สารพัด สาระควาย
พวกผู้เฒ่า เพิ่นบอกเพิ่นสอน
อย่าฟ่าวนอน มาฟังเบิ่งแน
พ่อและแม่ เพิ่นเลี้ยงเฮามา
เฮ็ดไฮ่นา ปลูกข้าวปลูกปอ
ยังปอพอ ปลูกพริกผักพาย
ไปค้าขาย แลกอยู่แลกกิน
มีขี่ดิน บ่อึดบ่อยาก
ดู๋หมั่นถาก ชาวไฮ่ชาวนา
ไม้ในป่า ขึ้นอยู่สอนลอน
ปลูกเฮือนนอน หลังใหญ่เปิงกว้าง
ขุดเฮือซ่วง จอดท่าเจ้าหัว
บ่ได้ตั๋ว จังแม้นคักคัก
ผู้บ่าวมัก ผู้สาวคุ้มใด๋
ให้ผู้ใหญ่ เฒ่าแก่ไปหมั่น
แล่วไปฟัน ไม้ปลูกเฮือนงาม
ได้ฤกษ์ยาม นัดมื่อกินดอง
ป่าวพี่น้อง ไปดุ้มพาขวัญ
เงินทองหมั่น ขายควายบักตู้
ไผบ่ฮู่ คึดว่าพ่อรวย
มักคนสวย จั่งขายเจ้าดอก
บัดห่าออก เฮือนใหม่ปลายนา
จังสิหา ซื่อควายเขาล่อง
เอาเชือกค้อง เข้าแอกเข้าไถ
ถกเจ้าใส เข้าฮ่องเข้านา
ไถตกกล้า ไถฮุดนาทาม
เทิงคราดนำ ให้ดำนำกัน
ฮ้องจ้นจ้น หมู่เขียดจ่านา
ฮวกกบมา ซนอยู่ขี่ไถ
บ่โดนใหญ่ เป็นกบอ้วยซ้วย
ได้ขี้ควาย เป็นยอดอาหาร
พวกปูคลาน เต็มท่งเต็มท่า
เทิงฝูงปลา บ้อนอยู่คับทีบ
เลยเดือนสิบ เดือนอ้ายเดือนยี่
ฮอดเดือนสี่ สาใส่ข้าวปุ้น
ยามเอาบุญ บ่ม้มซิ้นควาย
ม่างลงไป ปันพูดให่ดี
เทิงพกบี เทิงเลือดเทิงเพี้ย
อย่าให้เสีย ซิ้นถอดผู้ใหญ่
สันต่อนใหญ่ แบ่งให้คู่กัน
เลือดต่อนคั่น ใบหัวซิงไค
คันเลือดหลาย เหลือไว้ย้อมแห
แล่วซอยแซ่ สาวน่อยเกือกตม
บีขมขม ใส่ไปบ่อั้น
ขี่โพ่นปั้น คันเพี้ยบ่พอ
ว่าแล่วยอ เหล่าโทเข้าปาก
ความกินอยาก บ่แพ้ผู้ใด๋
ควายโตใหญ่ เทิงหนัง หัว เขา
มีผู้เหมา ไปขายกินต่อ
บัดนี่ขอ เว่าเถิงขี้ควาย
ประโยชน์หลาย เว่าได้เบิดมื่อ
พากันจื่อ จำไว่ลูกหลาน
ยามทาลาน ไว่กองลอมข้าว
ขี้ควายเคล้า ปนน้ำพอเหนียว
เป็นสีเขียว พอขุ่นเอ้เล้
แล้วกะเท ทาลาดผิวดิน
ใซ่เทิงตีน เทิงมือเทิงไม่
กวาดลวดไป ให้พื่นเพียงกัน
ถึกแดดมัน สิก้ามสิแข็ง
แล่วจัดแจง ตั้งไหเหล่าโท
ลอมข้าวโก้ กวมไว่บ่เห็น
ยามเหล่าเป็น จั่งม้างผ่าน้ำ
ตีข้าวจ้ำ จนฮอดไหซอง
ได้ฉลอง แก้คายคันข้าว
สิขาเว่า เรื่องขี้ต่อไป
ในสมัย โบาณก่อนนี่
ยังบ่มี ซีเมนต์ก่อสร่าง
พวกหมู่ซ่าง ใซขี้ควายสด
ดินเหนียวบด ปนกันให้เข่า
ทาฝาเล่า ฝาเฮือนฝาซาน
ขี้ควายสาน กับฝาไม้ไผ่
ยาทางใน เทิงยาทางนอก
กว่าหลุดออก ใช่ได้หลายปี
ดิปดี ลูกสาวเป็นใหญ่
ฟังเด้ออาว ขี่ควายสี่ตีน
ใซ่ทาฮีน เก็บข้าวกะได้
อีกยังใซ่ ขี่แห่งดังฟืน
สุมกลางคืน ไล่ยุงไล่ฮิ้น
ยามเผิ่งบิน มาตลอดตัวเฮา
เพิ่นยังเอา ขี้ควายมาโปะ
มันซ่อยโละ พิษสัตว์กัดต่อย
อีกเทิงซ่อย ลวงฝูงเผิ่งฮ่าย
ยามมันไล่ เป็นหมู่มาฮุม
ให้โยนตุ้ม ขี้แห่งของควาย
เผิ่งงงงวย ขี้ควายลอยน่ำ
เลยฮุมย่ำ ตอดขี้ควายนั่น
ส่วนเฮาพลัน มุดน่ำหนีตาย
รอดหลายราย ย่อนขี้ควายแห่ง
ขอแถลง เรื่องขี้ควายต่อ
ถมลงปอ หมักก๊าซจุดไฟ
นำไปใซ่ จุดเตาต้มแกง
มันฮ่อนแฮง กว่าถ่านไม่แก
ขี้ควายแม่ หือขี้ควายผู้
ขี้ควายตู้ หือควายเขาเล
ควายเขาเก หือควายเขาก้อม
ควายเขากอม ให้ขี้มีคุณ
ดินสมบูรณ์ มาหลายพันปี
ย่อนได้ขี้ หมู่ควายคลุกดิน
มีข้าวกิน กล้วยอ้อยสอนลอน
ตาออนซอน หมากมี่หมากม่วง
หน่วยเป็นพวง หมากพร่าวหมากแงว
จักไผแหล่ว ไปเฮ็ดหยังมัน
ลองคึดกัน ให้ดีอ้ายน่อง
คือจั่งทอง ซึมลงใต้ดิน
ยามควายยืน ขี้ลงในคอก
หลายปีดอก ย่ำยอกลงเลิ๊ก
แห่งยามเดิก เยี่ยวซะลงซ่ำ
ซอยคูณค้ำ คุณค่าแผ่นดิน
ดังเป็นสิน เป็นทรัพย์สังคม
ความอุดม สั่งสมโดนแล้ว
ควายดั่งแก้ว มีค่าเหลือประมาณ
ให้สงสาร เลี้ยงมันไว้แหน่
มันมีแต่ สิให่พวกเฮา
เนื่อหนังเขา ขี้เยี่ยวบ่ไฮ่
เฮาได้ไซ่ ประโยชน์ซุอัน
แฮงของมัน พอปานแทรกเตอร์
บ่ฟุ่งเฟ่อ หมดเปลืองน่ำมัน
อย่าใฝ่ฝัน เฮ็ดอย่างเมืองนอก
สิขอบอก ควายไทยดีกว่า
มันกินหญ่า กินยูบ่เปลือง
มันกินเฟือง ของฟรีบ่ซื้อ
ขี้มันคือ ขุมทองของดี
ขวยกุดจี่ คั่วกินกะได้
มีเรื่องใหม่ เรื่องแปลกแต่จริง
เด็กชายญิง ซุมติดยาบ้า
เขาก้มหน่า สูดขี่ควายสด
แก้เก็บกด ให่เคลิบให่เคลิ้ม
ควรส่งเสริม เลี้ยงควายหลายหลาย
ให่พวกขาย ยาบ้าเลิกไป
หันมาขาย ขี้ควายดีกว่า
ถ่าสิบ้า ให่บ้าขี้ควาย
บ่ทำลาย เถิงเศรษฐกิจ
บ่มีพิษ ทำลายประเทศ
เหลือเป็นเศษ ขี้ควายเฮ็ดปุ๋ย ๐๐ฯฯ
ประพันธ์โดย นายเรืองศักดิ์ ละทัยนิล
