สุดท้าย...สูงสุดกลับคืนสู่สามัญ
เมื่อหลายปีก่อนสมาชิกผู้ติดเชื้อHIV รายใหม่ของโรงพยาบาลปะทิวเพิ่มขึ้นเกินคาดหมาย...ทั้งๆที่เราไม่ได้รณรงค์ ไม่ได้เผยแผ่สื่อมากมาย...แต่กลับเป็นเพื่อนผู้ติดเชื้อที่โฆษณาประชาสัมพันธ์ให้เพื่อนผู้มีเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์ด้วยกันเข้าสู่ระบบบริการสุขภาพ เพื่อลดการเจ็บป่วยด้วยโรคติดเชื้อฉวยโอกาสและลดการตายของเพื่อนที่ติดเชื้อระยะสุดท้าย กลับมาดูแลกันและกัน จนวันหนึ่งพวกเขาเหล่านั้นสุขภาพดีขึ้นทั้ง กาย จิต สังคม พร้อมที่เดินออกมาจากมุมมืด สู่แสงสว่างที่เขาเหล่านั้นเลือกที่จะเดิน...หลายรายเลือกเดินตามอัตภาพ บางรายเลือกเดินบนถถนคอนกรีต บางรายเลือกเดินบนถนนลูกรัง...ทุกคนขอแค่ให้มีแรงสู้เท่านั้นก็พอ...ทุกคนขอให้มีชีวิตอยู่นานๆ บางรายของเดินไปพร้อมๆกัน จนกว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะไปจากกัน...คนแล้วคนเล่าๆ ไม่ต่างไปจากนี้...พี่เลี้ยงและที่ปรึกษาอย่างเราก็ยอมรับในการตัดสินใจเลือกของผู้มีเชื้อเหล่านั้น (ทั้งๆที่เรารู้ว่ามันไม่ใช่นะ) และจะคอยให้กำลังใจและเป็นที่ปรึกษาอยู่ที่นี่เหมือนเดิม ไม่มีใครอย่างน้อยก็ยังมีพี่เลี้ยงคนนี้อยู่ (ที่เดิม)
..มาวันนี้ ผู้มีเชื้อฯที่เราเฝ้าดูเส้นทางที่เขาเลือกมาตลอด บางรายประสบความสำเร็จ บางรายก็ล้มอย่างไม่เป็นท่า บางรายติดสารเสพติด บางรายเข้าฮ่องกง บางรายมีคู่นอนใหม่ บางรายมีลูก บางรายก็กลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมและในที่สุดก็เสียชีวิตก่อนวัยอันสมควร นี่คือวงจรชีวิตของใครหลายๆคนที่เราเข้ามาเกี่ยวพัน
... ด้วยบทบาทหน้าที่เราคือพี่เลี้ยงและที่ปรึกษา เราทำหน้าที่ดีที่สุดแล้ว สุดท้าย..สูงสุดกลับคืนสู่สามัญ...เธอเลือกทางเดินของเธอเอง...
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น