ยาเสพติด ชีวิต จิตใจ และการเยียวยา

ยาเสพติด ชีวิต จิตใจ และการเยียวยา

สองสามวันก่อน นั่งดูผลวิเคราะห์สารระเหย

ช่วงนี้ตัวอย่างไม่ถึงกับมาก แต่ก็ไม่ขาดสาย

เด็กสาววัย 15 ปี กับ กาวกระป๋อง 

การได้อ่าน ใจก็รู้สึก สะเทือนขึ้นมา

เสน่ห์ของงานพิสูจน์หลักฐานคือ เราทราบข้อมูลผู้เสพ อายุสถานที่เกิดเหตุ

ใจนึกย้อนถึงตนเองวัย 15 ปี ตอนนั้นยังคะนองอยู่มาก ๆ

ติดเพื่อน ชอบเล่นกีฬาเป็นชีวิตจิตใจ

ชอบทำอะไรที่เป็นผู้นำ เพราะคิดว่าเท่ห์

อารมณ์ประมาณ ชอบทำอะไรที่คิดว่า "เท่ห์"

และโชคดีที่ พ่อแม่ รักและให้ความเอาใจใส่อย่างใกล้ชิด 

พร้อม ๆ กับเปิดโอกาสให้ได้เรียนรู้ไปด้วย"

เพื่อน ๆ คล้าย ๆ แบบนี้ มีมาให้เห็นไหม

ต้องยอมรับว่า "มาให้เห็นอยู่นะคะ"

แต่ตอนนั้น ใจ นี่แหละ ไม่เอา ไม่ชอบ และไม่อยากยุ่ง

ใจคิดถึงพ่อ แม่ กลัว ท่านจะเสียใจ

หันมองหลาย ๆ คนที่พลัดหลงเข้าไป 

หลายราย เพราะ ใจขาด ความรัก

ครอบครัว พ่อ ไปทาง แม่ไปทางบ้าน

นี่ซินะ อีกสิ่งหนึ่งที่พระอาจารย์และแม่ครู

ใช้เยียวยาเด็ก ๆ

คือการให้ความรัก ก่อนให้ความรู้

เด็ก ๆ ที่อยู่ที่วัดจะมีความสุข ที่ได้อยู่ใกล้ ๆ หรือ อยู่ในที่ ๆมีรัศมีกายของแม่ครู

เพราะอบอุ่น

ไม่ใช่แค่เด็ก ๆ หนูก็เช่นกัน รู้สึกอุ่นใจ ที่ระลึกถึงท่าน

การเสพยา ก็คล้าย จิตที่พลาดท่าให้กิเลส

วิธีเยียวยาที่แท้ ก็ต้องแก้ที่ใจ

การติดทางร่างกายรักษาไม่ยาก

แต่ถ้าจะแก้ไขให้หยั่งรากต้องแก้ที่ ใจ

ครูพาทุกคนเข้าไป เผชิญหน้าที่ "ใจ"

ไม่ใช่แค่ระดับสมอง แต่คือ ใจ

ท่านเริ่มจากการ ให้วัคซีน

สร้างเกราะให้ด้วยศีล 

เติมขุมพลังด้วยสมาธิ

บ่มเพาะปัญญา ด้วยภารกิจและการทบทวนตอบคำถามครู

เมื่อถึงเวลาท่านก็จะ พาเข้าไปสู้กับกิเลสภายในใจ

แบบมีครู ยืนจับมือให้กำลังใจ อยู่ข้าง ๆ

หนูรู้สึกว่า ครูทำคล้าย ๆ แบบนี้เสมอ ๆ

แต่วิธีแตกต่างตามแต่บริบท

และก็ สำเร็จ

ไม่ว่าใครจะมองครูอย่างไร

แต่ครูก็ยืนหยัด ด้วย

"หัวใจที่เปี่ยมด้วยเมตตาธรรม"

วิถีการสอนของครู ทำให้นำกลับมาใช้ได้กับทุก ๆ เรื่อง

ที่เป็นปัญหาของชีวิต

เพียงชั่วระยะเวลาหนึ่งที่ได้รู้จักครู

หากเรียนรู้เป็น ก็จะได้อะไรกลับไปแก้ไขชีวิตมากอยู่นะ

หนูหันกลับมาถามตนเอง 

กับหลาย ๆ รหัสที่ครูเมตตาให้ได้ร่วมเรียนรู้และแกะรอย

เมื่อก่อนหนูโง่ จิตที่ปิดกั้น กลัว ทำให้เสียเวลามากว่า 4 ปีที่แทบจะสูญเปล่า

แต่ก็ยอมรับว่า "ใจที่เปิดกว้างและโล่งเบา"

ทำให้ตาใจได้เห็นความงามของชีวิตตนเองที่ได้เกิดมาแล้วได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ จากครู

ได้เห็นต้นแบบหัวใจเพชรจากครู

ได้เห็นแม่ขาวน้อย แม่ชีน้อย ที่เล็กแต่ตัว แต่หัวใจยิ่งใหญ่

ได้เห็นตนเอง จากทารก เติบโตมาเป็นเด็กโต

แล้วค่อย ๆ สื่อสารทำความเข้าใจ

จากจิตที่ติดลบ เสพอารมณ์ จมกิเลส มานาน แบบหนูยังแก้ไขได้

เชื่อมั่นอย่างมากว่า น้อง ๆ ที่เคยพลาดพลังชั่วครั้งชั่วคราวให้กิเลส

หรือพลาดไปลองเสพยา หากได้รับโอกาส เรียนรู้และแก้ไขจากครู

เชื่อว่า "ชีวิตน้อง ๆต้องดีขึ้นแน่ ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย"

เหมือนการเลื่อยไม้ของเด็ก ๆ แม้จะไม่เคยใช้เลื่อย

แต่รู้เป้าหมายชัดว่า จะตัดไม้

ค่อย ๆลงมือไสเลื่อยผ่านแผ่นไม้ ไม่ต้องท่าสวย

แต่เลื่อยก็ทำไม้ให้ขาดได้เพราะ พยายามทำไปจนสำเร็จ

แต่คนที่เดินไม่สุดทางก็เหมือนเลื่อยไม้แค่ครึ่ง ๆกลาง ๆ 

แล้วก็มาเหมาว่า ทางนี้ไม่ถูกไม่ใช่ 

หารู้ไม่ว่า ตนเอง ไปไม่สุดทาง 

[คุณมะเดื่อ]

 

การชนะที่ยิ่งใหญ่ คือชนะใจของตนเอง ขอบคุณบันทึกดี ๆ จ้ะ