(60) ชีวิตที่มีคุณค่าและสง่างามอย่างแท้จริง
17 พ.ย.2556 ที่ผ่านมา ดิฉันได้พบท่านอาวุโสท่านหนึ่ง เป็นเภสัชกรที่เกษียณอายุราชการแล้วตั้งแต่ปี 2540 นับถึงวันนี้ก็ 16 ปีเต็ม สุขภาพท่านยังแข็งแรงและแจ่มใสเหมือนเดิม ท่านมารับประทานอาหารกับครอบครัว หลังจากทักทายกันแล้ว เราทั้งสองได้ 'จับมือกัน' นั่งลงพูดคุยถึงอดีตที่เคยร่วมงานกัน
ดิฉันมีโอกาสแสดงความชื่นชมท่าน ที่เข้ารับพระราชทานปริญญาดุษฎีบัณฑิตกิติมศักดิ์ ของมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ในปีการศึกษา 2554 ที่ผ่านมา วันนั้นดิฉันรู้สึกประทับใจมาก แม้จะอยู่ใกล้ท่านมากแต่ไม่สามารถแทรกตัวเข้าไปในกลุ่มคณาจารย์ที่ร่วมพิธีได้ จึงขอแสดงความยินดีในวันนี้แทน
ท่านแสดงความห่วงใยดิฉันแบบญาติผู้ใหญ่ ถามไถ่ถึงแผนการอนาคต ดิฉันจึงมีโอกาสพูดถึงแนวคิดการทำงานเพื่อสังคมแบบจิตอาสาของตนเองที่ยังไม่สำเร็จ ประเด็นนี้ท่านรับว่าจะช่วยสานฝันให้
"คนแบบนี้ต้องรีบคว้าเอาไว้ เดี๋ยวพี่จัดการให้ บอกเงื่อนไขมาเลย"
ขอกราบขอบพระคุณท่าน เป็นคำพูดที่ไพเราะที่สุดในชีวิตของดารนีเลยค่ะ
เมื่อกลับมาถึงบ้าน จึงหวลคิดขึ้นมาได้ว่าวันนั้น วันที่ท่านเข้ารับพระราชทานปริญญาดุษฎีบัณฑิตกิติมศักดิ์ อันเป็นการประกาศสดุดีเกียรติคุณงามความดีที่ท่านเสียสละเวลาใช้ความสามารถของตนเองให้เป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมนั้น ดิฉันไม่เห็นบุคลากรจากโรงพยาบาลพระศรีมหาโพธิ์มาร่วมแสดงความยินดีด้วยเลย .. ไม่ได้การ เรื่องนี้สำคัญ ต้องตรวจสอบ
ตรวจสอบแล้วค่ะ ไม่มีใครทราบเรื่องดีๆ เช่นนี้
ช้าไปหน่อยแต่ก็ยังไม่สายเกินไปใช่ไหมคะ ดิฉันคิดว่าเป็น 'โอกาส' ที่เราควรชื่นชมกันและกัน และควรส่งเสริมให้ถือ 'เอาเยี่ยงอย่างที่ดี' นี้อีกด้วย ไม่ต้องถึงกับตั้งเป้าปริญญาดุษฎีบัณฑิตกิติมศักดิ์หรอก เพียงส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมประเด็นการเสียสละเพื่อสังคมก็เพียงพอแล้ว ดิฉันจึงเสนอให้หน่วยงานในโรงพยาบาลพระศรีมหาโพธิ์ช่วยดำเนินการให้อย่างเป็นทางการ หน่วยงานแรกปฏิเสธว่าไม่ใช่ภารกิจของตนพร้อมทั้งแนะนำอีกหน่วยงานให้ หน่วยงานหลังยังปฏิเสธ แต่ก็ตอบรับว่า "คงต้องรับไว้เอง" เพื่อให้มีการผู้ดำเนินการต่อ
ดิฉันฝันว่า .. อนาคตอันใกล้นี้ จะมีการส่งเสริมให้บุคลากรของหน่วยงานมีคุณธรรมจริยธรรม 'ตลอดชีวิต' เป็นตัวอย่างที่ดี ให้ลูกหลานได้กล่าวถึงชีวิตของคนรุ่นหลัง .. ที่มีคุณค่าและสง่างามอย่างแท้จริง
ด้วยความเคารพ
ดารนี ชัยอิทธิพร.
ขออภัย! มีข้อมูลผิดพลาดที่ต้องแก้ไขโดยด่วน
25 พ.ย.56 'ท่าน' ในบทความติดต่อกลับมาหาดิฉัน "หนูเขียนดีมาก เก่งมากเลยนะ อย่างนี้ .. (แล้วก็) แต่มันไม่ใช่ ที่ว่าดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์น่ะ เป็นแค่เชิดชูเกียรติผู้มีอุปการะคุณ พี่อาจ .. ทำให้หนูเข้าใจผิด ไม่ใช่นะคะ" ดิฉันกล่าวขอโทษ และจะขอลงแก้ไขให้โดยเร็ว .. ความสงบของสังคมนั้น สำคัญที่ผิดแล้วยอมรับผิด ดิฉันจะเขียนแก้ไขใน 'ความคิดเห็น' ให้ก่อน 1 สัปดาห์ เพื่อให้ผู้อ่านเปรียบเทียบจุดผิดพลาดได้ แล้วจะกลับไปแก้ไขบทความใหม่ให้ถูกต้องอีกครั้ง
ขอบคุณค่ะ
15 ธ.ค.56 ดิฉันเปลี่ยนใจไม่แก้เนื้อหาที่ผิด การชี้แจงว่าผิดตรงไหนถือเป็นความรับผิดชอบค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ความเห็น (4)
เป็นกำลังใจให้ฝันนั้นเป็นจริงนะคะ
มาสนับสนุนและให้กำลังใจ
เชื่อมั่นว่าพี่ทำได้
มีอะไรพอช่วยได้ยินดีครับ
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจนะคะ ทุกท่านล้วนเป็น 'ขาเก่า' 'ขาประจำท้างน้าน' วันหลังดิฉันจะเขียนเรื่อง 'กรุคนเก่ง' หรืออะไรประมาณนี้ดีไหมคะ
ขอบคุณมากค่ะ ที่เข้ามาเยี่ยมชมและทิ้งร่องรอยความทรงจำดีๆ เอาไว้ (ปกติไม่ได้เจ้าสำนวน แต่วันนี้รู้สึกซาบซึ้งมากค่ะ)