เรื่องเล่าระหว่างวันที่ ๒๘ ตุลาคม - ๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๖


๒  พฤศจิกายน  ๒๕๕๖

เรียน. เพื่อนครู ผู้บริหาร และผู้อ่านที่เคารพรักทุกท่าน

วันจันทร์ที่ ๒๘ ตุลาคม. ๒๕๕๖. ตื่นตั้งแต่ตี ๔ เต้ยกับหมูมารับไปสนามบินสุวรรณภูมิ เพื่อรับคณะที่ไปทัศนศึกษาประเทศญี่ปุ่น เครื่องลงเวลา ๐๕.๐๙ น. แต่กว่าจะออกจากสนามบินได้ก็ ๖ โมงเช้า รถตู้คันหนึ่งรับคณะกลับไปปทุมธานี คันที่ผมนั่งไปส่งคณะจากชุมพรที่สถานีขนส่งสายใต้ สำนักงานของบริษัทโชคอนันต์ทัวร์ เข้าสำนักงานก็นั่งดูเขาค้นหลักฐานการเงินที่ทำต่อเนื่องกันมาหลายวันแล้ว งานคืบหน้าไปมาก บ่ายไปดูสถานที่ก่อสร้างอาคารสำนักงาน มีเสาเข็มมาลงทั้งของอาคารและรั้ว. สำหรับตัวอาคารใช้เข็มยาวต่อกัน ๒ ต้น หลุมหนึ่งตอก ๓ ชุด ส่วนของรั้วขนาดเล็กและสั้นกว่าเขื่อนคั่นดินเดิม เพราะรับแรงอัดน้อย ที่ดินเพียง ๒ ไร่ ๙๒ ตารางวาดูแคบไปถนัดเมื่อวางผังอาคารตามขนาดที่แท้จริง แต่ถึงอย่างไรก็เป็นบ้านของเราเอง ย่อมมีความสุขกว่าอาศัยบ้านเขาอยู่จนเปรียบกันไม่ได้

วันอังคารที่ ๒๙. ตุลาคม ๒๕๕๖ เช้าไปประชุมหัวหน้าส่วนราชการประจำเดือนตุลาคม มีนายพงศธร สัจจชลพันธ์ ผู้ว่าราชการจังหวัด เป็นประธานการประชุม ซึ่งเป็นนัดแรกที่ท่านประชุมหลังจากย้ายมารับตำแหน่งใหม่ มีการแนะนำรองผู้ว่าราชการจังหวัดท่านใหม่ที่ย้ายมาจากจังหวัดสุราษฎร์ธานี การประชุมนัดนี้เน้นเรื่องสรุปผลการดำเนินงานในรอบปีงบประมาณที่ผ่านมา ด้านการคลังจะโดนหนักหน่อยรอบนี้ ข้อมูลไม่แน่น เพราะส่งมวยแทน หลังการประชุมหัวหน้าส่วนราชการ มีการประชุมคณะกรรมการความมั่นคงจังหวัดต่อเนื่องกันไป ทั้งสองคณะได้แต่นั่งฟังเพราะไม่มีประเด็นพาดพิงถึง เที่ยงไปกินข้าวแกงร้านมหาชัยกับ ผอ.สพป.ปทุมธานี เขต ๒ อิ่มแล้วเลยไปดูงานก่อสร้างอาคาร วันนี้เจ้าหน้าที่กรมทางหลวงมารื้อศาลารอรถประจำทางที่ล้ำเข้ามาในเขตที่ดิน เพราะแจ้งเขาไปว่าจะทำรั้ว คงตรวจสอบแล้วว่ารุกเข้ามาจริงจึงรื้อออกไป. บ่ายประชุมคณะกรรมการ คตสจ. มีผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นประธาน รองผู้ว่าราชการจังหวัดเข้าประชุมทั้ง ๒ ท่าน บ่ายนี้สาธารณสุขจังหวัดโดนหนักหน่อย ก่อนจบมีการพาดพิงมาถึงเขตก็ตอบไปตามข้อเท็จจริง สองสามคำเรื่องเลยจบไม่ลุกลาม ประธานสั่งปิดประชุมพอดี กลับเข้าเขตไปดูเรื่องการเงิน ใจชื้นขึ้นเยอะเพราะลุล่วงไปมากจากหลักล้านเหลือเพียงหลักหมื่น ต้องยกเครดิตให้ทีมงานท่านรองฯประพฤทธิ์ บุญอำไพ ที่ทุ่มเทกำลังกายกำลังใจเต็มร้อย ไม่ถอยและหนี

วันพุธที่ ๓๐. ตุลาคม. ๒๕๕๖. เช้ารับทราบจากท่านรองฯประพฤทธิ์ บุญอำไพ ว่าตรวจสอบเรื่องเงินเสร็จแล้ว พบเจ้าหนี้ทุกรายการ หากสามารถจ่ายเจ้าหนี้ได้คงไม่ต้องส่งเป็นเงินรายได้แผ่นดิน ทั้งนี้ ได้รายงานเบื้องตันไปให้เจ้าหน้าที่ตรวจสอบภายในของ สพฐ. ทราบแล้ว ไม่อยากจะว่าใคร แต่เป็นเรื่องของคุณภาพและความรับผิดชอบของมนุษย์ที่มีไม่เท่ากัน เมื่อผนวกผู้บริหารที่ไม่เอาใจใส่เลยกลายเป็นหนังเรื่องยาว จะได้อวสานเสียที คอยติดตามเรื่องอื่นต่อไป ขึ้นไปทำงานที่ห้องชั้น ๓ หลังจากที่นั่งอยู่ห้องประชุมเล็กหลายวัน. เที่ยงผู้อำนวยการโรงเรียนชุมชนวัดหน้าไม้ ยกคณะครูมาหาเพื่อระบายความอัดอั้นตันใจเกี่ยวกับการทำงาน ได้แนะนำวิธีทำงานที่ถูกต้องไปให้ การแต่งตั้งผู้รักษาราชการแทนที่มอบอำนาจไปให้ก็ตั้งคนไม่เหมาะสม เช่น ตั้งคนมีวิทยฐานะต่ำรักษาราชการแทน ปัญหาจึงเกิดจากวิธีบริหารงานส่วนหนึ่ง ส่วนปัญหาภายนอกโรงเรียนจะได้ช่วยแก้ไขให้ต่อไป บ่ายไปดูเขาตอกเสาเข็มและทำรั้วที่บริเวณไซด์งาน เครื่องจักรและวัสดุสำเร็จรูปช่วยให้งานเร็วขึ้นและแข็งแรงทนทานกว่าทำดัวยแรงคน

วันพฤหัสบดีที่ ๓๑ ตุลาคม. ๒๕๕๖. เช้าทำหนังสือรายงาน สพฐ. เรื่องการตรวจสอบเงินนอกงบประมาณที่สำเร็จลงแล้ว ให้เจ้าหน้าที่นำไปส่งที่ สพฐ. เพราะเขาจะประชุมกันวันนี้ว่าเขตไหนยังมีปัญหาแก้ไม่ตก ขึ้นไปทำงานที่ห้องชั้น ๓ เซ็นแฟ้มงานสลับกับรับแขกที่มาเยือน บ่ายเชิญผู้บริหารโรงเรียนที่ประสงค์จะย้ายแต่คะแนนสู้เขาไม่ได้มาไต่ถามสภาพปัญหา และพิจารณาโรงรียนอื่นที่อาจว่างลง ทั้งนี้ให้ประเมินสถานการณ์ด้วยตนเอง ใครคิดว่ายังแข็งแรงสู้ได้ ไม่เกิดความเสียหายแก่ราชการ ก็อยู่ต่อไป จะไม่บังคับ ถือว่าให้โอกาสซึ่งไม่มาเคาะประตูครั้งที่สอง บางท่านไปรบกวนผู้นำชุมชนให้มารับประกัน ขอเรียนว่า ผมไม่ใช่คู่กรณี ทางที่ดีควรให้ไปเจรจากับโจทก์ของท่านเองดีกว่า หากอยู่ดีมีประโยชน์ต่อราชการ ผมก็ขี้เกียจจะเซ็นย้ายให้เปลืองน้ำหมึกเหมือนกัน หนักใจก็บัญชีหางว่าวที่ร้องกันมาคงทิ้งลงตะกร้าไม่ได้

วันศุกร์ที่ ๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๖. วันนี้เป็นวันสุกดิบสำหรับการพิจารณาย้าย ผอ.เขต และรอง ผอ.เขต ประจำปี สำหรับ ผอ.เขต กฎหมายกำหนดวาระการดำรงตำแหน่งไว้ ๔ ปี หากมีความจำเป็นเพื่อประโยชน์ทางราชการ เลขาธิการ กพฐ. อาจขอ ก.ค.ศ. ให้ดำรงตำแหน่งได้อีกครั้งละ ๑ ปี ไม่เกิน ๒ ครั้ง. ผมอยู่มาครบ ๔ ปี ก็ต้องเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อม พรรคพวกเพื่อนฝูงทยอยส่งข่าวที่เรียกว่า โผย้ายเป็นระยะ ๆ ตั้งแต่เช้าจนบ่ายยังไม่มีชื่อผมในบัญชีการย้าย จนข่าวล่าสุดประมาณ ๑ ทุ่มครึ่ง รายชื่อในบัญชีย้ายก็ปรากฏให้เห็น เมื่อไม่มีชื่อย้ายก็สรุปว่าผมได้อยู่ สพป.ปทุมธานี เขต ๑ อีก ๑ ปี มีทั้งน่ายินดีและตรงข้าม ที่น่ายินดีจะได้สานฝันสร้างสำนักงานให้เสร็จ ที่ไม่น่ายินดีเพราะบางคนเขาก็รอให้ย้าย สี่ปีก็นานแล้วสำหรับปทุมธานี แต่เมื่ออยู่ก็ต้องคิดทำประโยชน์ให้บ้านเมืองกันต่อไป

เรื่องสั้นสำหรับเป็นคติในการแก้ปัญหาเรื่อง ลิฟต์ช้า

ผู้จัดการของตึกสำนักงานใหญ่แห่ง ได้รับคำตำหนิอย่างมากเกี่ยวกับความเชื่องช้าของลิฟต์ในตึก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาทำงาน เนื่องจากบางบริษัทที่เช่าสำนักงานอยู่ในตึกนี้ขู่ว่าจะย้ายไปอยู่ที่อื่น ถ้าหากทางผู้จัดการยังไม่แก้ปัญหาดังกล่าว ทางผู้จัดการจึงตัดสินใจว่าจะต้องแก้ไขปัญหานี้อย่างเร่งด่วน ผู้จัดการได้เรียกประชุมกลุ่มวิศวกรที่ปรึกษา ที่มีความชำนาญในการออกแบบระบบลิฟต์ หลังจากที่พวกเขาสำรวจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว ทางวิศวกรจึงเสนอวิธีแก้ไขด้วยกัน ๓ แบบ คือ

๑. เพิ่มจำนวนลิฟต์

๒. เปลี่ยนลิฟต์ที่มีอยู่บางตัวด้วยลิฟต์ที่วิ่งเร็วกว่า

๓. ติดตั้งระบบควบคุมคอมพิวเตอร์เพื่อใช้ควบคุมการทำงานของลิฟต์ทั้งหมดให้เร็วขึ้น

ทางวิศกรที่ปรึกษาได้คำนวณค่าใช้จ่าย และประโยชน์โดยวิธีการทั้ง ๓ ข้อนี้ พวกเขาสรุปได้ว่า การเพิ่มจำนวนลิฟต์หรือการเปลี่ยนลิฟต์ที่มีอยู่บางตัว ด้วยลิฟต์ที่วิ่งเร็วกว่าเท่านั้นที่สามารถให้การบริการดีกว่าเดิม แต่ว่าต้นทุนของวิธีการทั้งสองสูงกว่าประโยชน์ที่ทางผู้จัดการจะได้รับมาก ดังนั้นถ้ากล่าวกันจริงๆแล้ว ไม่มีวิธีใดที่ดีพอที่ควรจะใช้เลย

บรรดาวิศวกรจึงปล่อยให้ผู้จัดการตึกเป็นคนตัดสินปัญหาเอง ผู้จัดการตึกของเราก็เรียกประชุมบรรดาลูกจ้างทุกคน เพื่อขอความเห็นว่ากันตามความเป็นจริงแล้ว ผู้จัดการน้อยคนนักที่จะปฏิบัติเช่นผู้จัดการตึกของเราคนนี้ เขาพูดถึงปัญหาของลิฟต์ให้บรรดาลูกจ้างฟังและขอความเห็นจากลูกจ้างที่เข้าประชุม ได้มีผู้แสดงความคิดเห็นและให้ข้อแนะนำหลายอย่าง แต่ว่าข้อคิดเห็นนั้นก็ถูกยกเลิกไปก่อนที่จะผ่านวาระการประชุมเสมอ การประชุมเริ่มดำเนินการช้าลง

จนกระทั่งชายหนุ่มผู้หนึ่ง ซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของแผนกบุคคลและได้นั่งเงียบมาตลอด เขาได้แสดงความคิดเห็นของเขาบ้าง เขาอธิบายความเห็นอย่างสั้นๆ และกินเวลาครู่เดียว ทุกคนในที่ประชุมเห็นด้วยกับข้อเสนอของเขาทันที หลักจากนั้นสองสามสัปดาห์ก็ไม่มีเสียงบ่นจากผู้ใช้ลิฟต์อีกเลย ปัญหาต่างๆ ได้หมดไปอย่างสิ้นเชิง นอกจากนี้ค่าใช้จ่ายในการแก้ปัญหาก็น้อยมาก วิธีการที่ทางผู้จัดการใช้คือ เขาติดตั้งกระจกขนาดใหญ่บนผนังข้างๆ ลิฟต์ของทุกๆชั้น ชายหนุ่มสมองใสคนนั้นใช้หลักจิตวิทยาเข้าช่วยในการคำนึงถึงสาเหตุที่คนบ่นว่าลิฟต์ช้า เขาคิดว่าความเบื่อหน่ายในการรอลิฟต์เป็นสาเหตุดังกล่าว แท้จริงแล้วช่วงเวลาที่คนเหล่านั้นรอลิฟต์ค่อนข้างน้อยมาก แต่พวกเขาคิดว่านาน เพราะพวกเขาไม่มีอะไรทำในระหว่างยืนรออยู่ ชายหนุ่มคนนี้เสนอบางสิ่งบางอย่างให้คนพวกนี้ทำคือ ให้พวกเขามองดูตัวเองและผู้อื่น (โดยเฉพาะเพศตรงข้าม) ในกระจก สิ่งนี้ทำให้ทุกคนที่รอลิฟต์มีอะไรบางสิ่งบางอย่าง ที่ไม่เบื่อหน่ายทำ เขาเลยบอกมานะครับว่า...ปัญหาหนึ่งๆ ย่อมมีวิธีแก้ไขได้หลากหลายเสมอๆ เหมือนเหรียญที่มีอยู่ เหรียญยังมีตั้งสองด้าน พวกเรามักใช้ความเคยชิน(ยึดถือปฏิบัติตามๆกันมา)ใช้ในการแก้ปัญหา มากกว่า"ตรรกะ"(ความคิด, ความตรึกตรอง)นั่นเองครับ

นายกำจัด. คงหนู

ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต ๑

หมายเลขบันทึก: 552414เขียนเมื่อ 3 พฤศจิกายน 2013 18:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 พฤศจิกายน 2013 12:23 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

ยินดีด้วยค่ะ ขอชื่นชมการทำความดีนะคะ

ผมได้รับข้อมูลจาก line บางคนว่า

app ที่เป็นที่นิยมที่ท่าน ผอ.กำจัด ใช้ตกแต่งรูปภาพด้านล่างนั้น

จะมีเครื่องมือบางตัวของ app ที่ล้วงข้อมูล หรือทำการที่ไม่ดีต่อโทรศัพท์

คอมฯ ที่ลง app ครับ  ถ้าเป็นไปได้ถอนทิ้งดีกว่าครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท