ในความเจ็บปวดมักมีสิ่งที่น่ายินดีอยู่ด้วยเสมอ ในเมื่อเราไม่สามารถกลับไปแก้ไขอดีตได้ เราก็ต้องอยู่กับปัจจุบัน โดยใช้อดีตเป็นบทเรียนสำคัญในการก้าวเดินต่อไป ไม่มีใครไม่เคยพลาดพลั้ง ผิดพลาด เพราะฉะนั้น โอกาสสำหรับคนล้มจึงจำเป็นต้องมีและทุกคนจำเป็นต้องให้
มองคิดหวนไป สาวน้อยคนหนึ่ง ตัดสินใจอุ้มท้องโดยลำพัง ทั้งๆ ที่มีโอกาสมากพอที่จะทำลายเลือดเนื้อของตัวเอง แต่เมื่อเลือกที่จะรักษาหนึ่งชีวิตน้อยๆ มันก็ต้องแลกมาด้วยรอยน้ำตาของครอบครัวที่ล้วนแต่คาดหวังในตัวเธอ
แม้ครอบครัวจะเสียใจ แต่กลับไม่เคยทอดทิ้ง ไม่เคยดุด่า ไม่เคยทับถม หากแต่คอยให้กำลังใจ และบอกอยู่เสมอว่า มันเป็นวิถีของคนที่จะต้องท้อง มีลูก และต้องเลี้ยงลูก ไม่เป็นไร หลานแค่คนเดียว ทำไมจะเลี้ยงไม่ได้
กำลังใจไหนจะดีเท่ากำลังใจในครอบครัว รู้ว่าครอบครัวเสียใจที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา แต่ก็รู้ว่า ครอบครัวจะเสียใจมากกว่านี้หากรู้ว่า เราทำร้ายชีวิตน้อยๆ ออกไป เพื่อให้ตัวเองดูไร้รอยมลทินในสายตาผู้คน
เวลาผันผ่านจวบจนจะครบ 6 ปี สาวน้อยตาดำๆ หัวดำๆ ช่างเจรจา กลายเป็นนางฟ้าของครอบครัว มันคือที่สุดของชีวิต เด็กน้อยคนนี้เกิดมาเพื่อพิสูจย์ความเป็นคนของผู้เป็นแม่ เธออาจจะขาดพ่อผู้ซึ่งให้กำเนิดมา แต่ความอบอุ่นที่เธอได้รับมันมากกว่านั้นหลายเท่านัก
ความฝันของเด็กน้อยคือ การเป็นหมอ ในอนาคตจะเป็นได้หรือเปล่าไม่รู้ แต่ ณ วันนี้ เ็ด็กน้อยทำหน้าที่พยาบาลดูแลเช็ดตัว หาข้าว หาน้ำ หายา ให้ทุกคนในบ้านเมื่อยามเจ็บป่วย แม้ว่าการเช็ดตัวของเธอจะแปลกๆ ไปบ้าง เช็ดแขน เช็ดตัว เช็ดขา และท้ายสุดก็เอามาเช็ดหน้า
นี่คือ บททดสอบชีวิตกับการอยู่รอดในสังคมที่ยังคงมอบโอกาสให้คนที่เคยพลาดพลั้ง
ไม่มีความเห็น