๑๙๓. อีกมุมหนึ่งของชีวิตการทำงานสำหรับตัวฉัน
ในชีวิตการทำงานของฉัน...ฉันทำหน้าที่ในการพัฒนาบุคลากรของมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นส่วนราชการส่วนหนึ่งของประเทศไทย...ฉันบอกตรง ๆ ว่า...การทำงานเกี่ยวกับ "คน" นี้ มีปัญหา อุปสรรคมากมาย...เพราะสิ่งที่ฉันทำ คือ การพัฒนา การเพิ่มความรู้ การปรับปรุง การเปลี่ยนแปลงสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ เข้าไปสู่ตัวคน...
โดยธรรมชาติของมนุษย์โดยทั่ว ๆ ไป ไม่ค่อยชอบให้ใคร ๆ มาบีบ บังคับหรอก นอกจากมีความเห็นร่วมด้วย และเปิดใจยอมรับที่จะเปลี่ยนแปลง...มันจึงทำให้ฉันทำงานในหน้าที่ที่ต้องไปกระทบกับความรู้สึกดั้งเดิมของเขาเหล่านั้น...แต่เมื่อมันเป็นหน้าที่ที่ฉันได้รับมอบหมายจากภาครัฐให้มาปฏิบัติ ฉันก็ต้องทำเพราะนี่คือ...หน้าที่ ๆ ในการพัฒนาคนของมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็น Subset ของประเทศไทย...แม้ว่ามันจะเป็นงานหนัก แต่ฉันก็ต้องทำเพราะต้องการให้เกิดการพัฒนาคน ต้องการเห็นคนไทยมีคุณภาพมากขึ้นกว่านี้...
ฉันจะมองเป้าหมายใหญ่ของประเทศมากกว่าที่จะมองเป้าหมายว่า...พัฒนาคนในมหาวิทยาลัยแล้ว มหาวิทยาลัยได้อะไร?...ฉันชอบมองภาพกว้างมากกว่าภาพแคบ ๆ...ไม่ว่าเวลาฉันทำงานอะไรก็ตาม คนอื่นมักมองแค่เป้าหมายที่ตั้งไว้ของมหาวิทยาลัย...แต่สำหรับฉัน ๆ มองถึงองค์รวมใหญ่ของประเทศไทยไปแล้ว...นี่คือ ตัวของฉัน...
ถึงแม้จะมีปัญหา อุปสรรคในการพัฒนาคนของมหาวิทยาลัยมากอย่างไร? ฉันก็จะค่อย ๆ แก้ไข ทำเท่าที่เราจะทำได้...และทำให้ดีที่สุดสำหรับหน้าที่ของฉัน...
อีกมุมหนึ่งของชีวิตในการทำงานของตัวฉันที่ต้องทำงานภายในมหาวิทยาลัยแล้ว...ฉันก็ต้องเดินทางเข้าร่วมประชุมกับส่วนราชการต่าง ๆ ตามที่มีหนังสือเชิญขอให้เข้าร่วมโครงการต่าง ๆ ซึ่งทำให้ฉันก็ไม่ได้นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานในมหาวิทยาลัยแต่เพียงอย่างเดียว...ในบางปีก็มีไม่มาก แต่บางปีก็มีมาก...แล้วแต่งบประมาณของแต่ละส่วนราชการหรือโครงการที่ได้จัด...
สำหรับตัวฉันเมื่อเดินทาง คงไม่พ้นกับที่ต้องหาที่พักค้างคืน...ที่ที่ดีสำหรับฉัน..."ผู้หญิงทำงานในโลกยุคนี้" นั่นคือ โรงแรม...สำหรับตัวฉัน...เดินเข้า - ออกเป็นว่าเล่น...ฉันยังนึกถึงสมัยเมื่อ ๔๐ ปีที่แล้ว...ที่ฉันเติบโตมา พ่อ - แม่, ลุง - ป้า ญาติทั้งหลายของฉัน เขาชอบพูดว่า...ถ้าใครเข้าโรงแรมแล้วจะเป็นผู้หญิงไม่ดี...แต่สำหรับสมัยนี้แล้ว...ไม่เข้าโรงแรมแล้วจะให้ฉันไปพักที่ไหนล่ะ?...ทำให้เห็นถึงความคิดของคนสมัยเมื่อ ๔๐ ปีที่แล้วกับยุคนี้ความคิดช่างแตกต่างกันเสียจริง ๆ...
ปัจจุบัน ถือว่าเป็นเรื่องปกติ...ธรรมดาในการเข้าพักที่โรงแรม เพราะยุคนี้...เป็นยุคของผู้หญิงที่ทำงานนอกบ้าน...ตัวเราและเพื่อนร่วมงาน ครอบครัวของเรารู้ว่าเราไปทำอะไร? ที่ไหน? อย่างไร?...ทำให้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นสำหรับการทำงาน...เพราะปัจจุบันส่วนราชการต่าง ๆ มักจะมีผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย เรื่องแบบนี้ก็เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับโลกของการทำงานในยุคปัจจุบัน...
นี่ก็เป็นอีกมุมหนึ่งของชีวิตการทำงานสำหรับตัวของฉันเอง...ชีวิตที่ไม่ได้อยู่ติดกับโต๊ะที่ทำงานในมหาวิทยาลัย...เป็นประสบการณ์อีกประสบการณ์หนึ่งที่จะได้จากการเดินทาง...
ความเห็น (8)
- ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้ ที่อ่านแล้วทำให้ได้รู้จัก "คุณบุศยมาศ" เพิ่มขึ้นในบทบาทด้านงาน อยากให้บุคลากรในทุกองค์กรคิดแบบคุณบุศยมาศจัง เพราะการคิดเช่นนี้ จะทำให้ประเทศไทยดีขึ้นหลายขุม "ฉันจะมองเป้าหมายใหญ่ของประเทศมากกว่าที่จะมองเป้าหมายว่า...พัฒนาคนในมหาวิทยาลัยแล้ว มหาวิทยาลัยได้อะไร?...ฉันชอบมองภาพกว้างมากกว่าภาพแคบ ๆ...ไม่ว่าเวลาฉันทำงานอะไรก็ตาม คนอื่นมักมองแค่เป้าหมายที่ตั้งไว้ของมหาวิทยาลัย...แต่สำหรับฉัน ๆ มองถึงองค์รวมใหญ่ของประเทศไทยไปแล้ว"
- ก่อนเข้ามาอ่านบันทึกของ "คุณบุศยมาศ" ไอดินฯ ได้อ่านบันทึกของ "คุณแว้บ" เรื่อง "แนวคิดในการพัฒนาอาจารย์ [1]" (http://www.gotoknow.org/posts/551614) แม้จะเป็นการพัฒนาคนละด้านกับที่ "คุณบุศยมาศ" ทำอยู่ แต่แนวคิดในการพัฒนาใช้ร่วมกันได้ อยากแนะนำให้อ่านค่ะ
-มาให้กำลัง และติดตามการทำงาน เพื่อพัฒนาคน นำไปสู่การพัฒนาชาติ ของคุณบุษยมาศ นะคะ
-ขอให้ ทุกแห่ง ที่เดินทางไป ทำงาน ไม่ว่าจะพัก ณ โรงแรมใด ขอให้ได้รับความปลอดภัย และ ได้รับกัลยาณมิตร ในทุกหนแห่ง นะคะ
ตามมาอ่านเลยครับ
สมัยก่อนจะไปฝึกงานโรงแรม แม่ห้ามครับ
ปัจจุบันเปลี่ยนไป
ผมพบว่าตัวเอง ไปเป็นวิทยากร ตามโรงแรมมากเลยครับ
-สวัสดีครับอาจารย์
-เห็นด้วยครับ
-เดี๋ยวนี้อัตรส่วนของเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานของผมมีผู้หญิงมากกว่าผู้ชายครับ
-สำหรับเรื่องโรงแรม..ตอนเรียนมีโอกาสเขาไปฝึกงานในโรงแรม..ประทับใจและถือเป็นแหล่งในการให้ความรู้กับผมมากทีเดียวครับ
-ขอบคุณครับ
ผมเองก็เข้าโรงแรมเป็นว่าเล่นเลยครับ
งานทุกวันนี้เกี่ยวข้องกับโรงแรมมากมายจริงๆ
ขอบคุณทุก ๆ ท่านที่มาร่วมแสดงความคิดเห็น...และขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านด้วยคร้า...
ขอบคุณพี่มากๆครับ
ขอบคุณคร้า ดร.ขจิต