ความเข้าใจ เข้าใจจริงป่ะ เข้าใจแค่ไหน

เราเคยสังเกตไหม ว่าจริง ๆ แล้ว เราต้องการคนที่มาเข้าใจเรา  หรือเราไปเข้าใจเขา อย่างไหนมีมากกว่ากัน                นั่นแน่ อย่าเข้าข้างตัวเองน๊ะ ส่วนใหญ่ เรามักเห็นแก่ตัว ยอมมรับซ๊ะเถอะ เราต้องการให้เขาเข้าใจ ต้องการให้เขารักเราก่อนเสมอ ในทางกลับกัน เราไม่ค่อยได้เข้าใจคนอื่นนักหรอก ที่บอกเข้าใจน่ะ แค่ผิว ๆ  เพราะอะไร เพราะว่า     ต่อให้เราเข้าใจเขามากแค่ไหน ก็จะมีขณะหนึ่ง (moment) ที่เราเข้าใจเขาได้ไม่ถึงที่สุด จึงมีอาการ งอนกัน โมโหกัน จริงไหม เช่นกันเขาก็เข้าใจเราได้ไม่ถึงที่สุดเช่นกัน คนทุกคน เป็นตัวของตัวเอง ยอมก็ไม่ได้ยอมจริง มันฝืน มันขืน บางครั้งจึงอึดอัด ทำดีด้วยกันไม่ได้ตลอด เหมือนบางครั้ง ต่างแสดงละครหน้าขาวใส่กัน แบบซ่อนตัวตน ไม่เห็นใบหน้าที่ชัดเจน แต่ความรู้สึก สีหน้า ท่าทาง การกระทำไม่สามารถซ่อนได้ มันแสดงออกมาหมดเลย ไม่เชื่อดูดี ๆ หรือลองนึกถึงละครหน้าขาวซิ จะเข้าใจชัดเจนขึ้น

     

     กลับมาที่เรื่องความเข้าใจกันต่อดีกว่า

     การอยู่ร่วมกันด้วยความเข้าใจ ต้องอาศัย  การทำใจยอมรับในสิ่งที่เขา....เป็น...... แล้วเราจะเข้าใจเขาด้วยใจที่มีเมตตา  แล้วมันจะมีคำตอบให้เราว่า เราควรปฏิบัติต่อเขาอย่างไร ถึงอยู่ด้วยกันได้อย่างมีความสุข นี่เรียกว่า เราเป็นผู้เข้าใจเขา โปรดอย่าหวังสิ่งตอบแทนว่า เขาจะเข้าใจเรา หรือตั้งคำถามเลยว่า ทำไมเขาไม่เข้าใจเราบ้าง เพราะเขาไม่รู้ นอกเสียจากว่า ให้เขาอ่านบทความนี้ ถ้าอ่านแล้วเข้าใจ มันก็คือ สุขกับสุข คุณค่าแห่งความเข้าใจก็จะบังเกิดขึ้น