กระบวนการสำคัญกว่าเป้าหมาย : ท่องเที่ยวชุมชนภูชี้ฟ้า

เช้ามืด ตี ๔ ตื่นพร้อมโทรศัพท์ปลุกของ พี่ชายของผม รองผู้พันปิยวุฒิ พวกเรามีนัดกันเพื่อจะไปชมพระอาทิตย์ยามรุ่งอรุณที่บนภูชี้ฟ้า           เราเดินขึ้นภูชี้ฟ้าในครั้งนี้ มีเด็กชายตัวน้อย “ไกด์ชุมชน” เผ่าม้ง ชื่อเด็กชายสมคิด แซ่หย่าง เป็นผู้นำทางในครั้งนี้           นวัตกรรม ของการท่องเที่ยวโดยชุมชนอีกอย่างหนึ่งที่แสดงให้เห็นการมีส่วนร่วมในการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน “มัคคุเทศก์ท้องถิ่น”   บางชุมชนก็มีคนในชุมชนทำหน้าที่นี้ ที่พบเห็นได้บ่อยๆและน่าสนใจก็คือ “มัคคุเทศก์น้อย” ส่วนใหญ่เป็นเด็กนักเรียนในพื้นที่ท่องเที่ยว ถือว่าเป็นกิจกรรมที่เสริมหลักสูตรที่เด็กมีส่วนร่วมโดยตรง   

        เดินขึ้นภูชี้ฟ้า ตอนตี ๔ ครึ่ง ได้เรียนรู้ถึงความตั้งใจของนักท่องเที่ยวเพื่อที่จะพิชิตยอดภูสูง และเป้าหมายหนึ่งคือการได้เห็นทะเลหมอกพร้อมแสงอาทิตย์รุ่งอรุณ เท่านี้ก็อิ่มเอมกับบรรยากาศธรรมชาติที่สรรสร้าง           ทางเดินสายธรรมชาติ เช้านี้ไม่เป็นใจเอาเสียเลย สายฝนหยาดเม็ดแต่เช้าตรู่ เรายังปลอบตัวเองว่า “ไม่ใช่ฝนหรอก มันเป็นหมอกมากกว่า”

แต่ในที่สุดพวกเราก็วิ่งหลบฝนลงภูชี้ฟ้าแทบไม่ทัน น่าเสียดายเหมือนกันที่ไฮไลท์ ในวันนี้กลับไม่เป็นอย่างที่หวัง อดชมความสวยงามของแสงอรุณยามเช้า แต่การเดินทางในครั้งนี้ได้พบเห็นสิ่งดีๆของชุมชนอีกมากมาย ม่ว่าจะเป็นไกด์ตัวน้อย ที่คอยอธิบายรายละเอียดทุกแง่มุมของภูชี้ฟ้าอย่างน่ารักน่าเอ็นดู ชื่นใจกับการบริหารจัดการเรื่องสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อมที่ดี สะอาดสะอ้าน          

บางทีจุดหมายอาจไม่สำคัญเท่ากับ การเดินทางเก็บเกี่ยวประสบการณ์ระหว่างการเดินทาง ผมเชื่ออย่างหนึ่งว่าหากกระบวนการดี การวางแผนการเดินทางดี ชัดเจน จุดหมายก็อยู่ไม่ไกล