บน ทางเดิน (เล่น)..และแผ่น..ป้าย..โฆษณา..สีชมพู

"หล่อน"..กับ..เช้าวันอาทิตย์..วันนี้..(หล่อน..ต้องยอม..รับ..กับ..ตัวเอง..ที่..หล่นหายไป..กับอดีต..ที่เข้ามา..ฟาด..ฟัน..อยู่ในความคิด.."ปัจจุบัน"..หลงอยู่กับวังวน.."ชีวิต"..กับ..คำว่า..ความคิด..และ..คำว่า ปัจจุบัน..แถม..กังวลกับ..อนาคต..ที่ยังไม่มาถึง..สักที..)

คืนวาน.."ลอง ปรับตัว..ไม่..ให้กลัว..ความมืด..และฝูงชน".. ไป..จิบ..ไวน์..คิดว่า..ลอง..ของชอบ..Chardonnay..ลดกรดในกระเพาะ..แล้วเดินฝ่าความมืด..กลับบ้าน..." เพื่อน..ถามว่า.."ไม่อยู่ต่อ..อีกหรือ..เดี๋ยวจะมากัน..อีกเยอะนะ..ฝูงคน..(ตอนดึก)...แถม.(มี).ด้วยคนไทย..ด้วยนะ"..ไม่ละ.."หล่อนตอบ"..(ก็ตามใจ..ถ้าไม่ต้องการ...."ฝูง..คน"..เพื่อนบอก..)

วันนี้..เช้า..กาแฟ..ดำ..ใส่น้ำผึ้ง..ช้อนนึง..เป็นประจำ..กินมานานหลายปี..ที่ขาดหายไป..คือ..(คนข้างกาย..กับกาแฟ..ถ้วย..นั้นๆ)

"หล่อน"..ออกไปยืน..บนระเบียงเล็กๆแคบ..ที่ยื่นไปในอากาศนั้น..ฟ้า..หม่น..เมฆซ่าน..อยู่ฟ้า..จน..แดดลงไม่ถึง..ไม่มีเสียงนกร้อง..เพราะ..ตั้งแต่มีแมว..มาเดินเล่นใน..สวนหลังบ้าน...(ของคน..ฝูงนี้)..กาแฟหมดถ้วย..(ถู)หลังแก้คัน..กับ..สันกำแพง..(จำมาจากหมีในป่า..(ของโลกสี่เหลี่ยม)...นับหนึ่งถึงสิบ..ยิ้มกับ..ลมหายใจ(ตัวเอง)...ที่เป็นเพื่อน..ที่ทำให้..(ยังไม่ตาย..จนบัดนี้..)

."หล่อน"....กลับมายืน..ที่..ตรงหน้า..หน้าต่าง.."หนังสือ..เล่มนั้น..ชื่อ..บนเส้นทางโพธิสัตต์"..ของหลวงแม่..ธัมมนันทาภิกษุณี.สะดุด..ลูกตา.มันถูกขี้ฝุ่นจับ..มาหลายปี..แบกข้ามน้ำข้ามทะเล..แต่ยังไม่เคยเปิดอ่าน.."หล่อน" หยิบ..ขึ้นมา..และเปิด..ดูอย่างไม่ได้ตั้งใจ"... หน้านั้น..ผ่านมากระทบ..สายตา.."อยู่..กับ..ปัจจุบัน"..."หล่อน"...ยืนอ่าน..จน..จบบท...(ถอดความได้ว่า.ÄÄÄ.."verb to be" ไม่ใช่ "verb to think"..การอธิษฐานจิต..ของความเพียรแห่ง..จิต..สี่..อย่าง..ที่ช่วยให้จิต..ตั้งมั่น..เป็น กุศล..คือ 

..กุศลที่มีอยู่แล้ว พึงตั้งมั่น..(๑)...กุศลที่ยังไม่..เกิด..น้อมนำให้เกิด..(๒)...อกุศล ที่มีอยู่..พึงถอดถอน..(๓)..อกุศลที่ยังไม่มาพึงระวัง..ไม่ให้เกิด..(๔)

...บทที่มี..ต่อ..ไป..ชื่อ.."สุข..กับ..ปัจจุบัน"..ท่าน(ขมวดไว้ว่า)...สังคมจะเป็นสุข..ไม่ใช่ที่คนอื่น..แต่ สังคมจะเป็นสุข..มันเิ่ริ่มต้นที่ตัวเราแต่ละคน..นี้เอง...

..บนทางเดินเล่น...ที่เดินไป..ใน..เช้าวันอาทิตย์..ขณะ..ที่ยังมีหมอก..เมฆ..เทาทึม...แต่ก็ยัง..เต็มไป..ด้วย..ฝูงคน..ฝักไฝ่..วิ่งเดิน..ผ่านกันไปมา..อย่างเป็นระเบียบ ไม่สับสน...

.บนทางเดิน(เล่น)นั้น.."หล่อน"..เห็นสิ่งสะดุดตา..แผ่นป้ายโฆษณา..สีชมพูของของเด็กเล่นทั้งแผ่น..ที่มีรูป..เด็กน้อยในชุดสีชมพูนั่งอยู่..ท่ามกลางของเล่นสีชมพูนั้นๆ..มี..ตัว..หนังสือ..พาด..หัว...ว่า.."ความพอ..มีอยู่ที่ไหน..."..(แผ่นป้ายนี้..แปะ..อยู่ข้างทางเดิน(เล่น)..ข้างคลอง..ใน..เมืองฮัมบอรก..เยอรมันนี)...

[ขจิต ฝอยทอง]

ฝรั่งสนใจเรื่องควมพอ ด้วยนะครับ

ไปทำกิจกรรมกับเด็กๆมา

สอนพายเรือด้วยครับ เพื่อน้ำท่วม 555

ค่ายบูรณาการโรงเรียนบ้านหนองผือและบ้านเขานางสางหัว(1)

[ขจิต ฝอยทอง]

ลืมถามไปว่ายายธีสบายดีไหม

ฝนตกที่กาญจนบุรี

ทองผาภูมิ  ตกเกือบทุกวันครับ

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

...ในโลกนี้...ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนกันนะคะ

[ยายธี]

สวัสดี..ค่ะ..อาจารย์..อ่านว่า..ฝนตก..ทุกวันที่..ทองผาภูมิ..(กลัว..ว่า..เขื่อน..จะ..พัง..อึๆ)...ความ"พอ"..ใน..สีชมพู..ของฝรั่งบนแผ่นป้าย..ที่ยายธีเห็น..(จะเป็นอย่างไร..คงต้องตามดู..กัน..ที่นี่..)..แต่ สีชมพูน่าจะมีความหมายว่า..มีความสุข..และพอใจติดอยู่..."แต่มันก็เป็นเพียงแผ่น..ภาพโฆษณา...ที่สร้างขึ้นมาให้..คน..สนใจ..และ..ให้..คล้อยตาม..หรือไม่หลงละเมอไปกับภาพนั้นๆ"..ดังที่เป็นอยู่ทุกวี่ทุกวัน...(เราทำไมออกจาก..กรงที่ขัง..ตัวเองไม่ได้...๕๕๕๕...)..และฝรั่ง..สร้างเงิน..ให้เป็น..พระเจ้า..ให้เรา..บูชา..กันอย่างเต็มใจอยู่ทุกวันนี้..จะ..มีใคร..บังคับใคร..ให้..".พอ"..ได้..อย่างไร..(นอ้ะะ).....ยายธี

[ยายธี]

สวัสดี..ค่ะ..ดร. พจนา..แย้มนัยนา...เจ้าค่ะ..(ยายธี..คิดว่า..ใน..โลกนี้มีสิ่งที่เหมือนกัน..อยู่อย่างเดียว..คือเกิด..มาแล้ว..ต้องตาย..อ้ะะๆๆๆ...)...หนีไม่ได้..แม้ว่า..จะร่ำรวยล้นฟ้า..พบ..ความสำเร็จใน..จินตนาการ..แค่ไหน..สุด..ท้าย...ก็..."ตาย"...อ้ะะ

[ผู้เฒ่าสวนไผ่]

ป้าย...สื่่อสาร สื่อความหมายได้หลายมุมจริงๆ...นะครับ...

[ยายธี]

สวัสดีเจ้าค่ะ..ท่าน ผู้เฒ่า สวนไผ่..ขอบพระคุณที่ท่านมาเยี่ยมเยียน..ยายธีคิดว่า.."เรากำลัง..ถูก..ปลุกฝัง..ในความเชื่อใหม่ๆ..ที่..อาจจะ..ไปอยู่ที่ความคิดเก่าๆ..ดั้งเดิม..ก็ว่า..ได้..อ้ะะ.."เพราะเราคิดว่าเปลี่ยนตัวเองได้และคิดว่าจะเปลี่ยนผู้อื่นได้เช่นกัน..ทั้งๆที่..ได้แค่ปรับ..ตัวตนให้เข้ากับสิ่งแวด..ล้อม..เพื่อ พรางตัวเอง..ออกจากอันตราย..อันพึงจะเกิด..เหมือน..(จิ้งจกเปลี่ยนสี)..โฆษณา..จึงเป็นเพียง..เครื่องมือ..ของความคิด..ที่ดีและร้าย..ที่ต้องใช้..ความพินิจ พิจารณา..อย่างรอบคอบ..เป็นต้นว่าการ.."สร้างเขื่อน..กั้น น้ำ มหึมา"...ทำลายป่า..หาก..โฆษณาว่า..ได้ประโยชน์คุ้มกว่าป่าที่หมดลง..ทั้งๆที่ผลเสีย..กำลังปรากฏให้เห็นเป็นตัวอย่างทั่วโลก..อยู่เวลานี้...เขื่อนพัง..ใครเป็นผู้รับผิดชอบ.กับชีวิตหลายแสนคนนั้นๆ...อึอึๆ