อยากเล่นกับเพื่อน
โรงเรียนประถมในต่างจังหวัด
เด็กหญิงวิลัย สดรัมย์ เรียนอยู่ชั้น ป.2
เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ธรรมดาๆ คนหนึ่ง
ผมแดง ตัวเตี้ย ขึ้มูกกรัง เดินไม่ชอบใส่รองเท้า
บางวันลืมใส่กางเกงในไปโรงเรียน
แต่ก็ไม่สนใจยังเล่นสนุกได้
ไม่มีใครเห็น...ถึงเห็นก็เอาไปไม่ได้
ทำไมเพื่อน...ๆไม่ชอบเล่นกับฉันนะ
หรือว่าฉันไม่สวยน่ารัก .....
หรือฉันตัวไม่สูงกระโดดหนังยางไม่เก่ง
หรือฉันขาสั้นวิ่งได้ไม่เร็ว ทำให้กลุ่มแพ้
เอ..หรือว่าฉันเรียนหนังสือไม่เข้าท่า
มันก็ไม่น่าจะใช่เหตุผลใหญ่เลย
***********/*********
ฉันเลยได้แต่นั่งเล่นคนเดียว
ปีนเก็บดอกกระถินณรงค์ริมรั้วโรงเรียน
เก็บเมล็ดแห้งๆใส่กระเป๋าเสื้อจนเต็ม
มองไปที่กลุ่มเพื่อนที่กำลังเล่นสนุก
ฉันอยากเล่นกับเพื่อนๆจังเลย
คิด...พลางล้มตัวลงนอนกับพื้นหญ้า
อีต่องวิ่งมาบอกฉัน......
มึงจิไปโดดยางบ่ ค๊นมันขาดค๊นหนึ่ง....
ฉันคิด...จะไปดีไหมหนอ...?
ฉันโยนช่อดอกไม้ในมือทิ้งลงพื้น
แล้ววิ่งตามอีต่องไปอย่างดีใจ
*******************
อีห๊ามึงเอ้ย! ถ่าค๊นบ่ขาดกูคือซิบ่อได่เล่นนำสูน้อ......
ความเห็น (3)
คิดถึงวัยเด็กเหมือนกันคะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์พินิจ
นับจากวันนั้นจนถึงวันนี้ ดิฉันก็ยังคงเป็นคนเดิมที่เพื่อนมักจะไม่ค่อยอยากให้เข้าร่วมเล่นอะไรนัก เพราะเล่นทีไรทำให้ทีมแพ้ทุกที (ก็คนมันไม่เก่งนี่ค่ะ)