เทคนิคจริงๆ ที่ผมใช้การส่องพระเนื้อผงในตลาดขายพระ
เมื่อวานผมได้ไปเดินตลาดพระที่ขอนแก่น หลังจากไปส่งพระผงพิมพ์จันทร์ลอยทางไปรษณีย์ ให้คุณชัชวาลที่ กทม
ที่ไปเดินก็ตั้งใจจะไปทำบุญทำทานให้กับคนขายพระ ที่เขาต้องพึ่งพารายได้รายวันของเขาในการดำรงชีพ และเลี้ยงครอบครัว
ผมไปนั่งคุยกับนักเล่นพระรุ่นเก่าหลายสิบปีของขอนแก่น ที่หันมาขายพระ และเหลือบไปเห็นพระเนื้อผงที่น่าสนใจองค์หนึ่ง
พิมพ์ดูดี เนื้อดูแน่นๆ
หยิบขึ้นมา ดูมีน้ำหนัก นุ่มมือ
มีรักเก่าๆฝังในเนื้อประปราย มีคราบขาวๆคลุมทั้งองค์ มีจุดมันๆบนสันนูนทุกจุดบนผิว ฯลฯ
ก็เลยลองหยิบส่องดูเล่นๆไปเรื่อยๆ ในขณะที่คุยเรื่องระบบศาสนาและการค้าขายพระเครื่อง
ก็คุยกันหลายเรื่องมากๆ ทั้งศาสนาและการเมืองที่ร้อนระอุในปัจจุบัน
ขณะที่ส่อง ผมก็คิดว่า พระองค์นี้อาจจะแท้ เพราะมีจุดที่ช่างทำพระเก๊น่าจะยังทำไม่ได้ หลายจุดทีเดียว
โดยเฉพาะในประเด็นของการ "ฟันธง" ว่าน่าจะแท้ ที่ผมใช้ เมื่อวานนี้นั้น
เริ่มต้นด้วย "จุดบวก" แรกสุดของการส่องพระผงองค์นี้คือ
1. "เม็ดปูนดิบ" และ "คราบตังอิ้ว"พราวด้านหลัง
(สังเกตจุดสะท้อนแสง ที่มุมขวาบนของภาพนี้- ที่จริงจะสะท้อนทั้งหมด แต่ภาพนี้บังเอิญจัดแสงลงที่มุมอย่างเดียว)
ตรงที่แสงสะท้อนมันๆคือ เม็ดปูนดิบ
ตรงกลางที่แสงไม่สะท้อน เห็นเป็นคราบเหลืองๆ คือคราบตั้งอิ้ว (ที่อยู่รอบเม็ดปูนดิบ)
แต่แสงบังเอิญไม่สะท้อนจึงเห็นสีเหลืองๆ พอดีๆ
ถ้าพระเก๊ จะมันทั้งแถบ ไม่เฉพาะบนสันคลื่น
และไม่มีสีเหลืองรอบเม็ดใสๆ
และมักจะไม่มีเม็ดปูนดิบมันๆบนคราบแป้ง
(เพราะช่างเขาต้องแต่งผิวแข็งให้เสร็จก่อนโรยผิวฝุ่น)
และผมก็ลองสมมติว่า.....ถ้าช่างเขาทำได้ละ จะมีอะไรมาแย้งอีก
2. ผมก็เลยไปส่องดูตามรอยบิ่น พบว่า รอยบิ่นที่เข่าขวา ที่มีอายุน้อยกว่าผิวด้านหลังแน่นอน
ก็มีทั้งร่องรอยการงอกของปูนดิบและตังอิ้วเช่นกัน
จุดนี้เองที่เป็นจุด "ฟันธง" สุดท้ายของพระเนื้อผงองค์นี้
นอกเหนือไปจากคราบรักเก่าที่ฝังแน่นในเนื้อ
และพิมพ์ทรงที่มาตรฐานในทุกจุดที่ผมรู้ ก็ดูดี
นี่แหละเหตุการณ์และความคิดจริงๆของผมเมื่อวานนี้ ในการหยิบพระองค์นี้แบบ "ราคามิตรภาพ" แล้วแต่จะให้
นี่คือความหมายที่ผมเน้น "ดูเป็น เห็นทาง กำลังซื้อ" ปรับลงตัวเมื่อไหร่ ได้ผลเมื่อนั้นครับ
หวังว่านักส่องทั้งหลายจะพัฒนาความสามารถของตนเองให้ "คม" ขึ้นเรื่อยๆครับ
เราต้อง "ดูเป็น" กว่าคนขายพระครับ
อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ
ความเห็น (1)
ขอบคุณมากครับ