" สุข"....สุดท้าย.....
"สุข" สุดท้าย...ที่ไม่ต้องรอคอย...นั้น..มันมาเอง.."ความดับ"....(ธรรมชาติที่เป็นอยู่เช่นนั้น..)..เปลี่ยนแปลงไม่ได้..และเป็นอยู่อย่างนั้น....
"ดับ..ไม่เหลือ"...คือ..การ..การอยู่เหนือ..รูป..และจิต..วิญญาณ....(ผู้..ไฝ่หา..เท่านั้น..ที่จะพานพบได้..(ด้วยตัวตน..ของตน...ที่ปราศจาก..ตัวตน...)..."ยากที่จะเข้าใจ..และ..ปฏิบัติ".....พบได้..พิศูจน์ได้..ด้วย..ตน..(ของตนเท่านั้น).....
สุข..สงบ..สว่าง..ว่าง..วาง..(สุข "เย็น"..เรียบง่าย..พอดี..เป็นทางสายกลาง...)..ทางเดิน..สู่.."สุข...สุดท้าย"
"ดับไม่เหลือ"..สุขกับคำว่า.."ธรรมชาติ."....เอวังก็มีด้วย..ประการฉนี้...
(..ผู้เข้าใจ..ธรรมชาติ...นั้น..เป็นผู้ "อยู่"..เหนือ..ธรรมชาติ "ความแตกดับ"..ทั้งมวล...)....ความสุขที่(แบ่งปันไม่ได้)..คือ..ความ "สุข"..สุดท้าย........
ความเห็น (12)
คนที่เดินสู่ความสุข สงบได้ ต้องฝึกให้ดวงตาเห็นธรรม
ใช่ไหมคะ คุณยายธี
ผมคงฝึกอีกนาน...อนุโมทนาครับ
สุข...สุดท้าย...แบ่งปันกันไม่ได้
สาธุเจ้าค่ะ
สวัสดี..เจ้าค่ะ...คุณแก้ว..อุบล...ยายธี..ก็เพิ่งมาเข้าใจนิดๆ..ที่..ทำไมเขาถึงทำ..พระพุทธรูป..ที่มี..ตาอยู่ที่หน้าผาก..หรือ..ติดประดับ..ด้วย..หินสีมีค่า..เจ้าค่ะ...พุทธรูป..เหล่านี้..จะถูกทำลายหรือขโมยไป..ก็ตรงจุดนี้แหละ..เจ้าค่ะ....(แอบคิด...ยายธี)
สวัสดี..เจ้าค่ะ..คุณ พ. แจ่มจำรัส...(ท่านคงเป็น..ผู้นอบน้อม..ถ่อมตน)...พระอานนท์..เป็นผู้ใกล้ชิด..พุทธเจ้า..มากที่สุด..เป็นอรหันต์..องค์..ท้ายสุด..(หากผิดพลาด..ขออภัย..เป็นคนไม่ชอบจำ..อิอิ..)..บางที..ฟังไปหลับไป...คงต้องฝึกนานกว่า..คุณจำรัส..แน่ๆ..มีเพื่อนแล้วไหมล่ะ...ยายธี
สวัสดี..เจ้าค่ะ..คุณ..ตะวันดิน...(ถึง"แบ่ง"ได้...ก็ไม่มี..คน..อยากรับ..หลอกเจ้าค่ะ...มันฝืนธรรมชาติ(คน)..พุทธท่านแบ่ง..ความสุขนี้มานานเป็นสองพันห้าร้อยปีกว่า...แล้วล่ะเจ้าค่ะ.."แอบคิดจาก.ยายธี"....)...
ความสุขอย่างหนึ่งของ นักเดินทางในสังสารวัฏ... คือ
ได้รู้ว่าเรามีจุดหมายปลายทาง...ที่ใด :)
คิดถึงคุณยายธีมากค่ะ
สุขสุดท้าย...คือ...สัจธรรม...นั่นแล คิดถึงยายธีจ้ะ
มีความสุขนะคะ...คุณยายธี...ยินดีด้วยค่ะ
I feel bad -- I am seeking "that happiness" but not in a hurry to get it.
(Evitable it may be but I will be dragged screaming ;-)
สวัสดีเจ้าค่ะ..คุณ..หยั่งราก ฝากใบ..ทางเดิน..แห่ง..ความสุข..ทางสายกลาง..ทางอันยิ่งใหญ่..ใน..ใจ..คน..(ผุ้เจริญ)..การ..เข้าสู่ทาง..ธรรม..อันมี..สัจจธรรม..เป็นที่ตั้ง..จุดหมายสำคัญของการเดินทางที่ไม่ต้องรอคอย นั้น..น่าจะเป็น..สุขสุด.ท้าย..ที่ (คน).ไม่.ปราถนา...ที่จะมีกัน..และ..ยอมรับ..ไม่ได้.นั่นคือ..(สัจจธรรม)...(แอบคิดอีกนั่นแหละ..อิอิ..ยายธี..)
สวัสดีเจ้าค่ะ..คุณ มะเดื่อ ดร . พจนา แย้มนัยนา..และท่านผู้อ่านที่เคารพรัก..ทุกๆท่าน...ซึ่ง..จะมีจะเป็นจะถึงถึงความสุข..มีและเป็นได้..พอแก่..อัตตภาพแห่งตน..อันไม่ต้องดิ้นรนให้ถึงความมีและเป็น..นั้น...รู้แจ้งแก่ตน..ใน..สัจจธรรม..
ถ้วนทั่ว..กันเทอญ...
ด้วยคาระวะ..(ยายธี)
เป็นสัจธรรมนะคะ