ฤกษ์งามยามดี นายบอนจะเขียนบันทึกในที่นี้ถึงท่านใดท่านหนึ่งโดยเฉพาะ อาทิ ครูอ้อย สิริพร กุ่ยกระโทก, คุณปภังกร, คุณพิไล อุปัญ, พี่อุทัย อันพิมพ์, พี่ขจิต ฝอยทอง, คุณสุชานาถ ฯลฯ.....
อาจจะดูเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว เพราะท่านอื่นคงไม่เขียนบันทึกในแนวนี้
ในบางมุมมอง อาจเหมือนการพยายามตีสนิท , เชลียร์, เอาใจ ฯลฯ
แล้วแต่จะคิด วิเคราะห์กันไป แต่การเขียนบันทึกเฉพาะเช่นนี้ ไม่ผิดกฏหมาย ตำรวจไม่จับนี่นา...
มีคนถามว่า เขียนไปทำไม บันทึกไปแล้ว ได้อะไรขึ้นมาหรือ ก็เปล่าเลย
ถ้าไม่ได้ลงมือทำ ย่อมไม่เข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
บันทึกในแบบเฉพาะตัวเช่นนี้ คิดเห็นอย่างไรก็บันทึกไปอย่างนั้น เสน่ห์อยู่ตรงที่ ความพิเศษที่เกิดขึ้น
ในการบันทึกในหลายๆบล็อก เจ้าของบันทึกเรื่องราวแล้ว ผู้อ่านท่านอื่นๆจะเข้ามาเขียนข้อคิดเห็น ให้เจ้าของบันทึกได้ปลื้มใจ
นั่นมันธรรมดาครับ
แต่บันทึกที่เขียนในแบบเฉพาะตัว คนที่ถูกเขียนถึงจะไม่รู้มาก่อนเลยว่า จะถูกเขียนถึงในประเด็นไหน เมื่อไหร่ อย่างไร เมื่อเปิดมาพบโดยบังเอิญ กับ Surprise ที่เกิดขึ้น ความรู้สึกที่พิเศษนั้น เหนือคำบรรยาย
ในบันทึกต่างๆที่มีคนเขียนข้อคิดเห็น คุณอาจจะประทับใจเมื่อเห็นข้อคิดเห็นที่ปรากฏเพียงแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆเท่านั้น แต่ในบันทึกแบบเฉพาะที่เขียนถึงบุคคลหนึ่งโดยเฉพาะ
คนที่ถูกกล่าวถึง ต้องใช้เวลาอ่านมากกว่าการอ่านข้อคิดเห็นสั้นๆ มีเวลาซึมซับความรู้สึก เกิดความรู้สึกที่พิเศษขึ้นมาในใจ
ความพิเศษที่ไม่ค่อยจะมีใครเขียนบันทึกถึงในแบบนี้มากนัก
คนเขียนบล็อกมีตั้งเยอะแยะ แต่ทำไมถึงได้เขียนถึงบุคคลนั้น แล้วบุคคลนั้น เข้าไปนั่งในหัวใจของนายบอนตั้งแต่เมื่อไหร่กันหนอ........
เป็นเหมือนรางวัลที่มอบให้ถึงใจ ตอบแทนสำหรับการบันทึกเรื่องราวที่สามารถเจาะเข้าไปนั่งในหัวใจอันแข็งกร้าวของนายบอนได้ จนต้องหยิบมาบันทึกถึงโดยเฉพาะ
อาจจะดูเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว เพราะท่านอื่นคงไม่เขียนบันทึกในแนวนี้
ในบางมุมมอง อาจเหมือนการพยายามตีสนิท , เชลียร์, เอาใจ ฯลฯ
แล้วแต่จะคิด วิเคราะห์กันไป แต่การเขียนบันทึกเฉพาะเช่นนี้ ไม่ผิดกฏหมาย ตำรวจไม่จับนี่นา...
มีคนถามว่า เขียนไปทำไม บันทึกไปแล้ว ได้อะไรขึ้นมาหรือ ก็เปล่าเลย
ถ้าไม่ได้ลงมือทำ ย่อมไม่เข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
บันทึกในแบบเฉพาะตัวเช่นนี้ คิดเห็นอย่างไรก็บันทึกไปอย่างนั้น เสน่ห์อยู่ตรงที่ ความพิเศษที่เกิดขึ้น
ในการบันทึกในหลายๆบล็อก เจ้าของบันทึกเรื่องราวแล้ว ผู้อ่านท่านอื่นๆจะเข้ามาเขียนข้อคิดเห็น ให้เจ้าของบันทึกได้ปลื้มใจ
นั่นมันธรรมดาครับ
แต่บันทึกที่เขียนในแบบเฉพาะตัว คนที่ถูกเขียนถึงจะไม่รู้มาก่อนเลยว่า จะถูกเขียนถึงในประเด็นไหน เมื่อไหร่ อย่างไร เมื่อเปิดมาพบโดยบังเอิญ กับ Surprise ที่เกิดขึ้น ความรู้สึกที่พิเศษนั้น เหนือคำบรรยาย
ในบันทึกต่างๆที่มีคนเขียนข้อคิดเห็น คุณอาจจะประทับใจเมื่อเห็นข้อคิดเห็นที่ปรากฏเพียงแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆเท่านั้น แต่ในบันทึกแบบเฉพาะที่เขียนถึงบุคคลหนึ่งโดยเฉพาะ
คนที่ถูกกล่าวถึง ต้องใช้เวลาอ่านมากกว่าการอ่านข้อคิดเห็นสั้นๆ มีเวลาซึมซับความรู้สึก เกิดความรู้สึกที่พิเศษขึ้นมาในใจ
ความพิเศษที่ไม่ค่อยจะมีใครเขียนบันทึกถึงในแบบนี้มากนัก
คนเขียนบล็อกมีตั้งเยอะแยะ แต่ทำไมถึงได้เขียนถึงบุคคลนั้น แล้วบุคคลนั้น เข้าไปนั่งในหัวใจของนายบอนตั้งแต่เมื่อไหร่กันหนอ........
เป็นเหมือนรางวัลที่มอบให้ถึงใจ ตอบแทนสำหรับการบันทึกเรื่องราวที่สามารถเจาะเข้าไปนั่งในหัวใจอันแข็งกร้าวของนายบอนได้ จนต้องหยิบมาบันทึกถึงโดยเฉพาะ
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย นายบอน@kalasin ใน keep in mind by bon
คำสำคัญ (Tags)#การเขียนบันทึก#มุมมอง#วิธีคิด#think
หมายเลขบันทึก: 54919, เขียน: 17 Oct 2006 @ 12:21 (), แก้ไข: 11 Feb 2012 @ 16:07 (), สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ, ความเห็น: 12, อ่าน: คลิก
สวัสดียามค่ำคืนค่ะ คุณบอน
