ความสุขในค่ำคืนที่เปลี่ยวเหงา

วันนี้ตอนเช้าไปส่งคุณแม่บ้านที่หน้าบริษัท เธอจะไปโคราชเพื่อสัมนา(อีกแล้ว) ถนนล่วงจนลืมตัวขับเลยจุดที่เธอจะลง จนเธอเองบ่นพึมพำ

"ว่าบอกถึงแล้วๆยังจะเหยียบอยู่นั่นแล่ะ"

ด้วยอารมณ์เธออย่างนั้นเลยจึงได้แต่นึกอวยพรให้เธอเดินทางโดยสวัสดิภาพและสนุกกับการสัมนาครั้งนี้ ส่วนอีกใจหนึ่งก็ขำตัวเองที่อุตสาห์มาส่งถึงที่ทำงานแล้วยังโดนบ่นอีก

วันนี้ตั้งแต่เช้าจนมาถึงบัดนี้ที่กำลังนั่งเขียนบันทึกอยู่ จึงอยู่กัน 2 คน โอ๊ะ ไม่ใช่ครับ อยู่เพียงคนเดียวกับเจ้าทอฟฟี่อีกหนึ่งตัว(บางครั้งลืมไปว่าอยุ่กับอีกคนหนึ่ง) ซึ่งเ้จ้าทอฟฟี่เองวันๆก็จะเดินตามตลอด เหมือนกลัวจะดดนทิ้งไว้เฝ้าบ้านเพียงลำพัง

เวลาจะไปซื้อกับข้าว ไปทำธุระ เพียงแค่เปลี่ยนเสื้อผ้า หรือหยิบกุญแจรถ เจ้าหมาเองก็จะเห่าเสียงดัง พร้อมครางออดอ้อนเพื่อจะได้ไปด้วยทุกครั้ง และผมเองก็ยอมด้วยความเห็นใจเจ้าหมาน้อยทุกครั้งเช่นกัน

เจ้าหมาน้อยทอฟฟี่ที่คอยจ้องมองอยู่ตลอดเวลา...

จะว่าไปแล้วเจ้าทอฟฟี่ก็ช่วยให้หายเหงาได้ดีทีเดียว เหมือนมีเพื่อนที่ให้คอยดุคอยว่า พูดคุยอยู่ตลอดเวลา ยายที่อยู่ตรงข้ามบ้านร้องถามมาว่า

"อ้าว นึกว่าคุยอยู่กับน้องปอ ไปไหนกันหมดล่ะคะ"

"อ๋อ น้องปอไปเรียนหนังสือครับ ส่วนคุณแม่ไปสัมนา เลยต้องอยุ่กับหมานี่ล่ะครับ"

.............

ตกเย็นทุกวันทั้งผมและคุณแม่บ้านจะมีความสุขในการโทรฯคุยกับน้องปอ วันนี้คุณแม่บ้านโทรฯมาก่อน แต่ก็คุยไม่สะดวกดูเหมือนจะอึกทึกคึกโครมกับเสียงดนตรี จึงไม่ได้คุยอะไรกันมาก

แต่เพียงเท่านั้นก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นแระหนึ่งมีคนคอยให้กำลังใจอยู่ใกล้ฉันนั้น

โทรฯไปหาน้องปอ ก็คุยไม่สะดวกคล้ายกันกับคุณแม่บ้านเลย มีเสียงวี๊ดบึมๆ อยุ่ น้องปอบอกกำลังซ้อม บูมพี่บัณฑิตกันอยู่

"เดี๋ยวหนูโทรกลับนะคะพ่อ"

"ไม่เป็นไรลูกแค่ได้คุยเท่านี้ก็ดีแล้ว"ผมพยายามจะบอกลูกว่า เห็นลูกสนุกในการเรียน คนเป็นพ่อแม่ก็พลอยมีความสุขตามไปด้วย

วันนี้ก็เลยมีความสุขแบบเหงาตั้งหลายอย่าง

-ไม่ว่าจะได้ไปส่งคุณแม่บ้าน เอาเจ้าทอฟฟี่นั่งตักไปด้วย ก็มีความสุข

-ได้อยู่คนเดียวกับเจ้าหมาน้อย ก็ช่วยหายเหงา อย่างมีความสุข

-ได้โทรหาลูกสาว คุณแม่บ้านก็มีความสุข

ภาพหมาเหงา...

...............

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านมาถึงตรงนี้

ในค่ำคืนที่เปลี่ยวเหงาแต่มีความสุข

30 มิถุนายน 2556

พ.แจ่มจำรัส

เขียนใน GotoKnow โดย พ.แจ่มจำรัส
ใน ลมหายใจ หนุ่มโรงงาน

คำสำคัญ (Tags): #ความสุข#happy ba#เจ้าทอฟฟี่

หมายเลขบันทึก: 540995เขียนเมื่อ 30 มิถุนายน 2013 22:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 กรกฎาคม 2013 07:54 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (20)

Sila Phu-Chaya

เขียนเมื่อ 30 มิถุนายน 2013 22:52 น. ()

ภาพทอฟฟี่ยืนที่ประตูให้ความรู้สึกของการรอคอยนะคะ แสงเงาสร้างบรรยากาศเหงา ๆ ได้ดีค่ะ

การรอคอยเพื่อที่จะได้คุย ได้พบกับคนที่เรารักและห่วงหาอาทร เป็นความสุขที่ประมาณค่าไม่ได้ค่ะ

คุณมะเดื่อ

เขียนเมื่อ 30 มิถุนายน 2013 22:57 น. ()

บางครั้ง...เหงา..เพราะอยู่คนเดียว ก็ยังดีกว่า ... เหงา...เพราะรู้สึกว่าอยู่คนเดียว ทั้ง ๆ ที่รอบกายมี

ผู้คนอยู่มากมาย....นะจ๊ะคุณพิชัย..

Pojana Yeamnaiyana Ed.D.

เขียนเมื่อ 1 กรกฎาคม 2013 00:12 น. ()

คนก็เหงา...สงสารเจ้าทอฟฟี่จัง...คอยเฝ้ารอการกลับมา...เป็นกำลังใจให้ค่ะ...นอกจากใช้กล้องพูดคุยเห็นหน้ากันทั้ง MSN และ Skype ในคอมพิวเตอร์แล้ว ถ้าใช้โทรศัพท์ระบบ 3 G ก็สามารถเปิด Skype พูดคุยเห็นหน้ากันได้ทางโทรศัพทฺก็คงทำให้หายคิดถึงนะคะ...แต่ถ้าเปิดSkypeในคอมพิวเตอร์ที่บ้านจอใหญ่กว่าจอโทรศัพท์เจ้าทอฟฟี่ก็ได้เห็นหน้าและได้ยินเสียงคงจะพอหายคิดถึงได้เหมือนกัน...Skypeใช้ได้ทั่วทุกมุมโลกชัดเจนกว่าMSN ดิฉันอยู่ที่แคนาดาก็ใช้พูดคุยกับคนที่อยู่เมืองไทยและอเมริกาได้สบายๆไม่ต้องเสียค่าโทรศัพท์...ประหยัดมากๆค่ะ