เล่าไว้เมื่อเป็นครูปกครอง ๑๒

๑๒. นักเรียนชื่อเล่นว่า “แด๊ก” ช่วยนักเรียนรุ่นน้องโรงเรียนอื่นถูกแทงท้องด้วยมีดที่ป้ายรถประจำทาง

มีนักเรียนที่หาเรื่องทะเลาะวิวาทกับนักเรียน คนอื่นๆ กับโรงเรียนอื่นๆ มักไม่ถูกทำร้าย เพราะรู้ทางหนีทีไล่ดี ส่วนนักเรียนที่ถูกทำร้าย มักเป็นนักเรียนที่ไม่รู้เรื่อง ทำให้เอาตัวไม่รอด และมักเป็นลูกคนเดียว ลูกคนสุดท้อง ครั้งหนึ่งมีนักเรียนโรงเรียนดัง ไปไล่ฟันนักเรียนอีกโรงเรียนหนึ่งในวันคล้ายวันสถาปนาโรงเรียนตัวเอง ด้วยความเมา แล้วหนีเอาตัวรอดได้ วันรุ่งขึ้นคู่กรณีรวบรวมพรรคพวกเกเรมาเอาคืน พวกที่ทำเขาไว้ กลับหลบหน้าหายตาไป เอาตัวรอดได้น้องเล็ก ม.ต้น เรียบร้อยมาขึ้นรถ ที่ป้ายรถประจำทาง โดยไม่ได้ระวังตัว ระหว่างที่รถประจำทางจอดคอยผู้โดยสารอยู่นั้น พวกแก้แค้นยังคุยกัน รอนักเรียนคู่กรณี อยู่นานมากยังไม่เห็นหน้าคู่กรณี เห็นแต่นักเรียนโรงเรียนคู่กรณีอยู่คนเดียว บนรถประจำทาง จึงพากลุ่มขึ้นไปบนรถประจำทางแล้วตะโกนว่ากูฝากมีดให้พวกพี่มึงด้วย เสียบแล้ววิ่งลงรถประจำทางหนีกันไปหมด เหลือผู้โดยสารบนรถไม่กี่คน และ แม่ค้าขายของอยู่ใกล้ๆอีกไม่กี่คนตกใจทำอะไรไม่ถูกในระหว่างนี้มีนักเรียน คล้ายนักเรียนผิวเผือก ตามตัวเหมือนเป็นกลากเกลื้อน ชอบแคะขี้ฟัน กลิ่นตัวเหม็นมาก ไม่ค่อยอาบน้ำ เห็นว่านักเรียนคนที่ถูกแทงน่าจะบาดเจ็บสาหัสจึงทิ้งกระเป๋าหนังสือของตนเองไว้บนรถ วิ่งไปอุ้มนักเรียนคนนั้น เข้าโรงพยาบาลที่ใกล้ป้ายรถประจำทางมากที่สุดทันที ต่อมาได้รับการยกย่องชมเชยเป็นอันมากชื่อเล่นเขาคือ “แด๊ก” ต่อมาเขากลายเป็นขวัญใจ ของเพื่อนๆ แม่ค้า ครู อาจารย์เป็นอย่างมาก และได้รับรางวัลหลายรางวัล จากโรงเรียน ผู้ปกครองนักเรียน สมาคมต่างๆอีกหลายรายการ