พี่สาว ๒ คนของผม เดินทางออกจากชุมพร เมื่อประมาณ ๙.๐๐ น. ของวันที่ ๒๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๖ ไปกับคณะมวลชนของชุมพร มุ่งสู่กรุงเทพฯ ขณะที่ผมทำธุระเกี่ยวกับการรังวัดที่อันเป็นสมบัติชิ้นเดียวที่พ่อได้มาและแบ่งให้ลูกๆ ซึ่งได้กันคนละนิด แต่มันหมายถึงชีวิตของพวกเราและคนรุ่งต่อไป น่าเสียดาย หลังจากพี่สาวไปแล้ว ก็ติดต่อไม่ได้เลย อย่างไรก็ตาม ทั้งคันรถบัสเป็นคนกันเอง คงไม่มีปัญหาอะไร
สายนี้ (๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๖) พี่สาวที่คลานออกมาจากท้องแม่ก่อนผม กำลังอยู่ที่หน้าสำนักงานตำรวจแห่งชาติ และกินข้าวเรียบร้อยแล้ว
ที่สงขลา แม่และญาติๆ เดินทางออกจากหาดใหญ่พร้อมกับคณะเมื่อเวลา ๑๘.๐๐ น. ของวันที่ ๒๓ พฤศจิกายน ทุลักทุเลผ่านด่าน ผ่านเรือใบ สัญญาณโทรศัพท์ (AIS) ติดต่อไม่ได้ มาติดต่อได้ที่ชุมพร โดยพักกินข้าวกันที่ร้านคุณสาหร่าย ก่อนนั้นติดน้ำท่วมระหว่างทาง ต้องเลี่ยงใช้เส้นทางอื่นเช่นกัน กว่าจะถึงเขตปริมณฑลก็เวลา ๒๓.๐๐ น. โดยประมาณ ของวันที่ ๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๖ วันนี้เวลา ๐๘.๐๐ น. (๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๖) แม่กินข้าวแล้ว กำลังเดินทางไปราชดำเนิน
เมื่อไหร่หนอนักการเมืองจะมองว่า ผลประโยชน์ของประเทศชาติย่อมเหนือสิ่งอื่นใด แล้วเมื่อไหร่จะเลิกยุยงส่งเสริมให้คนไทยแตกแยกและเป็นปฏิปักษ์ต่อกัน...เมื่อไหร่...เมื่อไหร่...และเมื่อไหร่.......
ขอให้ทุกคนปลอดภัยนะคะ
กิเลสชนกิเลสก็มีแต่กิเลสเต็มบ้านเต็มเมืองครับ ดังนั้น จึงไม่มีเมื่อไร :-)