เสน่ห์ของการเขียนบันทึก 1 เรื่องถึงบุคคลหนึ่งโดยเฉพาะ....
อาจจะดูเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว เพราะท่านอื่นคงไม่เขียนบันทึกในแนวนี้
ในบางมุมมอง อาจเหมือนการพยายามตีสนิท , เชลียร์, เอาใจ ฯลฯ
แล้วแต่จะคิด วิเคราะห์กันไป แต่การเขียนบันทึกเฉพาะเช่นนี้ ไม่ผิดกฏหมาย ตำรวจไม่จับนี่นา...
มีคนถามว่า เขียนไปทำไม บันทึกไปแล้ว ได้อะไรขึ้นมาหรือ ก็เปล่าเลย
ถ้าไม่ได้ลงมือทำ ย่อมไม่เข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
บันทึกในแบบเฉพาะตัวเช่นนี้ คิดเห็นอย่างไรก็บันทึกไปอย่างนั้น เสน่ห์อยู่ตรงที่ ความพิเศษที่เกิดขึ้น
ในการบันทึกในหลายๆบล็อก เจ้าของบันทึกเรื่องราวแล้ว ผู้อ่านท่านอื่นๆจะเข้ามาเขียนข้อคิดเห็น ให้เจ้าของบันทึกได้ปลื้มใจ
นั่นมันธรรมดาครับ
แต่บันทึกที่เขียนในแบบเฉพาะตัว คนที่ถูกเขียนถึงจะไม่รู้มาก่อนเลยว่า จะถูกเขียนถึงในประเด็นไหน เมื่อไหร่ อย่างไร เมื่อเปิดมาพบโดยบังเอิญ กับ Surprise ที่เกิดขึ้น ความรู้สึกที่พิเศษนั้น เหนือคำบรรยาย
ในบันทึกต่างๆที่มีคนเขียนข้อคิดเห็น คุณอาจจะประทับใจเมื่อเห็นข้อคิดเห็นที่ปรากฏเพียงแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆเท่านั้น แต่ในบันทึกแบบเฉพาะที่เขียนถึงบุคคลหนึ่งโดยเฉพาะ
คนที่ถูกกล่าวถึง ต้องใช้เวลาอ่านมากกว่าการอ่านข้อคิดเห็นสั้นๆ มีเวลาซึมซับความรู้สึก เกิดความรู้สึกที่พิเศษขึ้นมาในใจ
ความพิเศษที่ไม่ค่อยจะมีใครเขียนบันทึกถึงในแบบนี้มากนัก
คนเขียนบล็อกมีตั้งเยอะแยะ แต่ทำไมถึงได้เขียนถึงบุคคลนั้น แล้วบุคคลนั้น เข้าไปนั่งในหัวใจของนายบอนตั้งแต่เมื่อไหร่กันหนอ........
เป็นเหมือนรางวัลที่มอบให้ถึงใจ ตอบแทนสำหรับการบันทึกเรื่องราวที่สามารถเจาะเข้าไปนั่งในหัวใจอันแข็งกร้าวของนายบอนได้ จนต้องหยิบมาบันทึกถึงโดยเฉพาะ
ความเห็น (12)
- เข้ามาเชียร์ค่ะ
เป็นความคิดริเริ่มที่น่ารักมากเลยค่ะ รู้สึกเหมือนกันว่า เรารู้จักใครๆหลายๆคนผ่านทางบันทึกต่างๆ จนมีความคุ้นเคย ถูกใจ ไปในแบบต่างๆกัน เป็นความรู้สึกที่ดีๆซึ่งเกิดขึ้นจากการซึมซับตัวตนของท่านนั้นๆผ่านทางบันทึกเท่านั้นเอง ไม่ได้รู้จักหน้าค่าตากันมาก่อนเลย
จะคอยตามมาต่อยอดความคิดเห็น หากคุณบอนเขียนถึงท่านใดที่ประทับใจเหมือนกันค่ะ
สวัสดียามค่ำคืนค่ะ คุณบอน
- ยังจำได้ว่า คุณบอนเรียกครูอ้อยว่า " ครูน้อย "
- เป็นบันทึกแรกที่ครูอ้อยรู้จักคุณบอนและทำให้ครูอ้อยเปิดดูศูนย์รวบรวมข้อมูล
- จากนั้นคุณบอนก็เขียนบันทึกถึงครูอ้อยเกี่ยวกับความทรงจำถึงครูสมัยเด็ก
- แล้วก็เขียนอีกหลายบันทึกที่ชื่นชมครูอ้อย
- จนครูอ้อยมีแรงบันดาลใจเขียนบันทึกมากมาย เช่น ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่ได้เขียนในสังคม GotoKnow
- ความจริงใจนำมาซึ่งความสุข ความดี..ตอบแทนด้วย.. ความดี ค่ะคุณบอน
- ขอบคุณสำหรับวันนี้และทุกวันที่ให้ความสุขกับครูอ้อยที่จะฝ่าฟันต่ออุปสรรคนานัปการ
กำลังว่าจะเขียนบันทึกในแบบเฉพาะถึงอยู่เหมือนกันนะครับ อีกสักช่วงใหญ่ๆ...
คุณโอ๋ อโณ ครับ
ความจริงแล้ว นายบอนจะเขียนบันทึกในแนวนี้ หลังจากที่ซึมซับการอ่านบันทึกของผู้เขียนท่านนั้นๆ มาพอสมควรครับ แม้ว่าส่วนใหญ่จะไม่ได้ทิ้งรอย ไว้ต่อท้ายบันทึก แต่ใช่ว่า จะไม่ได้เข้าไปนะครับ นายบอนเป็นแบบค่อยๆเก็บรายละเอียดไปพอถึงวันหนึ่ง สุกงอม ก็จะเขียนถึงสักทีหนึ่ง
ครูอ้อยครับ
ครูอ้อยเป็นอีกบุคคลหนึ่งที่เขียนบันทึกที่บอกเล่าประสบการณ์ต่างๆแล้ว เรื่องราวใกล้เคียงมากๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับบุคคลรอบๆตัว เลยแนะนำให้เพื่อนๆอ่าน เพื่อนคิดเห็นอย่างไร นายบอนก็เอามาบันทึกไปตามนั้น ไม่ได้ชื่นชมเลยนะครับ
ในวันเดียวที่เขียนบันทึกนี้นายบอนก็หยิบยกเรื่องที่คุยกับเพื่อนๆ ที่เค้าคุยในแบบเล่นๆ เขียนถึง คุณอ้อ สุชานาถ ในบันทึกที่ http://gotoknow.org/blog/msudigest/54907 แบบคลายเครียด ไม่ได้คิดอะไรมากมาย แต่ คุณอ้อ สุชานาถ ไม่ค่อยจะ HAppy กับบันทึกแบบนี้นัก ทำเอาเพื่อนๆนายบอนที่ตั้งประเด็นเรื่องนี้ ที่เข้ามาตามอ่านด้วย ตกใจมาก เมื่อคืนโทรมาด้วยความรู้สึกย่ำแย่เหลือหลาย เพราะไม่ได้ตั้งใจให้คุณอ้อ เข้าใจผิดว่า เป็นการไม่ให้เกียรติเธอถึงเพียงนั้น
หลังจากฟังความรู้สึกของเพื่อนแล้ว
วันนี้ นายบอนตั้งใจว่า จะเข้ามาลบบันทึก ลบบล็อก ปิดบล็อกทั้ง 6 บล็อกใน gotoknow
เข้าไปอ่านบันทึกที่คุณอ้อ เขียนข้อความในเชิงตัดพ้อทิ้งไว้ ก็เขียนตอบกราบขออภัยไปแล้วกะจะทิ้งไว้ให้เธอได้เข้ามาเห็นซะก่อน
แล้วเช้าวันพรุ่งนี้ 19 ต.ค.2549 นายบอนจะเข้ามาลบทุกบล็อกของตัวเองซะ
เพราะหากเขียนไป วันหนึ่งก็อาจจะไปกระทบความรู้สึกของใครเข้าแบบรู้เท่าไม่ถึงการณ์
แต่พอเห็นข้อคิดเห็นของทั้ง 4 ท่าน อือม...
รู้สึกดีขึ้นครับ
คงไม่ปิดบล็อกทั้ง 6 แล้วล่ะครับ
คุณบอนคะ
ครูอ้อยเคยมีความรู้สึกแบบนี้ค่ะ ครูอ้อยอ่านก็ตกใจ แต่ในนามของผู้เขียนแล้ว ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่า ต้องการให้ผู้อ่านได้บริโภคอรรถรสของตัวหนังสือที่สามารถแปลงเป็นความสุข ความอบอุ่น ที่กระเด็นมาหาผู้เขียนด้วย
อย่างที่คุณบอนเคยเขียนถึงครูอ้อย ความสุขเล็กๆมันกระเด็นมาถึงครูอ้อย โดยที่คุณบอนไม่ได้ชื่นชมครูอ้อยเลยสักนิด อิอิ อ่านนี่ดีกว่า
คุณบอนคะ
เชื่อว่าถ้าเราทำอะไรด้วยความตั้งใจดี มิได้มุ่งร้าย แม้จะมีการเข้าใจผิด การขออภัยอย่างจริงใจเมื่อรับรู้ และการคงความเป็นตัวเราเอาไว้ก็จะพิสูจน์ความจริงใจได้นะคะ
โลก GotoKnow ให้โอกาสเราพิสูจน์ตนเอง แสดงตัวตนของเรา และยอมรับความแตกต่างของผู้อื่น เป็นมิตรที่ดี แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้โดยไม่จำเป็นต้องมองอะไรเหมือนๆกัน โอกาสที่เราจะกระทบกระทั่งกันนั้นมีแน่นอนค่ะ เพราะความเข้าใจของเราไม่ได้ไปในทิศทางเดียวกันเสมอหรอก
ดีใจที่คุณบอนไม่ด่วนตัดสินใจอย่างที่บอกตอนแรกค่ะ
เป็นเรื่องที่ดีครับ เราจริงใจน้อ เราถึงได้กล่าวถึงทั้งเรื่องชม เชียร์ เป็นห่วงเป็นใย
สวัสดีครับ ครูอ้อย
วันนี้เปิดคอมมานั่งออกแบบโปสเตอร์ไปร่วมประชุมวิชาการที่อุดร อ่านความคิดเห็นและไฟล์ pdf อ่านนี่ดีกว่า "เธอสะบัดมือฉันทิ้งเมื่อข่ามถนน "แล้ว อิอิ ยิ้มครับ
สวัสดีครับ คุณโอ๋ อโณ
อาจจะเป็นเพราะว่า ช่วงนี้นายบอนเครียดๆ ทำงานไม่ทัน เจอเรื่องเบาๆ เลยกลายเป็นเรื่องใหญ่ไปหมด แต่หลังจากที่เย็นลงแล้ว ก็รู้สึกดีครับ และรู้สึกดีที่ได้ถ้อยคำเตืิอนสติให้กลับมาเย็นลงเหมือนเดิมครับ ขอบคุณมากครับ
สวัสดีครับ คุณออต
ขอบคุณครับ
สวัสดีคุณบอน
- บอกแล้วว่าที่นี่มีความสุขที่จะมอบให้
- แล้วคุณบอนได้อ่าน บันทึก ที่มีสาเหตุจากคุณบอนที่บันดาลใจให้ครูอ้อยเขียนหรือยังคะ
- ถ้ายังเรียนเชิญที่ ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่ได้เขียนในสังคมGotoknow ค่ะ
- ส่งพลังใจให้เสมอค่ะ
ติดตามอ่านจนความสุขจะทับตัวนายบอนแบนแล้วนะครับ อิอิอิ
- คุณบอนคะ
- ความสุข ความทุกข์ อยู่ที่ใจเราเอง
- แต่ ครูอ้อยกำลังมีความทุกข์ แบกมันไว้ไม่หมดสักที การบ้านอาจารย์ไงล่ะคะ
- ไม่ยากค่ะ แต่ไม่อยากค่ะ อิอิ
โดยไม่ได้ชื่นชมเลยครับ อิอิ