ก้าวใหม่ ยุคไอที

         ผมเขียนบทความสั้นๆ เหล่านี้ เกิดจากการเข้ารับการอบรมเรื่องการใช้สื่อเทคโนโลยีประกอบการสอน เมื่อสองปีที่ผ่านมา ที่จัดโดยมหาจุฬาฯ ซึ่งจุดมุ่งหมายคือต้องการให้อาจารย์ได้รู้วิธีการผลิตสื่อ
อย่างน้อยเบื้องต้นคือการใช้คอมพิวเตอร์เป็น เบื้องกลางคือการทำชุดการสอน(PowerPoint)
เป็น เบื้องสูงคือการสรรหาข้อมูลและการนำข้อมูลขึ้นสู่เว็บที่เป็นสากล
         วิทยากรได้นำเสนอองค์ความรู้เกี่ยวกับการนำข้อมูลขึ้นสู่เว็บ ที่ชื่อว่า Gotoknow
ผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชานี้ให้คือ ดร.ขจิต ฝอยทอง จากนั้นผมได้ลองเขียนจากประสบการณ์ที่มีอยู่ไม่ว่าจะเกี่ยวกับการเรียนการสอน วิชาการ คำสุภาษิต คำผะหญา รวมทั้งสิ่งที่ไปพบเห็นหรือแม้กระทั่งวิจารณ์จากสื่อที่เขานำเสนอ
ปรากฏว่ามีคนสนใจให้คำแนะนำ คำติชม ให้กำลังใจซึ่งสามารถวัดได้จากจำนวนตัวเลขที่แสดงใต้ข้อความ         สิ่งนี้เองที่ทำให้ผมรู้สึกว่าตนเองสำคัญ จึงได้เพียรพยายามสรรหาคำพูดคำจาที่เหมาะสม นำเสนอเรื่อยมาเท่าที่เวลาอำนวย และผู้ที่ให้กำลังใจ ติดตามผลงานและแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับผมโดยตลอด
และเป็นยอดทางความคิด คือท่าน รศ.ดร.พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส
นอกนั้นก็มีเพื่อนต่างถิ่น รวมทั้งต่างประเทศได้คอมเม้น มีข้อคิดเห็นเป็นประโยชน์มากมาย
          ผมจึงคิดว่า การที่เราเขียนและนำเสนอลงในเว็บนั้น มันมีคุณค่าหลายประการในสังคมยุคไอที
อย่างน้อยเรารู้ได้ว่ามีใคร จำนวนเท่าใด ที่ติดตามอ่านผลงานของเรา และสามารถเช็คได้อีกว่าข้อมูลใดที่ไมมีใครคอมเม้นหรือติชมหรือเข้าไปอ่าน ก็แสดงว่าบทความนั้นยังไม่ได้มาตรฐาน ก็นำไปปรับปรุงและวางแผนเขียนเรื่องใหม่ๆ ที่ทันสมัย หรือเป็นประเด็นที่กำลังฮอดๆ  ในห้วงเวลานั้นๆ ผมจึงคิดว่าการเขียนแล้วนำเสนอตรงนี้ ดีกว่าปริ้นไปติดไว้ที่บอร์ด ซึ่งเช็คไม่ได้ว่าใครไปอ่านบ้าง 

            ผมจึงถือว่าGotoknow เป็นอีกช่องทางหนึ่งที่เปิดโอกาสให้ทุกคนได้พัฒนาศักยภาพของตนเอง
ผมถือว่านี่คือครูคนแรกทางไอทีของผม หนึ่งปีมี๓๖๕ วัน แต่พึ่งเขียนได้เพียง๔๕ บทความ ๒๕ อนุทิน
แต่ก็ภาคภูมิใจ กับสิ่งที่ตนเองได้สร้างสรรค์ด้วยหนึ่งสมองกับสองมือ.