รจนาไฉน...มีไหมในโลกแห่งความจริง
เพราะเธอได้เข้ามา เปลี่ยนหัวใจที่เคยด้านชามาก่อน
ให้ได้รับรู้และสัมผัส สิ่งดีๆ ที่มีอยู่ข้างใน
เพราะเข้าใจผิด คิดว่าเธอเป็นคนใจร้าย
ถึงได้ทำทุกอย่างไป เพื่อจะทำร้ายหัวใจของเธอ
เพราะฉัน...เคยผิดหวัง และเจ็บช้ำเพราะรักมาก่อน
ติดอยู่ในความทรงจำ เหมือนฉากในละคร ที่มันยังคอยหลอกหลอนในหัวใจ
ก็เพราะฉัน...เคยเฝ้าถาม ว่าความรักดีๆ นั้นยังมีอยู่ไหม
ในวันที่เธอเข้ามา ฉันจึงได้เข้าใจ ว่ารักที่มาจากหัวใจ...ยังมีอยู่จริง
เพราะความดีของเธอ เปรียบเหมือนดังเช่นแสงสว่าง
รักของเธอช่วยส่องทาง ที่เคยอ้างว้างให้ดูสดใส
ก็เพราะฉัน...เคยผิดหวัง และเจ็บช้ำเพราะรักมาก่อน
ติดอยู่ในความทรงจำ เหมือนฉากในละคร ที่มันยังคอยหลอกหลอนในหัวใจ
ก็เพราะฉัน...เคยเฝ้าถาม ว่าความรักดีๆ นั้นยังมีอยู่ไหม
ในวันที่เธอเข้ามา ฉันจึงได้เข้าใจ ว่ารักที่มาจากหัวใจ...ยังมีอยู่จริง....
ละครโทรทัศน์ เป็นอีกหนึ่งความสุขที่เสิร์ฟถึงบ้าน ถึงห้องนอน ยอมรับค่ะ
ว่าติดละครช่องสาม เพราะมันเป็นสิ่งหนึ่งที่สามารถผ่อนคลายจากงานหนัก ๆ ได้ ดูไป
ทำงานบ้านไป พับผ้าบ้าง จัดข้าวของบ้างตามเรื่องตามราว ทำให้เพลินดี ปกติแล้วไม่
ชอบดูละคร ที่นางเอกโดนกระทำ หรือนางเอกเจ้าน้ำตา ไม่สู้คน อย่างเรื่อง มัจจุราช
สีน้ำผึ้ง แรก ๆ ไม่ชอบดู แต่เพราะความที่ละครบ้านเราไม่มีให้เลือกมากนัก หรือมิอาจ
เลือกแนวละครตามที่ต้องการได้ ท้ายสุดก็ต้องดูกระทั่งจบบริบูรณ์ไปแล้ว พร้อมกับ
คำถามว่า "สังคมไทยในปัจจุบันนี้มีไหมนะ คนแบบ รจนาไฉน หรือ คุณเพื่อน
นางเอกของเรื่องนี้ และคนที่ร้ายได้สุด ๆ แบบ โลมฤทัยหล่ะ มีไหม คนดีอย่าง
รจนาไฉน กับ คนเลวอย่างโลมฤทัย อย่างใดกันหนอที่มีมากกว่ากัน
เหตุผลที่ไม่คิดจะดูในตอนแรก นอกจากจะไม่ชอบบทนางเอกที่ไม่สู้คนแล้ว ยัง
ไม่ชอบนางเอก แต่ก็เอาหน่ะดูหน่อยเพราะชอบพระเอก คริ คริ ดูไปดูมาถึงได้คิด
ออกว่า จริง ๆ แล้วนางเอกเป็นคนที่สู้คน ไม่ได้สู้ด้วยอาวุธ ไม่ได้สู้ด้วยคำหยาบคาย
หรือการทำร้าย แต่สู้ด้วยความดี สู้ด้วยการให้อภัย สู้ด้วยความอดทน ทำให้
สามารถชนะทุก ๆ คนได้ในที่สุด ส่วนคนที่ืไม่เคยทำความดี อย่างโลมฤทัย ในที่สุดก็
ต้องพ่ายแพ้ ต้องอยู่อย่างเดียวดาย
บางข้อคิดที่พอจะจำได้
“คนเรา ไม่จำเป็นต้องมีมาด ไว้ฟอร์มนักหรอก ถ้าไม่มีฟอร์ม ก็ไม่ต้องกลัวเสียฟอร์ม”
“มีคนเคยบอกว่า คนเราจะรู้ค่าอะไร ก็ต่อเมื่อกำลังจะสูญเสียมันไป คุณว่าจริงมั้ยคะ”
"คุณจะก้าวไปหาความสุขในวันข้างหน้าได้ยังไง ถ้าคุณยังแบกความทุกข์ใจไว้อย่างนี้"
"ความอาฆาตแค้นไม่เคยสร้างความสุขใจให้ใคร... แต่ความรักและการให้อภัย จะทำให้โลกนี้มีแต่สันติสุข"
... เมื่อถึงวิกฤติ คนเราต้องรู้จักเอาตัวรอด แต่เชื่อฉันเถอะ.. เราไม่มีวันหนีความจริงพ้น ความผิดมันจะตามหลอกหลอนเราไปตลอดชีวิต ความดีและความจริงใจต่างหาก... ที่จะทำให้มนุษย์เราอยู่ได้อย่างมีความสุข"
"คนทำดีตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ แต่คนที่ทำบาปมีแต่จะรอวันรับกรรมอย่างสาสม"
"เธอทำให้ผมเชื่อมั่นในการให้โอกาสกับคนทุกคน เชื่อมั่นในการสร้างความดี แม้เราจะเป็นคนด้อยค่าในสายตาของใครต่อใคร ผู้หญิงคนนี้ ทั้งบอก ทั้งแสดงให้เห็นเป็นตัวอย่าง เธอทำให้ผมเห็นว่าการสร้างความดีโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน มีค่าและมีความสุขมากแค่ไหน"
ความเห็น (4)
ไม่ค่อยได้ดูเท่าไหร่..แต่ก็ขอบคุณข้อคิดดีๆนะคะ
สวัสดีครับคุณครูอิงจันทร์ ผมเองก็ประเภทถูกบังคับให้ดูเหมือนกัน แต่ก็เป็นประเภทแบบ "ตาไม่ดูแต่ใช้หูฟัง" มากกว่า ดูเป็นเพื่อนแม่ยาย (ไม่มีโอกาสดูช่องอื่น) แต่ก็ชอบดูถ้าไม่ง่วงเสียก่อน มีข้อความที่ชอบอยู่เหมือนกัน
"..ถ้าคิดจะทำการใหญ่มันต้องมองการไกล.." คำพูดของส่างเจ็ง
"..คนชั่วถ้าตายไปแล้ว..เอาอะไรไปไม่ได้ นอกจาก คำสาปแช่ง.." และ
"..ทุกชีวิตต้องเวียนว่ายตายเกิด ไม่ว่าคนหรือสัตว์ และ..ผู้ที่จะมาเกิดเป็นคนได้ต้องมีจิตใฝ่ดี..ส่างเจ็งแน่ใจแล้วเหรอ..ว่าส่างเจ็งจะได้เกิดมาเป็นคนอีกครั้ง.." คำพูดของพระเอก
"..ผมเป็นตำรวจมีหน้าที่รับใช้กฎหมาย.." แล้วก็ฉีกซองขาวทิ้งบ่งบอกให้รู้ว่า ตำรวจไม่ควรรับใช้ผู้มีอิทธิพลหรืออำนาจเงินตรา
"..จำไว้นะ คนเล็กใจใหญ่อยู่ไม่ได้หรอก ต้องคนใหญ่ใจใหญ่จะอยู่ได้.." คำพูดของส่างเจ็ง
ก็แล้วแต่จะคิดกันไป นำไปปรับใช้ได้เหมือนกันนะ
ขอบคุณข้อคิดที่แบ่ลปันค่ะครูอิงจันทร์ ไม่อยากบอกเลยว่าไม่เคยดูเรื่องนี้เลยค่ะ (อายจัง)
รจนาไฉน หรือ คุณเพื่อนในโลกของความจริงไม่มี แต่คนแบบโลมฤทัยมีมากในสังคมปัจจุบันค่ะ เพราะในโลกของความเป็นจริงคนมักนึกตัวเองมากกว่าใคร? ละครเป็นโลกของจินตนาการนอกจากเรื่องจริงมาสร้างเป็นละครหรือภาพยนต์ ดูแบบพักผ่อนทำงานเหนื่อยมาทั้งวันช่อง 3 ก็ทำให้คนดูมีความสุขได้เสมอค่ะ ขอขอบคุณช่อง 3 มอบความสุขและสิ่งดีๆให้เสมอค่ะ
