ปิดการทดลองได้ในสไตล์หิวครับคุณครู
"ช่วยกันกับพี่Lab boy เตรียมอุปกรณ์ให้พร้อม"
ด้วยเวลาในภาคเรียนนี้มีจำกัดด้วยปัจจัยหลายๆ อย่างทำให้การสอนต้องวางแผนให้กระชับและใช้เวลาอย่างเต็มที่ทุกวินาที
วันพฤหัสบดีที่ผ่านมา...เป็นวันสุดท้ายในการสอนของภาคเรียนที่ ๑ ปีการศึกษา ๒๕๕๖ ดังนั้นเพื่อให้ทุกอย่างลงตัวครูนกลงมาที่ห้องปฏิบัติการพร้อมกับน้องLab boy
"สิบเอ็ดชุดสำหรับสิบเอ็ดกลุ่มพร้อม"
เพื่อแยกอุปกรณ์เป็นตะกร้าใส่อุปกรณ์ทุกอย่างที่นักเรียนต้องใช้อย่างครบถ้วน (ในเวลาปกติเด็กๆ ต้องหยิบจากตะกร้าส่วนกลาง)
ก่อนเวลาเรียนประมาณ ๑๐ นาที ครูนกเห็นนักเรียนบางส่วนเดินเข้าห้อง...ร้องบอกเด็กเลยว่า ครูดีใจจังจะได้ทำได้อย่างสบายๆ ไม่ต้องแข่งกับเวลามากนัก
แต่ดีใจได้ไม่นาน....นักเรียนก็บอกว่า "ครูขา หนูขอไปทานข้าวก่อนได้หรือเปล่า" ฟังครั้งแรกก็แปลกใจเพราะก่อนหน้านี้คือคาบพักของเด็กๆ ครูนกสอนคาบ ๕-๖ (๑๑.๔๐ - ๑๓.๒๐ น.) เลยต้องสอบถามสาเหตุปรากฏว่า มีอีกรายวิชาครูผู้สอนสอนไม่ทันเลยขอให้เรียนในคาบพักกลางวัน
ครูนกมองเห็นสายตาของเด็กๆ และภาพที่เด็กๆต้องเรียนไปอีกหลายคาบกว่าจะถึงคาบที่ ๙ เลยอนุญาตให้นักเรียนไปทานข้าวแบบมีเทคนิคคือให้สลับกันไปคนที่เหลือทดลองไปก่อนแล้วค่อยมาสลับกับคนที่ไปทานข้าว ครูนกให้เด็กๆ ไปถึง ๑๑.๕๐ น. แต่เมื่อปฏิบัติจริงก็กว่าเที่ยงไปสิบนาที
"ข้อความสื่อสารบนกระดานเพื่อให้นักเรียนสบายใจ"
และต้องยอมจำนนด้วยเหตุการณ์ว่า การทดลองให้เวลาแค่สิบสองสามสิบนาทีหลังจากนั้นก็ต้องกลับไปภาคทฤษฎี
เรื่องนี้สอนให้ครูนกรู้ว่า สิ่งที่เราคาดการณ์เปลี่ยนแปลงได้แม้เราจะมั่นใจว่าเราทำได้ แต่หากครูนกใช้สิทธิ์ในการสอนจนไม่สนใจภาวะร่างกายของเด็กๆ ผลที่ได้คงได้แค่ผลการทดลอง ผลการเรียนรู้คงไม่ปรากฏต้องยอมเสียไปเพื่อให้ได้มาแม้จะไม่เต็มร้อย
สัปดาห์นี้ครูนกเข้าใจสภาวะของครูผู้สอน และเข้าใจสภาวะของนักเรียนที่ต้องเร่งทำงาน เร่งสะสางแต่ทั้งนี้เราต้องไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนโดยที่เราประสบความสำเร็จใน
เป้าหมายของเรา
ขอบคุณเด็กๆ ที่ทุ่มเทและพร้อมจะก้าวไปตามคำแนะนำของครูทำให้อุปสรรคไม่เป็นอุปสรรค
ความเห็น (6)
ดีจังเลยครับ อนุญาตให้ไปทานข้าวก่อนได้
ถ้าร่างกายไม่พร้อมนักเรียนคงไม่มีจิตใจเรียนถ้าท้องยังหิวนะครับ
ขอบคุณพี่ครูนกมากๆครับ
บางครั้งการทำงานไปผ่อนคลายไม่เร่งรัด งานอาจจะออกมาดีกว่า ก็เแฃป็นได้นะครับ
เป็นกำลังใจครับ
ใจดีจังครับคุณครู
สวัสดีค่ะ น้องอาจารย์ขจิต ฝอยทอง 
- สัปดาห์ที่ผ่านมาเด็กๆ น่าเอ็นดูค่ะ....เพราะทุกวิชาเร่งปิดคอร์สในวันพฤหัสบดี พอวันศุกร์สอบเลยค่ะ
- สายตาของเด็กๆ และเหตุผลที่เขาบอกทำให้พี่นกต้องยอม
สวัสดีค่ะ คุณพ.แจ่มจำรัส 
ฟังครั้งแรกครูนกก็เอ๊ะในใจ...ทำไมต้องมาขออนุญาตทานข้าว...แต่เมื่อฟังเหตุผลของเด็กๆ ทำให้ต้องยอมค่ะ....เพราะเขาต้องเรียนต่อไปอีกตั้งหลายคาบ และเป็นช่วงที่เขาต้องการพลังงานสูงเพราะ...สัปดาห์สุดท้ายครูทุกรายวิชาเร่งสอน เร่งงาน
สวัสดีค่ะ น้องทิมดาบ 
- งานนี้ไม่ใช่ใจดีหรอกค่ะ...แต่สายตาของเด็กๆ ทำให้เรารู้ว่าเขาหิวจริงๆ ที่สำคัญงานนี้ผู้ใหญ่บริหารเวลาผิดพลาด...ทำให้เด็กๆเดือดร้อน ครูนกเลยต้องช่วยในสิ่งที่ยังทำให้เขาได้อยู่ค่ะ