นิยายหนังตะลุงเรื่อง"แผ่นดินธรรมแผ่นดินทอง"ตอนที่ 6
วิลัยวรรณ์กับเชษฐชัยไปพักรอ
ประเดียวหนึ่งแขไขไปรอเฝ้า
ศรีไพรเจ้ามาด้วยกันตามกำนันร้องขอ
อาลักษณ์ซักไซ้ถามลงนามต่อ
ให้พักรอค่อยเบิกตัวตามระบิล
เชษฐชัย ต่างทักทาปราศรัยได้รู้จัก
เชษฐชัยถูกศรรักนางโฉมฉิน
น้องสาวพี่ศรีไพรช่างโสภิน
เคยได้ยินแต่ชื่อเลื่องลือนาม
เขาลือว่าแก่นแก้วทั้งแกล้วกล้า
ไม่รู้ว่าสวยประเสริฐเลิศโลกสาม
หากไม่ขึ้งพี่ไปถึงจันตคาม
ขอคนงามเมตตาเอื้ออารีย์
|
แขไข แขไขนอบนบไหว้ขยายโอษฐ์
ประทานโทษน้องอยู่ไกลบุรีศรี
ท่านบิดาให้มาเฝ้าเจ้าธานี
ธุระมีแทนถวายเรื่องรายงาน
พี่ศรีไพรได้ช่วยฉันป้องกันเขตุ
พามาเฝ้าเจ้าประเทศรับบรรหาร
เราพี่น้องอยู่บ้านป่ามานมนาน
ไม่รู้การระเบียบวังเป็นอย่างไร
ฝากตัวด้วยช่วยชี้แนะและสอนสั่ง
หน้าพระที่นั่งไม่รู้ทำไฉน
วานพี่ชายได้แนะพอเข้าใจ
นานๆไปน้องค่อยช่วยด้วยไมตรี
เชษฐชัย ลูกพระยาฟังถ้อยแม่กลอยจิต
ยิ่งเพ่งพิศยิ่งรักนารีศรี
น้องคอยดูพี่กราบทูลมูลคดี
จำวิธีเอาไว้ไมยากเลย
พี่ก็รู้ว่าน้องสาวเจ้าฉลาด
น้องเปลื่องปราชน์แกล้งทำโง่ให้เฉลย
พี่เอาพร้าวขายสวนไม่ควรเลย
แม่ทรามเชยมาอำพี่ทำไม
(ถอดรูปไว้หมด ว่ากลอนบรรยายฉากใหม่ พร้อมออกรูปราชา, ราชินี, เจ้าหญิงวิไลทิพย์, นายพูน
รูปอื่นๆค่อยทยอยออกมาเฝ้าตามลำดับของเรื่อง)
สนทนาปราศรัยกันไปทั่ว
ต่างเตรียมตัวคอยเฝ้าเจ้าวังใหญ่
จนสมเด็จองค์มหาราชาชัย
เสด็จไปทรงยืนข้างบัลลังก์ทอง
ยินแตรสังข์ดังก้องท้องพระโรง
ทุกคนตรงยืนสพรั่งกันทั้งผอง
เพลงสรรเสริญด้วยดนตรีมีคำร้อง
เป็นทำนองเพราะพริ้งมิ่งมงคล
|
พอเพลงจบต่างเคารพคำนับองค์
พระราชาทรงนั่งฟังเหตุผล
อาลักษณ์อ่านรายชื่อของบุคคล
เบิกตัวตนเข้าเฝ้ากล่าวทูลความ
พระเจ้าอาทิตย์ธิราช “นายพูน วันนี้มีรายงานอะไรบ้าง มีใครขอเข้าเฝ้าเรื่องอันใด”
นายพูน “ กราบถวายบังคมหม่อมพ่อ อาญาไม่พ้นเกล้า เรื่องเร่งด่วนวันนี้ คือมีคนต่างชาติบุกรุกเข้ามายังเขตุภายในราชอาณาจักร ลูกสาวของนายตำบลกับชายหนุ่มคนหนึ่งจะเข้ามากราบทูลรายงานให้ทรงทราบ ควรมิควรสุดแล้วแต่ทรงโปรด”
พระเจ้าอาทิตย์ธิราช เจ้า “ เรื่องต่อไป นายพูนมีอะไรไหม”
นายพูน “เรื่องต่อไปก็มีลูกชายลูกสาวพระยาชัยปุระ ตามเสด็จมาถวายตัวช่วยราชการบ้านเมือง ตามคำขอร้องของพระยศไกร ควรมิควรสุดแล้วแต่ทรงโปรด”
พระเจ้าอาทิตย์ธิราช “ให้เข้ามาได้ ตามลำดับความสำคัญ จะได้พิจารณาเป็นเรื่องไป “
นายพูน “ น.ส.แขไขกับนายศรีไพรเข้ากราบบังคมทูลรายงานได้ เชิญ”
ศรีไพร,แขไข “ ขอกราบถวายบังคมพะยะค่ะ เกล้ากระหม่อมนายศรีไพร มากจากบ้านอำพวัน พระเจ้าค่ะ “
“กราบถวายบังคมเจ้าค่ะ เกล้าหม่อมฉัน นางสาวแขไข ลูกตาพันแสงยายศรีแห่งตำบลปัจจันต์ บิดาเกล้าหม่อมฉันให้เข้ามากราบทูลรายงาน เหตุการณ์ในเขตุที่บิดารับผิดชอบดูแล ควรมิควรแล้วแต่ทรงโปรด “
พระเจ้าอาทิตย์ธิราช “เหตุ์การณ์ที่ว่ามีคนต่างชาติบุกรุกเข้ามาในราชอาณาจักรรึ ว่ามา”
แขไข “สามวันก่อนนี้ หม่อมฉันลาดตระเวนดูแลความเรียบร้อย เจอชาวยักษ์สองตนพ่อลูก มาล่าสัตว์ในเขตุอนุรักษ์ หม่อมฉันตักเตือนว่ากล่าว พวกเขาถือตัวว่ามีอำนาจ ดุด่าว่าหม่อมฉัน และพูดดูหมิ่นมาถึงพระองค์ด้วย”
พระเจ้าอาทิตย์ธิราช “ดูหมิ่นเราเรื่องอะไร เราไม่เคยผิดพ้องหมองใจอะไรกับเขา”
แขไข “อาญาไม่พ้นเกล้า เขาบอกว่า เขาจะมาสู่ขอองค์หญิงเป็นลูกสะใภ้ หากถ้าไม่ได้จะยกทัพมาตีเอาเป็นเมืองขึ้น และพูดลวนลามหม่อมฉัน จึงเกิดสู้รบกัน หม่อมฉันเกือบเสียทีอยู่แล้ว พอดีพี่ศรีไพรมาทัน ได้ช่วยจับมัดลูกยักษ์ไว้ และต่อสู่กับยักษ์ผู้เฒ่า ยักษ์ผู้เฒ่าสู้ไม่ได้ ได้อุ้มลูกยักษ์ที่ถูกมัดเหาะหนีไป พระเจ้าค่ะ”
พระเจ้าอาทิตย์ธิราช “เจ้าศรีไพร เจ้าเก่งถึงขนาดจับยักษ์มัดได้เทียวรึ”
ศรีไพร “ขอเดชะ เกล้ากระหม่อมมีอาวุธจากสวรรค์ เป็นดวงแก้ววิเศษ
|
ที่พระอินทร์ได้ประทานให้ไว้ เพื่อช่วยเหลือผู้บริสุทธิ์ เป็นดวงแก้วสารพัดนึก ให้บันดารอะไรก็ได้ที่ไม่ผิดศีลธรรม และห้ามฆ่าสัตว์ตัดชีวิตทุกชนิดแม้จะเป็นศัตรู เกล้ากระหม่อมต้องขออภัยโทษด้วย ที่ปล่อยยักษ์ซึ่งเป็นข้าศึกศัตรูไป ควรมิควรแลวแต่พระกรุณาโปรดเกล้า”
พระเจ้าอาทิตย์ธิราช “เออ เก่งและมีความเมตตาสูง เดี๋ยวจะพิจารณาความชอบให้เหมาะสม ต้องถามที่ปรึกษาหน่อย ความผิดนั้นถือว่าไม่มี พร้อมทั้งแขไขน้องสาวร่วมสาบานของเจ้าด้วย อ้อใครมีความเห็นอย่างไร เกี่ยวกับความดีความชอบเจ้าสองพี่น้องนี่ จะให้เงินทองข้าวของหรือให้ตำแหน่ง หรือให้ทั้งสองอย่าง ถามความเห็นหน่อย”
เจ้าหญิงวิไลทิพย์ “เสด็จพ่อเพคะ หม่อมฉันมีความเห็นว่าให้ท่านศรีไพรเป็นมนตรีที่ปรึกษาราชการของเสด็จพ่อตำแหน่งหนึ่ง และให้เป็นผู้มีอำนาจบังคับบัญชาหน่วยทหารหาญ รักษาความมั่นคงภายในพระนคร เป็นตำแหน่งผู้รักษาความมั่นคงภายใน และให้แขไขน้องสาวท่านศรีไพรเป็นหัวหน้าตำรวจรักษาวัง และให้เป็นองครักษ์ประจำตัวหม่อมฉัน ส่วนเงินทองข้าวของนั้นแล้วแต่เสด็จพ่อจะทรงพระกรุณา ควรมิควรประการใดแล้วแต่พระกรุณา เพคะ”
พระเจ้าอาทิตย์ธิราช “สงสัยลูกสาวเราจะชอบเขาแล้วซิ เสนอตำแหน่งเยอะจังนะพระนาง”
พระนางมาศวิมล “เสด็จพี่ตรัสอะไรก็ไม่รู้ หวงลูกสาวด้วยรึ ไหนว่าอยากวางมือในราชการหม่อมฉันว่า ก็เหมาะดี เขามีความสามารถและมีคุณธรรม หม่อมฉันเห็นด้วยกับลูกสาว”
พระเจ้าอาทิตย์ธิราช “เอาเป็นว่าให้เป็นไปตามที่ลูกวิไลทิพย์เสนอ หรือว่าใครมีความคิดเห็นเป็นอย่างอื่น ไม่มีก็เอาตามนั้น อาลักษณ์บันทึกไว้ เอ้า นายพูนรายต่อไป
นายพูน “รายต่อไปลูกพระยาชัยปุระเข้าเฝ้าได้ เชิญ”
เชษฐชัย,วิลัยวรรณ์ “กราบถวายบังคม พะยะค่ะ เกล้ากระหม่อมชื่อเชษฐชัย ขอถวายตัวรับราชการแก่ฝ่าละอองธุลีพระบาท แล้วแต่พระองค์ทรงโปรด พะยะค่ะ”
“กราบถวายบังคม พระเจ้าค่ะ เกล้าหม่อมฉันชื่อ วิลัยวรรณ์ พระเจ้าค่ะ ขอถวายตัวรับราชการแก่ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท ควรมิควรแล้วแต่ทรงโปรด พระเจ้าค่ะ เกล้าหม่อมฉันกับพี่ชาย ขอสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อพรเจ้าอยู่หัวและพระราชินีตลอดพระราชวงศ์ จนสุดชีวิต พระเจ้าค่ะ”
พระเจ้าอาทิตย์ธิราช “ข้าแต่งตั้งให้เจ้าเชษฐชัยเป็นผู้ตรวจราชการดูแลการเมืองการปกครองในหัวเมืองฝ่ายเหนือทั้งหมดให้เรียบร้อย ให้ราษฎร์อยู่เย็นเป็นสุขถ้วนหน้ากัน และให้แม่นางวิลัยวรรณ์เป็นผู้ตรวจราชการฝ่ายใต้ และเป็นผู้ช่วยราชการในเมืองชัยบุรีที่พ่อของเจ้าเป็นเจ้าเมืองอยู่ด้วย อีกอย่างให้ดูแลอารักขาพระภิกษุยศไกรด้วย ไหนว่าชอบพอกันอยู่ ฉันเสียใจด้วยที่พระยศไกรไม่ยอมลาสิกขาบท ให้อาลักษณ์บันทึกตามนี้”
|
นายพูน “จัดการบันทึกเรียบร้อย ลงประกาศในราชกิจจานุเบกษา ยุ่งจริงๆงานหลวง ต้องทำให้ถูกตามขั้นตอน ใครได้ดิบได้ดีก็น่าจะไปเยี่ยมกันมั่ง ไหร่ไม่ไหรก่ะเท่ว่า มิตรจิตรมิตรใจ ถือโบราณไว้มั่ง โบราณว่า “น้ำเต้าละมา ขี้พร้าละไป “หมูไปไก่มา งานหลวงไม่เคยขาด งานราษฎร์ไม่เคยเสีย หาง่ายบ้านนายพูน ใคๆโร้จักเพ”
พระเจ้าอาทิตย์ธิราช “อะไรนายพูน บ่นงุมงำๆฟังไม่ได้ศัพท์ อะไรหมูไปไก่มา คิดจะคอรับชั่นรึจะเรียกร้องหาผลประโยชน์ จากการเลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่งของข้าราชการรึ ระวังจะตกงานแถมจะติดคุกด้วย ว่ายังไงนายพูน”
นายพูน “อาญาไม่พ้นเกล้า ไม่ได้คิดฉ้อราษฎร์บังหลวง หม่อมพ่อเหอ บ่นไปพันนั้นแหละ แต่ว่าเทียมรับราชการมานี้ก็ไม่ห่อนทำผิดคิดร้ายไหร ไม่เคยได้ขั้นได้ตำแหน่ง ไม่เคยได้ขึ้นเงินเดือน ไม่เคยได้บำเหน็จรางวัลกับเขาสักที ควรมิควรสุดแล้วแต่จะทรงโปรด”
พระเจ้าอาทิตย์ธิราช “เออ... จริงเสียด้วยสิ ลืมนายพูนเสียสนิทเลย นายพูนมีหน้าที่กราบทูลความดีความชอบผู้อื่น ไม่มีใครกราบทูลความชอบนายพูนบ้างเลย ฉันก็ลืมไป ต้องขอโทษด้วย ขอเลื่อนขั้นเงินเดือนนายพูน ห้าขั้น ชดเชยให้”
นายพูน “อาญาไม่พ้นเกล้า เป็นพระมหากรุณาอันล้นพ้น จงทรงพระเจริญ ด้วยเกล้าฯ”
พระเจ้าอาทิตย์ธิราช
พระจอมวังสั่งงานการแต่งตั้ง ทั้งในวังนอกวังตั้งเพิ่มใหม่
ยกกระบัตรยกกระบวนชวนกันไป ทรงมอบให้แทนท้าวเฝ้าระวัง
ทั้งเหนือใต้ตกออกนอกเมืองหลวง ทุกกระทรวงไปเยือนให้เหมือนสั่ง
หากเบือนบิดผิดบาปคิดเบียดบัง ผิดคำสั่งจับส่งมาลงทัณฑ์
ข้าราชการงานหลวงทั้งปวงสิ้น หากโกงกินฉ้อฉลคนเดียดฉันท์
เอาคนดีแทนคนโฉดทำโทษมัน ให้รางวัลพวกตงฉินสิ้นทุกคน
ปฎิรูปให้วิวัฒน์จัดแก้ไข พวกกังฉินจัญไรสืบให้ขยายผล
ปฎิรูปการศึกษาหามวลชน เน้นให้คนมีศีลธรรมประจำใจ
ช่วยเป็นหูเป็นตารักษาเขตุ ร่วมปกป้องภัยเพทเป็นข้อใหญ่
ไทยอยู่ได้อยู่รอดอยู่ปลอดภัย เพราะคนไทยร่วมรักสามัคคี
กลาโหมต้องแข็งแกร่งเร่งฝึกหัด ให้สันทัดการรบรุกทุกวิถี
ยามสงบเตรียมรบพร้อมทุกที่ หากไพรีจู่โจมพร้อมโรมรัน
เกษตราอย่าเลยละรีบประสาน ชลประทานให้ทั่วถึงพึงสร้างสรรค์
อ่างเก็บน้ำเหมืองฝายขยายพลัน เมืองเรานั้นเป็นประเทศเกษตรกรรม
|
ปฏิรูปที่ดินถิ่นยากจน ให้ทุกคนมีที่ดินในสยาม
จัดสรรให้มีสวน,ไร่หรือนาทำ รัฐชี้นำโดยสร้างฟาร์มตามดำรัส
มหาดไทยตั้งใจไปสอดส่อง ทำลายซ่องโจรระภัยในจังหวัด
การพนันปั่นโปสารพัด เลิกหวยรัฐปราบหวยราษฎร์ให้ขาดไป
สำนักงานตำรวจตรวจให้จริง อย่าเห็นสิ่งสินบนของคนจังไหร
ให้ก้งโท้เป็นกลางอย่างจริงใจ ตำรวจไทยล้างวงจรแต่ก่อนคราว
เลิกกลั่นแกล้งแต่งคดีมีเงินให้ เห็นแก่ได้เลิกเสียทีที่เคยฉาว
ล้างสต๊อกของไม่ดีที่เหม็นคาว ให้สกาวสีกากีมีวินัย
จอมกษัตริย์กำลังตรัสราชการ เรื่องเร่งด่วนเข้ารายงานเป็นการใหญ่
กองทัพยักษ์มาประชิดติดเวียงชัย มาท้ารบทรงชัยอยู่หน้าเมือง
ฝ่ายพระองค์ทรงฤทธิ์อาทิตย์ธิราชทืบพระบาทชิชะมารพาลหาเรื่อง
มาบุกรุกคุกคามทรงแค้นเคือง สั่งจัดทัพออกจากเมืองจะโรมรัน
ศรีไพร ท่านมนตรีศรีไพรเข้ากราบบาท ไพรีราชรานรุกไทยมไหสวรรค์
เกล้ากระหม่อมน้อมอาสาจับมารันไม่ให้ทันเสียเลือดเนื้อเชื้อโยธา
ขอพระองค์ทรงรออยู่ที่นี่ จะจับยักษีเข้ามาหา
หากพวกมันไม่นบนอบยอบกายา จงทรงใช้ราชอาญากับจอมมาร
พระเจ้าอาทิตย์ธิราช
ท่านมนตรีศรีไพรออกไปรบ มารสยบมีความชอบมหาศาล
วิไลทิพย์ธิดาข้าฯประทาน ให้นงคราญเป็นคู่ครองธานี
ทรงประทานพระแสงดาบอาญาสิทธิ์ จงพิชิตชำนะพวกยักษี
จะใช้การงานผู้ใดในบุรี มีสิทธิ์ขาดเต็มที่ในปกครอง
ศรีไพร ศรีไพรน้อมรับโองการราช กราบพระบาทเบื้องยุคลรับสนอง
ขอเบิกตัวเชษฐชัยฝ่ายปกครอง พร้อมลูกน้องสะหม้อเมืองเยื้องย่างมา
สองศูนย์เร่งยาตราจะมีชัยสวัสดี ออกประตูวิชัยประสิทธิ์ทิศเบื้องขวา
เจอทัพยักษ์กักขฬะมารมารา ถามทัพหน้าถึงเหตุเจตน์จำนงค์
เชษฐชัย ท่านชื่อเรียงเสียงไรใครกำกับ ท่านยกทัพจงบอกจุดประสงค์
ตั้งมากมายหลายทัพรณรงค์ หรือประสงค์หมายเหยียบย่ำหวังทำลาย
หรือมากแม้นแค้นเคืองเรื่องอันใด ใครทำให้พวกพ้องท่านหมองหมาย
ขอเจรจาสมานฉันท์เพื่อเลี่ยงอันตราย อย่าให้ตายเปลืองพหลพลโยธี
|
ปราบไตรจักร ข้านี้หรือชื่อท้าวปราบไตรจักร ผู้กำกับทัพยักษ์ยึดบุรีศรี
หากกลัวภัยยอมแพ้แต่โดยดี จะปราณีโทษทุเลาให้เบาบาง
ด้วยชายหนุ่มกับหญิงสาวเจ้าศรีไพร กับแขไขก่อเรื่องไว้ให้หมองหมาง
หากส่งตัวมาให้หายระคาง จะยับยั้งสงครามตามตกลง
ศรีไพร ข้าศรีไพรใจรักความสงบ ไม่อยากรบคบเป็นมิตรจิตประสงค์
เมื่อวันก่อนตอนช่วยนางอนงค์ ไม่ประสงค์ฆ่าฟันท่านคงรู้
ปล่อยท่านไปน่าขอบใจตัวของข้า ไม่ฟันฆ่าทำร้ายให้อดสู
ไม่รู้คุณยังกลับมาเป็นศัตรู จงตรองดูเถิดท่านมารออย่าผลาญพล
หากรบกันมั่นหมายให้มีชัย เอาคนไปเจ็บตายเรื่องร้ายผล
เป็นเจ้ายักษ์ไม่รักพ้องพรรคพวกตน จะพาคนมาฉิบหายเรื่องไม่ควร
ปราบไตรจักร ปราบไตรจักรยักษ์ผู้เฒ่ากล่าวคำพาล เราพวกมารมีเก้าทัพนับไม่ถ้วน
จะบุกวังพังกำแพงไม่เรรวน เห็นสมควรต้องจับแม่ทัพไทย
(วิไลทิพย์ แขไข วิลัยวรรณ์ นายแก้ว นายทอง ออกมาสมทบ)
วิไลทิพย์ วิไลทิพย์ชวนแขไข วิลัยวรรณ์ มาพร้อมกันสมทบนักรบใหม่
เขาชนะจะได้อยู่เป็นคู่ใจ ถ้าเขาแพ้พลอยบรรลัยไปทั้งวงศ์
แขไข องครักษ์นักรบจึงปลอบจิต พี่ศรีไพรมีฤทธิ์น่าพิศวง
คงรบรับจับยักษ์ได้เป็นมั่นคง ให้องค์หญิงวางพระทัยในพี่ชาย
ตัวหม่อมฉันไม่หวั่นหวาดพวกชาติยักษ์ ขอปกป้องปัคภัยให้สลาย
จะจงรักภักดีจนชีวีวาย ถึงตัวตายให้ไทยอยู่คู่กัปกัลป์
ขอมอบใจในรักภักดีราช รามัญชาติมาเติบใหญ่ในเขตุขัณฑ์
ประเทศไทยเป็นที่รักชาวรามัญ ผู้ด้นดั้นมาพึ่งพาพระบารมี
วิไลทิพย์ ขอขอบใจในการมาอาสารัฐ ช่วยขจัดโพยภัยในกรุงศรี
ข้าศึกบุกประชิดติดบุรี ตัวฉันนี้เป็นหนี้คุณที่จุนเจือ
หากเกิดภัยร่วมรับภัยใจเอื้อเฟื้อ เมื่อลงเรือร่วมกันกลัวมันใย
ศรีไพร ท่านมนตรีศรีไพรตั้งใจอธิษฐาน องค์มัฆวาณเรืองเวทวิเศษไสย
เดชะคุณดวงแก้วอันแววไว ให้พวกมารหลับไหลทั้งกองทัพ
ยกเว้นผู้มีจิตคิดนอบน้อม ถ้าหากยอมแพ้พ่ายไม่ต้องหลับ
พอสิ้นเสียงเปรี้ยงดังทั้งกองทัพ พวกยักษ์หลับลืมตัวกัน ทั่วไป
|
สั่งทหารเสนามาช่วยกัน มัดกุมภัณฑ์แต่ตัวแม่ทัพใหญ่
ปลุกให้ตื่นนำเข้าเฝ้าเจ้าเวียงชัย ส่วนพลไพร่ให้หลับอยู่หน้าประตูเมือง
สะหม้อ “ช่วยกันต้า จับมัดๆหลับเหมือนกับตายแล้ว หลับฉาด ดีจริงดวงแก้วนี้ ข้าศึกสิบหมื่นหลับฉาด จับมัดแปดตัวแล้วแม่ทัพเพแหละ ยังตัวสุดท้าย ไม่หลับตัวนี้ เฮ้ ไซร่ไม่หลับต่น ดีไหร่ล่ะ ไม่เหานอน เฮ๋อ ให้มัดดีๆต๊ะ เชอะไหร่ล่ะ”
ปราบอธรรม “เราชื่อปราบอธรรม เราถูกเจ้าพ่อบังคับให้ยกทัพมารบ มาทำสงคราม เราไม่ชอบสงคราม เราไม่ชอบรุกรานใคร เราห้ามเจ้าพ่อแล้วท่านไม่ฟัง และยังบังคับเราให้มาทำสงครามด้วย ไม่ต้องมัดเราก็ได้ นำเราไปเฝ้าเจ้านายของท่านเถอะ”
ขวัญเมือง “ไม่ต้องมัดเขาแหละ สะหม้อเหอ ในหมู่คนพาลก็ยังมีคนดีอยู่มั่ง จาพุทโธ หัวเดียวกระเทียมลีบ ไม่อยู่ยากจัดหูเหอต่น ดีอยู่คนเดียวเป็นเสียงข้างน้อย น้อยจังหู หนึ่งในสิบหมื่น ทำไหรได้ จาพุทโธโถกบังคับให้เป็นแม่ทัพมารบ”
สะหม้อ “อย่าจาพุทโธมากแรง เรามีหน้าที่มาควบคุมตัว เขาไม่ดื้อไม่ต้องมัดก็ได้ พันพรือมาหรือเขาก็เป็นนักโทษของเรา อย่าพุทโธมากแรง นำไปเฝ้าพระราชา”
ศรีไพร “พี่เมือง พี่สะหม้อ ควบคุมตัวไปทั้งหมด นำไปเฝ้าพระราชา”
ปราบไตรจักร “พวกเรายอมแพ้ท่านแล้วปล่อยพวกเราไปเถอะ พวกเราให้สัญญาจะไม่รบกวนท่านอีก ท่านมีของวิเศษเราสู้ท่านไม่ได้ แก้มัดพวกเราด้วย เจ้าปราบอธรรมช่วยพูดสิ”
ศรีไพร “เอ้า พวกเราแก้มัดพวกเขาทั้งหมด นำเข้าเฝ้าพระราชา ให้พวกเขาทูลขออภัยโทษเอาเองก็แล้วแต่จะทรงโปรดประการใด”
ปราบอธรรม “ขอบคุณท่านศรีไพรเป็นอย่างมาก และก็ขอขอบคุณชาวเมืองเวียงสุวรรณ์ที่มีจิตใจอันดีงา
ความเห็น (6)
สนุกดีค่ะ
วันนี้หนูเดมเปิดเทอมเป็นวันแรกค่ะ
เพิ่งรู้คุณค่าของหนังตะลุง ตอนนี้นี่เอง เยี่ยม
ชอบอ่านมากเลยครับ
เนี่ยถ้าทำเป็น Video คงสนุกมากๆเลยครับ
...ติดตามอ่านค่ะ...แต่ไม่เข้าใจความหมายของบางคำนะคะ
ขอขอบคุณ คุณขจิต ฝอยทอง
คุณวอญ่า
คุณบุษยมาศ
คุณ ดร.พจนา แย้มนัยนา
คุณอัญชัญ ครุฑแก้ว
ขอบคุณครับ
ขอขอบคุณ คุณขจิต ฝอยทอง
คุณวอญ่า
คุณบุษยมาศ
คุณ ดร.พจนา แย้มนัยนา
คุณอัญชัญ ครุฑแก้ว
ขอบคุณครับ
ก็มีหลายคำที่เป็นภาษาถิ่นใต้ ที่มีหลายคนนะครับที่ไม่เข้าใจเช่น
ช่วยกันต้า(ต๊ะ) แปลว่า ช่วยกันเถอะ
ไซร่(ไซร้)ไม่หลับ " " ทำไมไม่หลับ
เหานอน " " ง่วงนอน
ไหร่ไม่ไหร่ " " มีอะไรหรือไม่มีอะไร
ไม่หอน(ห่อน)ทำผิด " " ไม่เคยทำผิด
ฯ..............