มีผู้หญิงติดเชื้อหลายคนที่ต้องการจะมีลูกและมีครอบครัวที่อบอุ่นตามความหมายที่สังคมทั่วๆไปกำหนด เช่นการมีพ่อแม่และลูกอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาบางคนที่มีลูกแล้วที่แม้ว่าตนเองจะติดเชื้อก็ยังยืนยันเรื่องความสำคัญของลูกที่มีต่อตัวเธอ หลายคนให้ความสำคัญกับลูกและครอบครัวออกไปต่างๆกันและได้แสดงความต้องการที่อยากให้มีหรืออยากให้เกิดขึ้นกับชีวิตในรูปแบบต่างๆทั้งมองว่าจะเป็นความสมบูรณ์ของครอบครัวและเป็นคุณค่าทางจิตใจหรือเป็นความสมบูรณ์ของครอบครัวและเป็นคุณค่าทางจิตใจหรือแม้เป็นกระทั่งความหวังของชีวิตนอกเหนือจากความต้องการเรื่องการมีลูก เพื่อการเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แล้ว หรือสิ่งที่จำเป็นอันเนื่องจากการมีลูกแล้ว ผู้หญิงติดเชื้อยังห่วงไปถึงสิ่งที่จำเป็นของลูกและอนาคตต่างๆของลูกอีกด้วย และในฐานะของคนๆหนึ่งที่ยังคงต้องมีชีวิตตามปกติ รวมถึงมีความต้องการในเรื่องอื่นๆเช่นเดียวกับคนทั่วไปความต้องการของผุ้หญิงติดเชื้อสรุปได้หลักๆๆคือ ต้องการมีลูก ต้องการให้ลูกมีการศึกษาดีๆ ต้องการมีงานทำ ต้องการสวัสดิการสังคมด้านต่างๆจากรัฐ รวมไปถึงความต้องการมีความรู้ในเรื่องที่ตนเองต้องเผชิญอยู่สิ่งเหล่านี้ไม่แปลกเมื่อเมื่อเป็นความต้องการของผู้หญิงทั่วๆไปแต่กลับไม่ง่ายเมื่อคนเหล่านี้ต้องกลายเป็นผู้ติดเชื้อ การตอบสนองต่อความต้องการเหล่านี้จากใครต่อใครในสังคมดูเหมือนจะแตกต่างกันออกไปในเวทีการพูดคุยแลกเปลี่ยนกันหลายเวทีของผู้หญิงติดเชื้อ ความต้องการของผู้หญิงนอกเหนือจากความต้องการเป็นแม่ การตั้งครรภ์ และการดูแลบุตร และความต้องการในปัจจัยสี่ ผู้หญิงติดเชื้อยังได้มีเสียงสะท้อนออกมาถึงเรื่อง การได้รับบริการ ด้านอนามัยเจริญพันธุ์ ซึ่งได้แก่การต้องการรับบริการด้านการรักษาโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ต้องการการดูแลรักษาที่ดี ต้องการสวัสดิการสังคมและความช่วยเหลืออื่นๆ(หากผู้หญิงยังคงมีงานทำและมีรายได้เป็นของตนเองที่มากพอ เข้าใจว่าเรื่องนี้คงไม่ถูกเรียกร้องต้องการมากนัก) ความต้องการของผู้หญิงติดเชื้อนั้นเมื่อดูให้ถ้วนถี่แล้ว สิ่งที่อยากจะมีหรืออยากเป็นนั้นก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่พิเศษใดๆเป็นเพียงแค่สิ่งที่ผู้หญิง หรือมนุษย์ทั่วๆไปพึงจะมี หรือเป็นหรือได้รับเท่านั้น ถึงกระนั้น ความต้องการเพียงแค่เรื่องปกติเหล่านี้กลับไม่ได้รับการตอบสนองหรือได้รับการตอบสนองในทางลบไปได้
สรุปและคัดลอกจากหนังสือ "ผู้หญิง (อย่างฉัน)มีสิทธิเช่นกัน"ของคุณสุทธิดา มะลิแก้ว
โดยปิยะวดี ฉาไธสง