รศ.นพ.ทวี เลาหพันธ์
จากศิริราชพยาบาล
ท่านมาบรรยายเรื่อง"บทบาทของบุคลากร กระทรวงสาธารณสุข ในการสนับสนุนการใช้ยาจากสมุนไพร
แลกเปลี่ยนเรียนรู้จากประสบการณ์ของศิริราช"
สิ่งที่ได้เรียนรู้คือพัฒนาการของการแพทย์แผนไทยตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน
บอกเล่าว่าศิริราชทำอะไร เมื่อไร่ อย่างไร
การให้ความรู้ คู่กับการบริการและการวิจัยคู่การให้บริการ
ผลการศึกษาพบว่าคนไทย ไม่ชอบเรียนรู้ประวัติศาสตร์ กว่าจะเรียนรู้ตื่นตัวได้ก็เมื่อเสียของรักไปแล้ว
แพทย์แผนไทยรักษาความเป็นตัวของตัวเองเหนียวแน่น มั่นคง ปรับตัวไม่ได้เพราะอะไร
แพทย์แผนไทยเข้ากับระบบไม่ได้เพราะเหตุใด เมื่อจะให้ก้าวหน้าเพราะมีสมุนไพรดีอยู่แล้ว ต้องนำวิทยาศาตร์มาจับ
เส้นทางเดินต้องไม่ซ้ำประวัติศาสตร์เดิม
บรรพบุรุษเล่าว่าคนไทยเก่ง เมื่อข้าศึกมาปล้นทรัพย์สินของมีค่ารวมทั้งตำรายารักษาโรค คนไทยก็เผาทิ้งเสีย
เพราะมีวิชาอยู่ในตัวไม่ต้องกลัว บ้านเมืองสงบแล้วค่อยมาบันทึกกันใหม่ ตกหล่นไปก็มาก
เรื่องราวการพัฒนางานด้านแพทย์แผนไทยของศิริราชยังคงหน้าติดตามต่อไป
เสียดายว่าตำราสมัดข่อยนั้นได้มอบให้เพื่อนไป 1 เล่ม ให้พี่ชายไป 1เล่ม
ของที่เพื่อนได้ไปเพื่อนนำไปศึกษาต่อยอดเป็นแพทย์แผนไทยไปแล้ว
ของที่ให้พี่ชายไปมอบให้เป็นสมบัติวัดนั้นไม่ทราบไปถวายวัดไหน
เห็นบอกว่าถ้าพี่ขึ้นเหนือจะนำไปถวายให้ แล้่วเรื่องนี้ก็จบหายไป
เพราะอยู่กับบเราก็อ่านภาษาโบราณนั้นไม่ออก
อย่างไรก็ตามวิชาแพทย์แผนไทยจะยังคงอยู่ได้ก็ต่อเมื่อได้รับการสนับสนุน และรีบๆจดลิขสิทธิ์ตัวยาสำคัญๆที่มีในสมุนไพรไทยหากโอ้เอ้อยู่เช่นนี้ไม่ช้าไม่นาน สมุนไพรไทยกลายเป็นสมบัติบ้านอื้่นเมืองอื่นหมด ไม่นานลูกหลายจะได้ซื้อยาสมุนไพรไทยที่นำเข้าจากต่างประเทศนะ
ครูหยินจะพยายามนำความรู้เรื่องสมุนไพร
มาเติมเต็มความรู้ให้กับบ้านสวน
ได้รับการแนะนำจากบังวอญ่า
สมุนไพรไทย ๆ ที่มีคุณค่าในการบำบัดรักษาโรคมากมายในอตีต สูญหายไปกับกาลเวลาไป
แล้ว น่าเสียดายมาก ๆ นะจ๊ะ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาให้กำลังใจสมุนไพรไทยค่ะ
จันทวรรณ ขอบคุณที่แวะมาอ่านและให้กำลัใจนะคะ |
ชยพร แอคะรัจน์ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน เสียดายไม่ได้คุยกันเลย เรื่องสมุนไพรไทยๆค่ะ |
คุณมะเดื่อ บางอย่างไม่ได้สูญไปไหนค่ะน้องมะเดื่อ เช่นอินทนิลน้ำก็ยังอยู่แต่ต่างชาติค้นพบสาร 2 ชนิดที่มีประโบชน์ต่อการรักษาเบาหวาน และจดลิขสิทธิ์สารที่พบทั้ง 2ตัวแล้ว แต่เรายังสามารถนำมาต้มน้ำดื่มหรือตากแห้งบดเป็นเครื่องดื่ม อาจเป็นชาเขียว แต่สำหรับพี่แล้วหากไปบ้านป่าเดินไปเดินมาก็เด็ดเคี้ยวเล่นไปเพลินหายหิวได้ถ้าเดินไปไกลและนาน แก้อาการอ่อนเพลีย ไม่ทำให้ท้องอืด รอให้มีดอกมีฝักเยอะๆจะนำเมล็ดมาปลูกเพิ่มค่ะ |
ครูหยิน น้องบาว วอญ่านั้นมีองค์ความรู้เรื่องสมุนไพรอยู่มากใกล้ชิดไว้นั่นแหละห้องสมุดมีชีวิตของจริงค่ะ |
ขอบคุณบันทึกที่ดีมีประโยชน์มากนะคะ...