จากปู่ถึงหลาน(๑๘)
ไม่ได้เขียนถึงหลานทั้งสองนานมากแล้ว เพราะปู่มีงานเยอะมากหลายด้าน กลับถึงบ้านแต่ละวันก็หมดแรง บางวันไม่ได้กินข้าวเที่ยงเพราะไม่รู้สึกหิว ร่างกายปู่ก็คงปรับตัวลดน้ำหนักกระมัง
ทุกวันนี้อาการของพี่ทอฝันดีขึ้นเยอะ อาการอิจฉาน้องหรือออกอาการเวลามีใครไปพูดกับน้องก่อนลดลงไปเยอะแล้ว แต่เริ่มแกล้งน้อง ฮา... วิธีการแกล้งของทอฝันก็คือ เวลาน้องทำท่าจะหลับ พี่ทอฝันก็จะมาร้องเพลงเสียงดังกล่อมน้อง บอกว่า ทอฝันจะร้องเพลงให้น้องฟัง แล้วตะโกน ช้าง ช้าง ช้าง ช้าง ช้าง....ฮา...จนคุณย่าบอกว่า ช้างตัวเล็กก็ได้...ฮา...บางทีไปนอนใกล้ๆน้อง พอเผลอก็เอาเท้าป้วนเปี้ยนแถวตัวน้อง ฮา...
มาวันก็เป็นเด็กอารมณ์ดีเลี้ยงง่าย แต่งงอยู่อย่างนึง มาวินแหวะบ่อย ดูดนมอิ่มแล้วสักพักจะแหวะ และจะแหวะทุกครั้งที่กินนม มาวินทำท่าจะพูดเก่งเพราะปากอ้อแอ้ทำเสียงเหมือนคุยกับคนโน้นคนนี้ พอปู่เดินผ่านก็จะมองตาม แต่เวลาอยู่เฉยๆถ้าไปโอ๋....มาวิน โอ๋...มาวินจะแบะปากร้องทันที ฮา...
มาวินผิวขาวกว่าพี่ทอฝัน ผิวเหมือนเด็กหญิง ผิวผ่องเสียจนกลัวว่าโตขึ้นจะโดนสาวๆห้อมล้อมหรือเปล่าเนี่ย...แต่คุณย่าบอกว่าสาวห้อมล้อมดีกว่าหนุ่มห้อมล้อม ฮา....
ปู่กีบย่าแต่งงานกันมาจนครบ ๓๓ ปีในปีนี้และก้าวเข้าสู่ปีที่ ๓๔ ครอบครัวของเรามีความสุขมาก จะว่าไปแล้วครอบครัวตั้งแต่ก๋งจ้อ ม๊าจ้อ (ปู่ทวดย่าทวด) ก็มีความสุขเพราะคนในครอบครัวไม่ทะเลาะกันด้วยความรุนแรง(ตามคำนิยามของคำว่ารุนแรงของคนสมัยใหม่ คือเราไม่เป่านกหวีดใส่กัน ฮา...) ครอบครัวของเราคุยกันด้วยเหตุผล ปู่ ย่านวล ย่าน้อย ย่าอ้อยและปู่จุม รักกันไม่ทะเลาะ มีอะไรก็แบ่งปันกัน ยอมกัน ครอบครัวใหญ่จึงไม่เกิดปัญหา พอปู่กับย่ามีครอบครัวแยกมาเราก็ไม่มีความรุนแรงในครอบครัว ไม่เพียงทางกาย แม้ทางวาจาก็ไม่ทำ อดทนอดกลั้นไม่ทำในสิ่งที่อีกฝ่ายหนึ่งไม่สบายใจ หรือรู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งชอบอะไรก็จัดหามาให้
ย่ารู้ว่าปู่ชอบทานผลไม้ก็จะหาผลไม้มาให้ปู่แทบทุกมื้อ หลายครั้งที่จิตสื่อถึงกันว่าต้องการอะไร เช่นตอนเช้าเราจะออกไปทานอาหารเช้าด้วยกัน ปู่จะทายในใจก่อนว่าย่าอยากทานอะไร พอถามย่าก็มักจะตรงตามร้านที่ปู่ทายไว้ เมื่อวันครบรอบปู่กับย่าแต่งงานกัน ปู่ขับรถกลับบ้าน พอมาถึงร้านขนมปู่นึกในใจว่าจะซื้อขนมไปฝากย่าดีกว่า ก็เลยแวะซื้อขนมที่ย่าชอบ เช่น ข้าวเหนียวหน้าขนุน ข้าวเหนียวหน้าสังขยา และขนมอื่นๆกับซื้อวุ้นอัญชันมาฝากทอฝัน พอกลับมาถึงบ้านเปิด Line ดู ปรากฏว่าย่าส่งข้อความว่าช่วยแวะซื้อขนมให้ด้วยเพราะย่าจะให้ซื้อเผื่อยายรัตน์ที่มาช่วยเลี้ยงน้องมาวินไว้ทานกับกาแฟตอนเช้าด้วย
มีคนถามปู่ว่าทำงานหลายอย่าง ยังมีเวลาเขียนบทความหรือ ปู่บอกว่านี่เป็นการคลายเครียดของปู่ เพราะเมื่อเราเหนื่อยเราท้อ การที่เราได้เขียนเล่าเรื่องความสุขมันก็จะทำให้เราได้รับพลังแห่งความสุขนั้นกลับมาเพิ่มพลังให้ชีวิตด้วย
แต่...บางครั้ง เรื่องที่ตั้งใจจะเขียนกลับไม่ค่อยได้เขียน เช่น ทองเนื้อเก้า เขียนได้แค่ตอนเดียวยังไม่ได้เขียนต่อเพราะไม่ค่อยได้ดูละคร กลับมาถึงบ้านก็จะรับหน้าที่เล่นกับทอฝัน ผ่อนแรงให้ย่า บางทีย่าก็มาช่วยอุ้มมาวินต่อ
ทอฝันมีพฤติการณ์ใหม่ บางวันเจาะจงจะนอนกับป่าป๊า บางวันเจาะจงนอนกับปู่กับย่าจะผลักไสยังไงก็ไม่ไป จะบอกว่าให้เก็บของไปเล่นที่บ้านก็ไม่เอา พอย่าบอกว่าคืนนี้ไปนอนกับป่าป๊านะ ทอฝันบอกว่าทอฝันจะนอนกับคุณย่า พอคุณย่าแกล้งว่าไปนอนกับป่าป๊าดีแล้ว ทอฝันจะทำหน้าร้องไห้แล้วถามว่า ทำไม (ต้องไปนอนกับป่าป๊าด้วย) โถ...
ทอฝันชอบผ้าปูที่นอนวันแต่งงานของปู่กับย่ามาก ปีที่แล้วเขายังไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร แต่ปีนี้คงเห็นและรู้เรื่องสีสันมากขึ้น และมานอนกับปู่กับย่าตั้งแต่วันปูผ้าผืนนี้ไม่ยอมกลับไปนอนบ้าน แถมพอปู่กลับจากที่ทำงานตอนเย็น ทอฝันเรียกร้องให้ปู่ขึ้นไปนอนเล่นในห้องนอนปู่ข้างบน เพราะทอฝันจะได้ตามมานอนเล่นกับผ้าปูที่นอนผืนนี้ (อาการเลือกจะนอนที่โน่นที่นี่มีมาก่อน แต่ช่วงนี้เห็นชัดว่าทอฝันอยากนอนที่นอนที่ปูผ้าของปู่และย่า)
ดีแล้วที่ทอฝันจะได้ซึมซับความรักของปู่กับย่าที่ถ่ายทอดมาถึงทอฝันอย่างเต็มที่...
ความเห็น (3)
อ่านแล้วอบอุ่น
ทั้งทอฝันและมาวิน
ทั้งปู่และย่าได้เลี้ยงสมใจ อย่าให้หนุ่มๆห้อมล้อมมาวินนะครับตัวเอง 555
ขอบคุณท่านอัยการมากครับ
ผ้าปูที่นอนวันแต่งงานของปู่กับย่า เป็นสัญญลักษณ์แห่งความรักและความอบอุ่นที่ส่งถึงหลานที่น่ารักมากๆ ค่ะ ประทับใจค่ะ :)
ขอบคุณความสุขที่ส่งผ่านมาทางตัวอักษรนะคะ รู้ได้เลยว่าหลานทั้งสองต้องเป็นเด็กที่มีความมั่นคงทางอารมณ์มากแน่นอนในอนาคตค่ะ มีต้นแบบดีๆอยู่รอบตัวแบบนี้