วันนี้พวกเราน้องๆ ของป้าน้อยซึ่งครูที่ดูแลและสอนนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 มายาวนานได้จัดทานข้าวกันภายในกลุ่มเล็กๆ เพราะ30 กันยายนคือวันนี้เป็นวันสุดท้ายของการทำหน้าที่ครูในโรงเรียน (ครูนกเชื่อว่าป้าน้อยยังคงทำหน้าที่ครูแบบไร้กาลเวลาด้วยความเป็นครูของป้าน้อย)
พวกเรายินดีที่ป้าน้อยจะได้มีเวลาอยู่กับลูกๆ มากขึ้น ได้ทำหน้าที่ดูแลลูกอย่างใกล้ชิด ป้าน้อยย้ำว่า "หากไปภูเก็ตให้โทรศัพท์หา ยินดีต้อนรับเสมอ"
ในขณะเดียวกันเราก็รู้สึกเสียดายแทนเด็กๆ รุ่นใหม่ที่ขาดครูซึ่งมีความเป็นครูทุ่มเทดูแลศิษย์ด้วยหัวใจซึ่งเป็นแบบอย่างที่ดีของครูรุ่นน้องได้เลย
วันนี้ได้ร่วมกันรับประทานอาหาร สนทนา และร้องเพลงกันอย่างมีความสุข ที่สำคัญได้กอดป้าน้อยกันถ้วนหน้าเลยค่ะ
"ป้าน้อย...อยู่ตำแหน่งตรงกลางรอบล้อมด้วยน้องรักรุ่นถัดไป"
Hug เพื่อย้ำว่าความรักของเราจะเป็นนิรันดร์
Hug เพื่อส่งมอบความเป็นครูหัวใจอุ่นสู่น้องๆ
Hug เพื่อจะบอกว่า รักของเราจะคงอยู่ตลอดไป
Bye bye ป้าน้อย ครู ม.5 ที่ฉันรัก
น่ารักกันจังเลยนะคะ
อยู่ให้เขารัก จากไปให้เขาคิดถึง
ยังคงใช้ได้ดีเสมอค่ะ
เป็นการเลี้ยงแบบกันเองไม่มีพิธีรีตอง.....ทุกคนร่วมกันเพราะ...รักในพี่เขามากมายค่ะ...ด้วยความที่เป็นบุคคลน่ารัก
สวัสดีครับ
เป็นความสุขอีกมิติหนึ่งกับชีวิตที่เริ่มว่างเว้นจากสิ่งที่จำเจมานาน วิถีของความสูงวัยเริ่มต้นทันทีาหกเราทำใจไม่ได้ หากทำใจได้ ความธรรมดาก็จะทำให้เรามีความสุขได้อย่างมหัศจรรย์....อยากให้ทุกท่านเป็นสุขตลอดไป......
...เป็นบรรยากาศที่อบอุ่นมากนะคะ...มีความสุขในวันเกษียณอายุราชการนะคะ
มาร่วมรำลึกครูดีๆค่ะ
สวัสดีค่ะ ท่านอาจารย์ธนา
ชีวิตต้องเรียนรู้....ตลอดเวลา
ทั้งนี้เพื่อให้สุขเขาสุขเรานะคะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ ดร.พจนา แย้มนัยนา
บรรยากาศการลากันเป็นแบบอบอุ่น ให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ขอบคุณค่ะที่มาร่วมอบอุ่นด้วย