เมื่อตัวดีไปปีนัง

             คณะศึกษาศาสตร์ มีนโยบายพัฒนาภาษาอังกฤษ ให้กับกลุ่มอาจารย์ โดยส่งคณาจารย์แบ่งออกเป็นสามกลุ่มไปเรียนภาษาอังกฤษที่ ปีนัง ประเทศมาเลเซีย กลุ่มสุดท้ายเป็นกลุ่มเล็กที่สุด ส่วนใหญ่จะเป็นอาจารย์ภาควิชาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา และภาควิชาบริหาร มีหัวหน้าภาควิชาการศึกษาไปในรอบนี้ด้วย หนึ่งคน ดังนั้นทั้งทีมจึงประกอบไปด้วย 7 หนุ่ม มี 1 สาวหลงมาคนหนึ่งคืออาจารย์แอน ทำให้เป็นอาจารย์สาวสวยไปโดยปริยาย ส่วนที่เหลือเป็นอาจารย์พละสองคน คือ อ.โหน่ง กับ อ.เกม อาจารย์ทาง HRD หนึ่งคน คือ อ.ทักษ์ ส่วนอาจารย์ทางเทคโนมีผม อ.แอ๊ด อ.แอน อ.ภาสกร และภาคการศึกษาคือ อ.ปกรณ์ 8 คน พอดีรถตู้หนึ่งคัน

                  ตอนที่พวกเรารวมตัวกัน อาศัย อาจารย์โหน่ง อาจารย์ทางด้านพลศึกษาว่าเราจะเดินทางร่วมกัน คือไปจากพิษณุโลกด้วยรถตู้ และบินไปปีนังด้วยการบินไทย แต่ปรากฏว่า พอเอาเข้าจริง อ.แอนก็ชิ่งไปกับรถตู้ของกองการศึกษาต่อเนื่องก่อน ส่วน อ.ภาส บอกผมขอไม่ไปเครื่องขอไปโดยรถส่วนตัวไปหาดใหญ่ และต่อเข้าปีนังโดยรถตู้ ทุกคนในทีม ก็งงๆ ว่าบินไปสบายๆ ไม่เอาทำไมลงใต้ โดยรถ พวกเราก็ได้แต่คาดเดากันไปต่างๆ นาๆ แต่ก็ไม่มีใครรู้เหตุผลที่แท้จริง

             เมื่อพวกเราไปถึงปีนัง ก็ทำการรายงานตัวผ่านเฟสบุ๊ค ต่อคณบดีอย่างระมัดระวังด้วยภาพการเรียนการสอนในห้องเรียน ทุกคนทำท่าเคร่งเครียดกับการเรียน แล้วโพสต์ภาพลงเฟสบุ๊ค โดยไอโฟนของ อ.แอน มือโพสต์หญิงเดี่ยว มือวางอันดับหนึ่งของคณะศึกษาศาสตร์ เรียกว่าโพสต์ทุกท่า ทุกเหตุการณ์ ไม่ว่าจะเรียน ก่อนทานข้าว ระหว่างทานข้าว และหลังทาน ก้าวขึ้นรถ ลงหน้ามหาวิทยาลัย ขึ้นบันได เข้าลิฟท์ เรียกว่ารายงานกันถี่ยิบ  เรียกว่าคนที่อยู่ทางเมืองไทยก็ไลน์แทบไม่ทัน

อ.แอน สาวหนี่งเดียวในทริปนี้

               Boss เราที่อยู่ทางนี้ ก็เข้ามากดไลน์ และทักทาย ว่าทริปนี้พวกเรามากัน กลุ่มเล็ก จึงเขียนชื่อพวกเราทุกคน ภรรยาผมเข้ามาเม้นตามทีหลัง ว่า “ที่ไปรอบนี้มีแต่ตัวดีทั้งนั้น” พวกเราก็เลยยิ้มหน้าบานไปตามๆ กันว่า นานๆ จะมีคนชมพวกเรา เพราะปกติจะมีแต่คนชมว่าหน้าตาดีแต่คราวนี้ มีคนชมว่าตัวดี จึงรับกันไปเต็มๆ ทุกคน พวกเรามาวิเคราะห์กันว่าทำไมเค้าถึงเรียกพวกเราว่าตัวดี ก็เพราะแก๊งนี้มีทั้งสิงห์สุรา และเหยี่ยวราตรีไปด้วยนี่เอง

               การไปฝึกภาษาอังกฤษที่ปีนังรอบนี้ พวกเราค่อนข้างขยันขันแข็งกัน เรียนในห้องเรียน ยังฝึกไม่พอ หลังจากกลับจากห้องเรียน พวกเรายังไปฝึกภาษาอังกฤษจากประสบการณ์ตรงเพิ่มเติมกันไม่หยุดหย่อน หรือย่อท้อ อย่าง อ.แอนสาวสวยในทริปก็ไปเรียนรู้คำศัพท์ในเชิงธุรกิจเพิ่มเติม เห็นเธอซ้อมพูดว่า “How much?” “Can you discount?” ,”Are you accept credit card?” จนรู้สึกว่าเธอจะได้รองเท้ามาเป็นรางวัลครบโหล ส่วนบางกลุ่มก็ตั้งเป้าว่าวันนี้จะไปซ้อมสนทนาภาษารัสเซีย กับภาษาจีนเพิ่มเติม ให้สมกับที่เดินทางมาเรียนยังดินแดนพหุวัฒนธรรม อย่างเกาะปีนัง แต่รู้สึกว่าค่าเรียนคอร์สหนึ่ง ถ้าเป็นหลักสูตรเพิ่มเติมที่นี่ ค่าลงทะเบียนจะค่อนข้างสูง คอร์สละห้าพัน และต้องลงสองคอร์สติดกันจึงจะได้ผลดี โชคดีที่เค้ารับบัตรเครดิต อ.เกมจึงช่วยออกค่าลงทะเบียนไปก่อน พวกเราเรียนกันหนัก กว่าจะเลิกเรียนปากันเข้าไปตีสาม

แหล่งเรียนรู้วัฒนธรรมในปีนัง

                 นอกจากการฝึกภาษาในช่วงเย็น แล้ว เวลาว่างเสาร์อาทิตย์ พวกเราก็ยังจัดครอสเพิ่มเติมใน หลักสูตรนอกเวลา ที่กัวลาลัมเปอร์ และลังกาวีอีก มือโพสต์ของกลุ่มก็ทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม รายงานการเรียนนอกสถานทีกลับมายังเมืองไทย จนคนที่นี่เข้าใจถูก ว่าเอ พวกตัวดีที่ไปปีนัง มันเรียนกันบ้างไหมเนี่ย พวกเราเหล่าตัวดีทั้งหลายก็รู้ตัวว่า เราต้องทำหน้าที่ตัวดีตักตวงเอาความรู้ด้านภาษา และความเข้าใจในศิลปวัฒนธรรม ของคนมาเลย์กลับมาเล่าสู่ลูกศิษย์ลูกหา ให้เค้าเข้าใจลักษณะสังคมที่นี่ ทั้งด้านมืด และด้านสว่าง อย่างท่องแท้ ในการเตรียมตัวเข้าสู่ประชาคมอาเซี่ยนที่จะถึงนี้ เราจึงต้องยอมเสียสละ เรียนหามรุ่งหามค่ำ โปรแกรมจัดเต็ม เสาร์ อาทิตย์ ไม่มีว่าง ฮาาาาาา

เหล่าบรรดาตัวดี

[JJ]

เบิ้มๆท้างน้านครับ

[เมรี..]

หน้าตาดียังไม่พอ ตัวดีอีก ฮามากๆค่ะ ชอบการเล่าเรื่องของอาจารย์จัง ขอยกให้เป็นนักเรียนที่ชื่นชอบนะคะ