พระธรรมสิงหบุราจารย์ หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม
วัดอัมพวัน อ.พรหมบุรี จ.สิงห์บุรี)
ความเห็น (2)
เขียนได้ดีมากเลยครับ
