ภารกิจรับแม่ขาวน้อยไปวัด

ภารกิจรับแม่ขาวน้อยไปวัด

      9 ส.ค. 56 วันศุกร์มาเยือนเป็นโอกาสที่ได้รับจากครูให้วางแผนกับตนเอง เพื่อไปรับแม่ขาวน้อยเข้าวัด

เป็นสิ่งที่ครู "บอกให้เป็น" ท่านย้ำให้ ตระหนักเรื่อง "อย่าให้ค่ำ"

      พอลงมือทำ อาทิตย์นี้ วางแผนจะออกมาบ่ายสอง แต่กว่างานเช็คของ ประเมินสินค้าครุภัณฑ์ ตามหน้าที่ของกรรมการตั้งราคา ล่าช้ากว่าที่ตั้งใจไปเป็นชั่วโมง ได้แต่ยอมรับ ซึ่งประจักษ์กับตนว่า

"ยังนะ ยังไม่ผ่าน" เรื่องเวลา

โทรหาผู้ปกครองของแต่ละคน

ยายของน้องมดแดงโอเค บอกว่า พร้อม แล้วเก็บกระเป๋ารอ น่าประทับใจมากกับ แม่ขาวน้อยมดแดง

ส่วนยายของน้องตาล ให้ข้อมูลว่า น้องไม่ได้ไปโรงเรียน และจะขอพักอีกอาทิตย์ พอชวนคุยก็ทราบว่า คุณยายอยากให้ไป แต่ปัจจัยอยู่ที่น้องตาล โดยนิสัยน้องมีลักษณะของการติดเพื่อน และเรียกร้องอยู่พ สมควร อาทิตย์ที่ผ่านมา ใช้แบบดื้อ ๆ พาเพื่อนมาชวนไม่สำเร็จ อาทิตย์นี้ ใจระลึกถึงครู ลองทำเฉย ๆ ไม่ให้ความสำคัญ แบบที่ครูเคยเป็นให้ดู ซึ่งวิธีนี้ได้ผลค่ะ

 

เพราะใจของเด็ก ๆผูกพันกับวัด และแม่ครูกะปุ๋ม 

พอเพิ่มพื้นที่ให้ได้ต่อสู้แล้วเขาก็ผ่านได้ น่าชื่นชมจริง ๆค่ะ

เพราะตอนที่ไปรับมดแดงเห็นตาลจอดรถจักรยานอยู่แถวๆ ถนนบ้านเพื่อน แต่ลองแกล้งเลยผ่านไป ไม่ทักไม่ตาม แวะรับมดแดงแล้วก็ออกไปเลย 

และไปรับน้องกอ พอถึงบ้านน้องกอ ได้รับโทรศัพท์จากน้องตาลโทรมาเองแต่แบบต่อรองว่าของให้มารับพรุ่งนี้เช้า ก็ถามถึงเพื่อน ๆ และพี่เกลว คุยไป ๆ มา ๆ ก็ตกลง เป็นการต่อสู้เองของน้องที่น่าประทับใจมากค่ะ หน้าที่ของคนไปรับคือ 

"เปิดพื้นที่ของใจให้กว้าง แล้วลองปรับหนทางและวิธีการเปิดโอกาสให้น้อง ๆแบบหลากหลาย เพราะเนื้อแท้ เด็ก ๆ อยากมาวัด เพราะใจผูกพัน แต่ด้วยบางคราก็ยังมีกิเลสที่คอยรั้ง จึงจำเป็นต้องมีพื้นที่ให้น้อง ๆ ได้ต่อสู้กับตนเอง

เพราะหนูได้รับโอกาสเช่นนี้จากครูเช่นกันค่ะ "พื้นที่ในการต่อสู้กัยกิเลสในใจ"

เมื่อก่อนหนูไม่เห็น ไม่ยอมรับ แต่นี่เข้าใจเรื่อง ที่ว่างในการต่อสู้มากขึ้นค่ะ

สรุปน้องตาลชนะ 

น้องกอชนะ เพราะปกติ กอมักจะรอบิ๋ม

แต่ครั้งนี้ก็ชนะ แบบไม่ต้องออกแรง เพราะพอคุยกับยาย ยายก็บอกว่า ถ้ามารับก็ไป แสดงชัดเจนว่า

"น้องกอ ได้สู้ด้วยตัวของตัวเองเรียบร้อยแล้วและผ่านได้ฉลุย"

ส่วนน้องครีมอาทิตย์นี้ไม่สบาย ขอพัก 

การทำสิ่งเดิมซ้ำ ๆ 

ครั้งนี้ทำให้ได้เห็นว่า ใจหนูเปลี่ยน

ส่งใจที่คาดคั้นเด็ก ๆ น้อยลง ปรับเป็นการเปิดช่องว่างและพื้นที่

ประมาณว่า แบบนี้ไหม 

เพราะก่อนมา หนูก็ได้รับโอกาสสู้กับตนเอง

ได้รับความเมตตาจากทั้ง หลวงพี่และครู

ออกแรงช่วยหนูทั้งคู่ เมตตาช่วยสะกิด

แค่เสียงโทรศัพท์ order จากครู

นั่นคือ ใบเิกทางที่ให้กำลังใจหนู

ปิดกั้น ความคิดด้านลบที่กระทบใจได้มาก ๆ 

กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ

ครั้งนี้หนูได้เรียนรู้เรื่อง "การเปิดพื้นที่ให้แต่ละคนต่อสู้ ทำให้แต่ละคนได้เรียนรู้กับตนเอง"

อาทิตย์นี้จาก 5 คนมาได้ 3 คน 

แบบอนุโมทนาสาธุกับน้อง ๆค่ะ

อ้อ สุดท้ายมีน้องเกลว ตามมาแบบน่าชื่นใจ

แม้จะไม่รับโทรศัพท์ แต่สุดท้ายก็มาเจอกันในแผ่นดินที่อบอุ่นและร่มเย็น สาธุ

[เขียวมรกต]

ขอขอบคุณ ที่นำบันทึกดีๆมาแบ่งปันครับ