........................................................
โอ๊ย..น้อ..นอ...คนบ้านเฮา
คนบ้านเดียวกัน
แค่มองตากันก็เข้าใจอยู่
รู้ว่าเหนื่อยแค่ไหน
ว่าหนักแค่ไหนบนหนทางสู้
ยังมีคำปลอบโยน
ยังมีคำปลอบใจ
มีคำว่าซำบายดีบ่ให้กันเสมอ
เด้อคนบ้านเฮา
อ้ายทิดเคน
เข้ามาเป็นคนขับแท็กซี่
จากร้อยเอ็ด
เฮ็ดนาได้เอาไปใช้แต่หนี้
ตัดสินใจ หิ้วกระเป๋าเดินทาง
มาสู้กลางเมืองใหญ่เมืองนี้
ได้เจอกันอยู่ร้านลาบหลายที
เป็นจั่งใด๋พี่โชคหมานบ่น้อ
คนบ้านเดียวกัน
แค่มองตากันก็เข้าใจอยู่
รู้ว่าเหนื่อยแค่ไหน
ว่าหนักแค่ไหนบนหนทางสู้
ยังมีคำปลอบโยน
ยังมีคำปลอบใจ
มีคำว่าซำบายดีบ่ให้กันเสมอ
เด้อคนบ้านเฮา
โอ๊ย..น้อ..นอ...คนบ้านเฮา
ให้โชคให้หมาน ให้มั่งให้มี
ให้อยู่ดีมีแฮง
อยู่แดงมีฮีเด้อครับพี่น้อง
น้องตั๊กแตน
เข้ามาเป็นสาวโรงงานเย็บผ้า
แรงที่ใช้กับเงินที่ได้
ยังบ่เคยคุ้มค่า
นักเรียน ม.ปลายจากภาคอีสาน
กลายเป็นแรงงานถูกกดราคา
น้องมาซื้อลาบ เฮาได้เว้าจา
จั่งใด๋อดสาเอาก่อนเด้อนาง
คนบ้านเดียวกัน
แค่มองตากันก็เข้าใจอยู่
รู้ว่าเหนื่อยแค่ไหน
ว่าหนักแค่ไหนบนหนทางสู้
ยังมีคำปลอบโยน
ยังมีคำปลอบใจ
มีคำว่าซำบายดีบ่ให้กันเสมอ
เด้อคนบ้านเฮา
โอ๊ย..น้อ..นอ...คนบ้านเฮา
ให้โชคให้หมาน ให้มั่งให้มี
ให้อยู่ดีมีแฮง
อยู่แดงมีฮีเด้อครับพี่น้อง
คนบ้านเฮา คนบ้านเดียวกัน
คนบ้านเฮา คนบ้านเดียวกัน
หามา บ่ได้จ้าง มาซอยกัน ผู้นี่แล้วกะไปซอยผู้นั่น บักหำน้อยเลี้ยงควาย
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต
ดูในภาพแล้วน่ารักดีครับ
-สวัีสดีครับครู
-โอ้ย....หนอ....คนบ้านเฮา...
-ชอบภาพข้างบนมาก ๆ ครับ
-เดี๋ยวนี้หาดูการใช้ควายไถนายากมาก ๆครับครู
-ขอบคุณครับ
ขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชม ให้กำลังใจค่ะ
จันทวรรณ อ.นุ ขจิต ฝอยทอง เพชรน้ำหนึ่ง ชยพร แอคะรัจน์ ดร. พจนา แย้มนัยนา
พระครูอุดมธรรมานุกิจ
ตอบไว้ในบันทึกที่คุณครูมุกถามแล้ว กลัวว่าจะไม่เห็น จึงยกมาวางไว้ในที่นี้อีกครั้ง ต้องขออภัยคุณครูด้วย
: กรณีที่ได้รับมาแล้ว นำไปมอบให้โรงครัว แสดงว่าท่านไม่ได้เก็บไว้เป็นการส่วนตัว เก็บไว้เป็นสาธารณโภคี หมายความว่าเอาไว้เป็นของกลางเป็นส่วนรวม ก็เป็นหน้าที่ของเจ้าหน้าที่โรงครัว(ภันฑาคาริก) ในการเป็นผู้ดูแล และประกอบให้ฉัน ก็ไม่น่าจะผิดนะ : ส่วนของที่ท่านได้รับมานั้น ตามพระวินัย ของแต่ละอย่างมีเวลาเก็บรักษานะ ท่านเรียกว่า "กาลิก" การสะสมของที่ได้มาและของนั้นสมมุติว่าท่านกำหนดให้เก็บไว้ได้หนึ่งวัน ล่วงหนึ่งวันไป ยังเก็บสะสม และนำมาฉัน ท่านเรียกว่า "สันนิธิ" การฉันของที่เป็นสันนิธิก็เป็นอาบัติ เรื่องของกาลิก มีดังนี้
กาลิก (อ่านว่า กา-ลิก) แปลว่า ประกอบด้วยกาลเวลา, ขึ้นอยู่กับกาลเวลา เป็นภาษาพระวินัย หมายถึงอาหารหรือของที่ภิกษุรับแล้วเก็บไว้ฉันได้ตามกาลเวลาที่กำหนดเท่านั้น หากเก็บไว้เกินกว่านั้นถือเป็นความผิด ได้แก่
ทั้งนี้ของที่นอกเหนือจากกาลิกทั้ง 3 นั้น คือ ยาวชีวิก เป็นของที่เก็บไว้ฉันได้ตลอดชีวิต คือ ยารักษาโรค
นมัสการ พระมหาวินัย ภูริปญฺโญ .. เจ้าค่ะ
ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะ ในความรู้ที่ท่านให้มาจะได้นำบอกต่อลูกศิษย์และเพื่อนฝูงต่อไปเจ้าค่ะ ...