มาดูดนมแม่กันเถิด
ดีใจที่ได้มีโอกาสพบท่าน ศ.คลินิก นพ.สุวชัย อินทรประเสริฐ
ในวันนี้ ท่านมา ม.อ.ในฐานะผู้ตรวจเยี่ยม "นมแม่"
เมื่อครูมาหา ศิษย์ก็รีบมากราบสวัสดี
ท่านเล่าว่า เมืองไทยเป็นประเทศที่ไม่ประสบความสำเร็จในการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ เราแพ้เวียดนาม แพ้เขมร เขาใช้นมแม่มากกว่าเรามากนัก
ผมก็นึกในใจเป็นข้อๆ
๑. ถ้าอย่างนั้น ความยากจนคือความโชคดี เพราะลูกจะได้กินนมแม่ มากกว่ากินนมขวด สงสัยคนไทยเงินเยอะ
๒. กลยุทธ์ทางการตลาดของบริษัทนม เป็นอุปสรรคของการกินนมแม่ หรือว่า หมอต่างหากที่เป็นอุปสรรค เพราะเขาแจกนมที่คลินิก หมอแจกนมได้เยอะก็ได้ไปเที่ยวเมืองนอก
๓. หมอถูกกำหนดบทบาทให้เป็น "ผู้รักษา" ไม่ใช่ "ผู้ดูแล" (กระนั้นหรือ) จึงทำให้เราเก่งน้อยกว่าพยาบาลในการส่งเสริมนมแม่ treatment กับ care นั้นคนละอารมณ์
๔. การเรียนการสอนเราในคณะแพทย์ ก็ยังคงพูดกันแต่เรื่อง lecture บางครั้งเราเองซึ่งเป็นอาจารย์ก็อยากให้นักเรียนมาเข้าฟัง lecture มากกว่าการที่เด็กควรจะอยู่กับผู้ป่วย เรื่องนมแม่เป็นตัวอย่างที่ดี การฟังบรรยายกับการมาดูแลคนหลังคลอดที่กำลังจะเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ การมาจับเต้านมคนไข้ มารีดหัวนมคนไข้ มันคนละอารมณ์กับการฟังบรรยายแน่ๆ
๕. อาจารย์ได้เล่าเรื่อง "โรงงานส่งเสริมนมแม่" เร้าใจและได้ใจมาก เขาจัดสิ่งแวดล้อมให้พนักงานมาบีบนม มารีดนมออกใส่ถุง ให้ยืมกระติกแช่นมนำกลับบ้าน จัดทีมสนับสนุนเพื่อดูแลคนที่มีปัญหาเรื่องนม มีการเยี่ยมบ้านหลังคลอด ผลลัพธ์ที่ได้คือ productivity เพิ่มขึ้น อาจารย์บอกว่า คนงานในโรงงานทำเครื่องประดับ เขาวิเคราะห์แล้วพบว่า คนที่บีบน้ำนมเลี้ยงลูก งานออกมาเนี๊ยบกว่ามาก ผมจึงบอกไปว่า คงเป็นเพราะช่วงที่รีดน้ำนม ฮอร์โมน oxytocin หลั่งออกมามาก เขาคงรู้สึกเป็นสุขและโรแมนติก งานที่ทำจึงออกมาดีและเนี๊ยบกว่าคนที่ไม่ได้รีดน้ำนม และผลลัพธ์ที่ได้อีกอย่างคือความภักดีต่อองค์กร เพราะเขาเข้าใจได้ว่า โรงงานดูแลเขา อย่างนี้เรียกได้ว่า staff engagement ได้มาโดยง่าย
วันนี้จึงไม่เสียดายลมหายใจที่มาทำงาน คุ้มครับ
ความเห็น (1)
หยดน้ำนมแม่นั้นกลั่นจากอก
แม่ฟูมฟักเลี้ยงลูกผูกจิตรมั่น
ยามลูกหิวป้อนให้ลูกทุกวี่วัน
ดูดดื่มพลันทันจิตไม่ผิดใจ
รสกลมกล่อมพร้อมคุณค่าอาหารเสริม
ไม่ต้องเติมหรือตัดธาตุไหนๆ
ภูมิต้านทานมีครบสบฤทัย
เชื่อมสายใยแม่ลูกผูกสัมพันธ์....
เขียนกลอนบทนี้ไว้ที่ประตูห้องคลอด โรงพยาบาลปากพะยูนปี 2525 อาจารย์หมอ อุดม โปษะกฤษณะมาเยี่ยม ขอจดเอาไป...