ความทรงจำ...
มันคือสิ่งที่ลางเลือนสำหรับใครหลายๆ คน
ความทรงจำที่แสนดี กับความทรงจำที่เจ็บปวด
วันที่เรารักกันมีความทรงจำดีๆ มากมายให้นั่งนึกถึง
แต่พอเราต้องแยกจากกัน ทำไมเรากลับลืมเลือนความทรงจำเหล่านั้นไป
เหตุใดมันถึงเหลือเพียงแค่ความปวดร้าวและคราบน้ำตา
ทำไมวันนั้น เราไม่คิดให้ได้อย่างวันนี้
ทำไมเมื่อวาน ไม่ทำดีให้เหมือนที่อยากทำในวันนี้
หรือคนเรามักจะรออะไรให้สายเกินไป
แล้วค่อยกลับมาแก้ไข...
เหตุผลหลายร้อยเหตุผลที่คนเรามักใช้เมื่ออยากแก้ไขในสิ่งที่ทำ
มันอาจจะยังไม่สายเกืนไปสำหรับใครบางคน
แต่อีกหลายๆ คนมันสายจนเกินแก้ไข
อยู่กับความเป็นจริงในวันนี้
เมื่อวานคืออดีต วันนี้คือปัจจุบัน
เมื่อวานฉันรักเธอ และวันนี้ฉันก็ยังรักเธอ
แสดงว่าเธอเป็นทั้งอดีตและปัจจุบันของฉัน...
ไม่มีความเห็น