เข้าถึงข้อมูลกลาง "ทุกคน ทุกที่ ทุกเวลา"

19 มิถุนายน 2556

เรื่องการเข้าถึงข้อมูล

วันนี้เป็นบันทึกแรกของน้าอิศ จะเขียนถึงความพยายามที่จะพัฒนาองค์กรของเราอย่างไร พอดีเมื่อสักสองอาทิตย์ที่แล้วมา น้าอิศได้โจทย์มาจากห้องประชุม "เราพัฒนาองค์กรเราอย่างไร" แต่ที่น้าอิศคิดแค่ฝ่ายเราอย่างไร คนทำแบบเท่านั้น คิดใหญ่เลยทำไงดี เลยตั้งคำถามตัวเองว่าทำอะไรก่อนดี ระหว่างพัฒนา กับแก้ไข เลยสรุปมาว่าต้องทำพร้อมๆกัน คือ

1.  สิ่งที่ยังขาดอยู่ ไม่มีก็เติมลงไป

2.  สิ่งที่มีอยู่แล้ว ก็หาทางเพิ่มประสิทธิ์ภาพให้ดียิ่งขื้น

ข้อที่ 1 สิ่งที่ยังขาดอยู่ ทีนี้สิ่งที่ยังขาดคืออะไร เท่าที่คิดได้ตอนนี้ก็ การเข้าถึงข้อมูล อันนี้จะว่ายากก็ไม่ใช่ จะว่าง่ายก็ไม่เชิง คือทุกองค์กรต้องอาศัยข้อมูลเอามารวมกันแล้ววิเคราะห์ บางองค์กรก็เอามารวมกันแล้วไช้เลย แต่ฝ่ายของน้าอิศนี่มีทั้งสองแบบ คือบางส่วนเอามาวิเคราะห์เพื่อที่จะมาทำส่วนที่สอง ที่รวมกันแล้วใช้งานเลย เข้าเรื่องละ จะทำอย่างไรให้ทุกคนเข้าถึงข้อมูล เพื่อ อย่างแรกคือให้ได้ข้อมูลของทุกคนมารวมกัน ยังไม่ต้องพูดถึงการแยกข้อมูลว่า สำหรับวิเคราะห์ หรือใช้งานเลย เอาทุกข้อมูลมารวมกันให้ได้ก่อน ตอนนี้ที่ทำงานทุกที่ก็มีระบบ LAN ใช้ส่งข้อมูลในบริษัทอยู่แล้ว จากฝ่ายถึงฝ่ายจากบุคคลถึงบุคคล แต่ทำไม่ ตอนทำงานทีไรหาข้อมูลไม่ค่อยได้ คงเกิดจากต่างตนต่างเก็บ บางคนเก็บเป็นระเบียบบางคนเก็บอย่างเป็นระเบียบบางคนอะไรก็ไม่รู้หาต้นหาปลายไม่เจอ

ดังนั้นเอามาเก็บที่ส่วนกลางพอเอามาเก็บรวมกัน ก็มีปัญหาตามมาต่างคนต่างเอาไปใส่ๆ ไม่มีหลักการ หลักเกณฑ์ พอนานๆเข้าก็ยากที่จะรื้อหาข้อมูล ขยะก็เยอะ (ขนาดในคอมพิวเตอร์นะ ยังมีขยะเลย) อย่ากระนั้นเลย จัดคนรับผิดชอบซะเลย มีคนดูแลจัดระเบียบเรียบเรียงซะ เลยจัดตั้งคอมพิวเตอร์ อีกหนึ่งตัวเป็นศูนย์กลาง ตัวแรกมันรกจนสุดจะเยียวยา (จริงๆฝ่าย IT เขาก็มี Sever อยู่แล้ว แต่เราเข้าไปใช้เป็นเรื่องยากมี PASSWORD แทบทุกขั้นตอน) ให้ทุกคนยืดถือว่าข้อมูลในเครื่องนี้ถูกต้องที่สุด เพราะใครก็ตามที่ทำงานแล้วไม่เอามาเก็บใว้ในศูนย์กลาง เมื่อคนอื่นเอาข้อมูลในศูนย์กลางไปใช้แล้ว ใครก็ตามจะมาอ้างว่างานที่ทำมานั้นผิดไม่ได้ คนที่ผิดก็คือคนที่ไม่เอาข้อมูลมาเก็บที่ส่วนกลางนั่นเอง

  เอาหละวันนี้พอก่อน พิมพ์เก่งมาก 3ทุ่ม ถึง 5ทุ่ม ได้แค่เนีย อ้อ!ลืมบอกไปว่า ฝ่ายน้าอิศเป็นฝ่ายเขียนแบบก่อสร้าง วันหน้าจะมา เขียนถึง เข้าถึงอย่างไร

[ลุงชาติ]

 สวัสดีครับ
งานเขียนแบบในยุคนี้คงไม่ต้องใช้ไม้ทีกันแล้วนะครับ
สมัยที่ผมยังอยู่ในวัยทำงาน
ต้องใช้ไม้ทีและกระดาษไขในการเขียนแบบ

[คนทำแบบ]

สวัสดีครับลุงชาติ ดีใจที่เจอคนอาชีพเดียวกัน ครับสมัยนี้ใช้คอมพิวเตอร์กันหมด แต่ผมก็ยังได้ใช้ทั้งสองระบบครึ่งแรกใช้ไม้ที ครึ่งหลังนี่ใช้คอมครับ แล้วชีวิตกำลังจะมีช่วงปลายจะเปลี่ยนอีกนิด ผมว่าต่อไปนี้จะเป็นเขียนด้วยคอมพิวเตอร์แต่เพิ่มเป็น แบบสามมิติครับคงจะหาแบบ สองมิติยากแล้วครับ

[หนูรี]

ขอบคุณค่ะ :)