"ฟ้าคราม" อายุ ๒ ขวบ ๒ เดือน ตอนเริ่มกล้าแสดงออก
ในช่วงวัยที่ "ฟ้าคราม" อายุเริ่มเข้าวัย ๒ ขวบ ๒ เดือนเต็มก็วันที่ ๓ สิงหาคม ๒๕๕๖ หนูเริ่มเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ มากขึ้น ย่าพาหนูมาทำงานที่มหาวิทยาลัยด้วยในวันหยุด เช่น วันเสาร์ ถ้าย่าไม่มีงานที่เป็นทางการมากนัก เพราะย่าต้องการฝึกให้หนูได้รู้จักการพบกับคนมาก ๆ เมื่อหนูโตขึ้น หนูจะได้เป็นคนกล้า ไม่ตื่นคน เพราะเมื่อเทียบกับย่าและย่าหมู เมื่อสมัยนั้น ตาทวดกับยายทวดไม่เคยให้พวกเราไปไหนหรือไปบ้านคนอื่น แม้แต่จะพาไปก็ไม่ได้พาไป ทำให้พวกเราไม่กล้าแสดงออกตอนวัยเรียน เมื่อเวลาและเหตุการณ์ผ่านไป ย่าคิดว่า สิ่งต่าง ๆ เหล่านั้น เป็นครูสอนให้กับย่าได้คิด ได้ปรับปรุงความคิดของย่าใหม่ว่า...ทางที่ถูก ต้องให้หนูได้รู้จักเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ รอบตัว การที่คนเราได้รู้จักและพบเห็นกับคนมากมาย จะทำให้เราเป็นคนที่กล้าแสดงออก กล้าคิด กล้าพูด กล้าตัดสินใจ มีความมั่นใจ เชื่อมั่นในตนเองมากขึ้น (การที่เป็นคนกล้า ไม่ใช่หมายความว่า เป็นคนที่ทะนงตนหรือเชื่อมั่นมากจนเกินไป) เพียงแต่ว่า ย่าต้องการให้หนูเป็นคนไม่กลัวคน
เวลาย่านั่งประชุมกับ ผอ. คนอื่น หนูเข้าไปนั่งด้วย หนูจะนำ i Pad เข้าไปนั่งเล่น เปิดเสียงเบา ๆ หนูสามารถเล่น i Pad ได้อย่างคล่องแคล่ว เปิด Youtube เปิดโปรแกรมต่าง ๆ ได้อย่างรวดเร็ว รู้หมดว่าย่อ ขยาย Youtube เป็นอย่างไร เวลาจะ back กลับไปนั้น หนูก็สามารถ back กลับไปได้ด้วยตัวเอง หนูชอบเปิดเพลงที่เป็นภาษาอังกฤษ ไม่ใช่ว่าหนูจะไม่ฟังเพลงไทย หนูก็ฟัง แต่หนูจะชอบฟังเพลงภาษาอังกฤษมาก หรือหนูรู้ตัวว่า "ต่อไปนี้ประเทศไทยจะเข้าสู่ ASEAN หนูจึงต้องปรับตัวให้ทันกับโลกยุคใหม่ เพราะโลกยุคใหม่ต้องใช้ภาษาที่เป็น "สากล"...ลุงบอยซึ่งนั่งประชุมอยู่ด้วย เห็นอาการของหนูดังนั้น ถึงกับจ้องมองหนู แล้วบอกหนูว่า..."โอ้ โอ เปิด เสียคล่องเชียว..." นี่ไง!!! ที่เป็นการสร้างโอกาสของเด็กรุ่น Gen Z ซึ่งย่าเคยบอกพวกน้อง ๆ ที่ทำงานว่า พวกเธอเป็นคนรุ่น Gen X, Gen Y ให้ระวังการทำงานของเด็กรุ่น Gen Z ไว้ก็แล้วกัน ไม่นานหรอก พวกเธอได้พบเจอกับพวกเขาแน่ ๆ เหมือนกับที่พี่ (คนรุ่น Gen baby Blom) ที่กำลังเผชิญกับเรื่องของการเปลี่ยนแปลงอยู่นี่ไง...
หนูมาที่ทำงานกับย่า ย่าพาหนูไปสวัสดีกับผู้อำนวยการกองต่าง ๆ แม้แต่พี่ๆ หรือป้า ๆ ที่ทำงานในมหาวิทยาลัย เวลาย่าเปิดประตูเข้าไป พวกเด็ก ๆ จะยกมือไหว้ย่า ย่าก็ไหว้เขาตอบ หนูเห็นเช่นนั้น หนูไม่ต้องรอให้ย่าบอก หนูยกมือขึ้นสวัสดีพวกเขาเหล่านั้นทันที ทำเอาพวกเขาหัวเราะและชื่นชมว่าหนู "เก่งมาก" เพราะหนูยังเล็ก อายุแค่ ๒ ขวบกว่า ๆ เท่านั้นเอง และหนูกล้าแสดงออกโดยที่ย่าไม่ต้องบอกหนู หรือไม่บางครั้งที่ย่าบอกให้หนูสวัสดีกับคนที่หนูไม่รู้จัก หนูก็จะไม่ขัดขืน ยกมือขึ้นไหว้ทันที ไม่เหมือนกับเด็กคนอื่น ๆ ที่ไม่ทำตามที่ผู้ใหญ่บอก แต่หนูจะทำตาม...ทำให้ใคร ๆ ที่เห็นกิริยา อาการที่หนูได้กระทำต่อพวกเขา ชอบใจและชมหนูว่าเป็น "เด็กดี" นี่คือ การสั่งสอน ชี้แนะ แนะนำให้กับหนูในเบื้องต้น ที่หนูจะได้เข้าสังคมได้โดยเป็นเด็กที่รู้จักสัมมาคารวะ อ่อนน้อมถ่อมตน เป็นการฝึกหรือสร้างนิสัยนอบน้อมให้กับหนูในช่วงเยาว์วัย...
หนูจะเป็นคนที่ช่างสังเกต เวลาหนูนั่งรถมากับย่า หนูจะคอยถามโน้น ถามนี่ แม้แต่มีที่ที่ว่าง ช่วงแรกเขาจะวางเครื่องเล่นขาย เช่น ชิงช้าเหล็ก กระดานลื่น อุโมงค์รอดสำหรับเด็กเล็ก ๆ มีอยู่วันหนึ่งหนูถามย่าว่า "ของเล่นไปไหน?" ย่าก็งง...ว่าอะไร? ย่าถามหนูซ้ำ หนูก็ถามคำเดิม...เออ...ย่าก็เพิ่งจะสังเกตเช่นกันว่า ของเล่นที่ว่านั้นมันหายไปไหนแล้ว...ย่าคิดว่า "หนูนี่ช่างเป็นคนสังเกตเสียจริง ๆ"...ทำเอาย่าเริ่มเห็นแววหนูแล้วว่า หนูเป็นเด็กที่ช่างสังเกต ช่างซัก ช่างถามตั้งแต่ ๒ ขวบเลย...และนี่ก็จะเป็นต้นทุนหนูในอนาคตเลยเชียวนะ "ฟ้าคราม" เพราะคนเราจริง ๆ แล้ว มีต้นทุนมนุษย์ตั้งแต่ก่อนจะเกิดมาลืมตาดูโลก และต่อมาก็จะเป็นการที่พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย หรือผู้ใหญ่ที่อยู่รอบ ๆ ข้างหนู จะช่วยเติมเต็ม "ต้นทุนมนุษย์" ให้กับคนเรา...สมัยก่อนย่าก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกเกี่ยวกับเรื่อง "ต้นทุนมนุษย์" จนย่าได้มาทำงานเกี่ยวกับเรื่อง "บุคคล" ย่าจึงรู้เกี่ยวกับการสร้างต้นทุนมนุษย์ให้กับลูก ๆ หลาน ๆ ของย่า
นี่คือ กิริยา อาการที่ "ฟ้าคราม" ได้แสดงในช่วงวัย ๒ ขวบ ๒ เดือน (ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า)
เพลงโปรดของ "ฟ้าคราม" Moza Moza...
ความเห็น (3)
เด็กน้อยหน้าใสครับ
ฟ้าครามน่ารักจัง...โชคดีที่มีคุณย่าที่เข้าใจนะเด็กน้อย..
เป็นการแบ่งปันแนวคิดที่ดีเยี่ยมค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาเยี่ยมและให้ดอกไม้กำลังใจด้วยค่ะ
