อ่านหนังสือ อ่านคน

อ่านหนังสือ อ่านคน

เกศินี จุฑาวิจิตร

                “ถ้าอยากรู้จักใคร ให้ดูจากหนังสือที่เขาอ่าน” 

              ประโยคนี้อยู่ในความทรงจำของฉันมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กสาวๆ     มันมาจาก “บ้านทรายทอง” ของ ก.สุรางคนางค์

            นวนิยายคลาสสิกที่แฝงด้วยข้อคิดดีๆ ของชีวิตมากมาย  คนรุ่นใหม่ที่ไม่เคยอ่านด้วยตนเอง ไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้าปกหนังสือ หรือคุ้นเคยแต่เพียงการดูละคร “ยั่วล้อ” ย่อมไม่มีทางที่จะ “เข้าถึง” ความดี ความงาม ความจริงที่แอบซ่อนอยู่ในวรรณกรรมเล่มนี้ได้

            พจมาน พินิตนันท์ หรือภายหลังคือ พจมาน สว่างวงศ์  เป็นไอดอลของหญิงสาวร่วมสมัยในขณะนั้น  คนดีที่นิยมการเป็นผู้อยู่เบื้องหลังมากกว่าการทำงานแบบเอาหน้า คนดีที่ต้องเข้มแข็ง น้ำตาเป็นสิ่งที่ต้องซ่อนไว้ กำลังใจต้องเริ่มจากตนเอง  

            พจมานรู้จักกับความเป็นตัวตนของคุณชายกลางมากขึ้นก็จากหนังสือที่เขาอ่าน... ซึ่งอยู่ในห้องสมุดของบ้าน

 

            การอ่านหนังสือ หนังสือที่อ่านจึงเป็นเสมือน “ตัวตน” และ “ตำแหน่งแห่งที่” ของบุคคล  บุคลิกและการกระทำของคนเราอาจถูกแต่งแต้มเติมได้เพื่อให้ “ดูดี” แต่หนังสือที่เขาอ่านทั้งในยามว่างหรือยามไหนๆ มันคือ “เรื่องจริง” ที่ไม่อาจเสแสร้งและบิดเบือน

          ในอดีต สมัยที่สำเร็จการศึกษาใหม่หมาดจากรั้วมหาวิทยาลัย ฉันเข้าสมัครงานอยู่สองที่ คือการเป็นอาสาสมัครของโครงการอาสาสมัครเพื่อสังคม กับโครงการบัณฑิตอาสาสมัคร  ไม่มีการสอบคัดเลือก ไม่มีการสอบข้อเขียน ไม่ต้องทำแบบทดสอบทางจิตวิทยา  มีแต่เพียงการสัมภาษณ์อุดมการณ์ ความคิดความอ่านและประสบการณ์จากการทำกิจกรรมในมหาวิทยาลัย แถมท้ายด้วยคำถามทำนองเดียวกันว่า ชอบอ่านหนังสือประเภทไหน ของใคร... ก็เพราะว่าหนังสือบอกตัวตนนั่นเอง

            เพื่อนแสนห้าวคนหนึ่ง เมื่อได้รับคำถามนี้จากห้องสอบ เขาก็ตอบคณะกรรมการด้วยความภาคภูมิใจ “มติชนสุดสัปดาห์”  ก็ไม่น่าแปลกใจกับคนรุ่นใหม่ หนุ่มสาวแสวงหาแห่งยุค ครั้นกรรมการท่านหนึ่งถามต่อ อ่านคอลัมน์ไหนเป็นประจำ  เขาก็ตอบตรงไปตรงมา “นิยายครับ”!!!

            ป้าดโธ่  แล้วเขาจะรับเข้าทำงานไหมนี่ !!!

 

----------------------------

ที่มารูปภาพ:http://www.booktogothailand.com