ราตรีนี้

ร้ายราตรีดาวเดือนพรั่งพรู
แหงนมองดูนภากว้างดาวหางวิ่งหนี
จันทร์ส่องหล้า คราครำคร่ำครวญยวนยี
ปฐพีร่ำร้อง ร่ายรำบทเพลงโศกา

หากว่าสามารถหยิบดวงดาวมาให้ได้
จะหมายมั่นพันใจให้ใสจี๋
แต่ก็สิ เราก็แค่คนทั่วไปดีดี
ที่ไม่มีอำนาจเสกสรรจัดการโชคชะตา

ลิขิตฟ้าชะตากำหนดอนาคต
หนทางแสนทรหดหนักหนา
ฝ่าดงทุกข์ดงเศร้าดงน้ำตา
เพียงเพื่อได้มาครองรักพักใจ

ในเมื่อรักคือความทุกข์
ไฉนสุขคืออันใดหนอ
นานวันนานปีถึงไหน ใจก็ต้องรอ
ความอดทนนั้นจักเพียงพอหรือเปล่า

[เครื่องหมาย ? คำถามเดี่ยว]

สาระดีนะครับ

       ขอบคุณครับ