เก็บความรัก???:บันทึกการเมืองไทย
อยากเก็บความรักตามท้องถนน
รักที่มันเกลื่อนกล่นหล่นหาย
ทั้งคนขลาดคนจริงอีกหญิงชาย
เหนืออีสานกลางใต้ทุกหนทาง
ให้ "ความรัก" นับพี่น้องคล้องไทยไว้
ด้วยหัวใจไร้ทุกข์สุขพราวพร่าง
แต่ดูเหมือนเมืองไทยใกล้อับปาง
รอฟ้าสางใกล้สว่างช่างนานจริง
คงไม่มีใครที่เป็นพี่น้อง
เห็นต่างต้องแยกตัวมิกลัวกริ่ง
ความรักมั่นคงแนบเคยแอบอิง
ล่วงรุ่งริ่งหล่นลับไปกับตา
หาไม่เจอเลยเหวยเคยรักอยู่
ยกตีนชูอวดระยำทำงามหน้า
เหนืออีสานกลางใต้คายเคืองตา
เต็มสภาสิ้นศีลธรรมกรรมของไทย
อีกเมื่อไหร่จะมีรู้ดีชั่ว
สำนึกกลัวบาปกรรมที่ทำใหญ่
ถวายสัตย์ก็หมดสิ้นกินน้ำลาย
หารู้ไม่ชั่วทรามตามติดตัว
เฝ้ารอวันฟ้าสว่างกลางใจเศร้า
รักของเราที่เป็นไทยมันหายหัว
ที่ล่วงหล่นใช่ลึกล้ำดำมืดมัว
แต่"ความชั่ว"มันปิดไว้หาไม่เจอ!
ปิยนุช ขุนสวัสดิ์
๑๐ สิงหาคม ๒๕๕๖
ความเห็น (2)
เฝ้ารอวันฟ้าสว่างกลางใจเศร้า
รอเหมือนกันค่ะ