จดหมายถึงครู l บทเรียนของละครชีวิตเมื่อวันอาทิตย์


จดหมายถึงครู l บทเรียนของละครชีวิตเมื่อวันอาทิตย์

กราบสวัสดีค่ะครู

        เขียนย้อนถอดบทเรียนกับตนเองถึงเหตุการณ์ในวันอาทิตย์ เป็นวันแห่งการเรียนรู้ที่เรื่องราวเกิดขึ้นซ้อน ๆ ครูเมตตาให้มีโอกาสได้เตรียมกุฏิให้กัลยาณมิตรที่มาพักใหม่ แต่ก็มีเรื่องราวเข้ามาพิสูจน์ใจ

ทั้งผู้มา และทุกคนที่อยู่ร่วมสถานการณ์แบบไม่หนีหาย

        เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เกิดจากจุดเล็กๆของ จิตที่ดื้อด้าน ซึ่งหนูเองเกิดบ่อยเห็นบ่อยกับตนเอง บางครั้งก็ทัน หลายครั้งก็ตกเป็นเหยื่อของความดื้อด้าน พอภาพตัวละครเคลื่อนไป การไม่เคารพด้วยกาย คือ การกระทำที่ทำออกมาโดยใช้กิเลสนำหน้า สะบัดตะคอกครูบาอาจารย์

ใจหนูย้อนบอกตนเอง นี่ไง ครูถึงได้เตือนสติ ให้สติ ถ้าไม่เชื่อไม่ฟัง ไม่สำนึก ไม่หยุดก็จะเป็นแบบนี้ หนักเข้า กันตัวเองออกจากสิ่งแวดล้อม ขังตัวเองในกุฏิ อันนี้หนูก็เคยเป็น แล้วก็จะรู้สึกหวาดระแวงว่า จะมีคนมาเอาเรื่อง

นั่นเห็นไหม ชัดเจนมากค่ะครู เข้าใจในสิ่งที่เขาเป็น

พอต้องพังกุฏิเข้าไป ก็เพื่อช่วยเหลือนั่งแหละ 

จิตก็จะคิดร้ายมาว่า เขาจะหาเรื่อง 

ทั้ง ๆที่ทุกคนที่เข้ามา หาหนทางช่วยกันทั้งนั้น


หนักเข้าไปอีก คนที่ไม่รู้อิโหน่ อิเหน่ มาอวดดีปรามาส ครูบาอาจารย์ซ้ำอีก

เป็นกรรมหนักกันเข้ากันเข้าไปโอ๊ย


ครูค่ะ นึกย้อนก็เห็นตนเอง 

ตอนที่หนูดื้อด้าน แล้วครูเมตตาสั่งสอน ทุบ กิเลสหนู

ชาวบ้านก็มาปรามาสว่าครู ว่ามีแต่ว่าหนู

ว่าครูใช้แต่หนู


แต่ครูก็ไม่ได้หยุดช่วยเหลือ


ครั้งนี้หนูเข้าใจมากขึ้น


เรื่องภารกิจที่ครูมอบหมาย คือ การฝึกฝน จุด นี้เข้าใจกับตนเองมาพักหนึ่งไม่มีความสงสัยแล้วเจ้าค่ะ


มาครั้งนี้ การเตือนสติ เอ็ดตะโลเพื่อสอน เพื่อป้องกันมาลงใจเข้าไปอีก


แล้ววิถีจิตที่ เป็นเหตุให้คนมาว่า ครูบาอาจารย์ ครั้งนี้ชัดขึ้นด้วยตัวละครและเรื่องราวที่เกิดขึ้นซ้อน


ชาวบ้านไม่รู้ ชาวบ้านไม่เห็น 

เห็นแต่เปลือกเห็นแต่กิเลสของหนูที่ดัดจริตเอาหน้า สำออย ทั้ง ๆที่ครูทำทุกอย่างด้วยจิตที่เมตตา

ไม่มีใคร กู้หน้า ปกป้องครูได้เท่าลูกศิษย์


ในขณะเดียวกัน ไม่มีใครทำร้าย หรือ ประจานครูได้มากกว่าลูกศิษย์เช่นเดียวกัน


หนูทำชั่วมาแล้ว ทำชั่วมาเอง 

ด้วยความไม่รู้ จิตโง่ ๆ มันคอยแต่ปรามาสครู ว่าจะมาดุด่า มันไม่หันมอง พฤติกรรมชั่ว ๆ ของมันที่ต้องขัดเกลาแก้ไข

ทานก็ไม่ค่อยทำ ศีล ก็ไม่รักษา ภาวนาก็ไม่ทำ

แล้วมันจะไม่โดน ดุ ได้ยังไง

ถ้าไม่ดุ ไม่เตือน มันก็จะยิ่งหนักหน้าไม่แก้ไข


หนูเข้าใจมากขึ้นกับคำว่า

"เก่งกว่าพระพุทธเจ้าเหรอ ถึงไม่ภาวนา ไม่รักษาศีล ไม่ทำทาน"

พึ่งจะเจ้าใจ เพราะการไม่ทำ นั่นแหละ คือ จิตที่ไม่เชื่อฟัง

การเชื่อฟังคือ การลงมือกระทำให้ถูกต้อง ถูกตรง ไม่ใช่แค่คำว่า "เจ้าค่ะ"


ถ้ายังทำผิดอยู่พลาดอยู่แสดงว่า มันยังมีที่พลาด ต้องหา ต้องแก้ไข 

นี่ต่างหากหล่ะ คือ เส้นทางการฝึกฝน

ไม่จำเป็นต้องถูกเรียกว่าอะไร 

แต่ถ้าจิตดำเนินไปในเส้นทางนี้ แล้วมีครูบาอาจารย์ชี้แนะนี่แหละ ไม่หลง ถึงเป้าหมายแน่ ๆ

พอเสร็จเรื่องจากกุฏิหลวงปู่ เข้ามาจ้างในสำนักแม่ชีก็ยังไม่เสร็จเรื่องอีก


มีบุคคลเข้ามาแทรกแซง

หารู้ไม่ว่า ครั้งหนึ่งเขาเคยทำให้เด็กผู้ชายคนหนึ่งพลาด จนปีนี้เด็กคนนั้นหมดโอกาสได้บวช

ด้วยการเข้ามาแทรกแซงของเขาเอง

(จริงเท็จอย่างไรอันนี้เป็นการมองของหนูเองค่ะ อาจจะผิดหรืออย่างไรก็ขอรับเพียงผู้เดียว)


ครั้งนี้ไม่ดูตาม้าตาเรือ ไม่เบื่อไม่ฟังเข้ามาอีก

มาเป็นเหยื่อร่วมกระทำกรรม 

ตอนแรกโทสะพุ่งปี๊ด แต่พอมองใหม่ มองอย่าเข้าใจจากมุมตนเอง

ในฐานะคนทั่วไป ก็เป็นธรรมดา แต่ก็ต้องช่วยเขา

และทำหน้าที่แบบไม่ขับกับครูบาอาารย์


รู้เลยว่าเหตุเช่นนี้จะทำให้เขาอยู่ไม่ได้

ก็เกิดขึ้นจริง ๆ ไม่มีใครไล่แต่นี่ คือ เหตุที่ทำให้เกิดผล

การกระทำกรรมกับพระอริยให้ผลรวดเร็วทั้งดี ชั่ว

นี่ กระทำกรรมกับพระอริยถึงสามองค์พร้อม ๆ กัน อืม หลายเท่าทวีคูณหนอ

น่ากลัว แต่ก็เป็นสิ่งที่ต้องเพียรเรียนรู้ 

ขอบพระคุณที่เข้ามาให้ได้เรียนแบบไม่ต้องทำเอง

และมาคลี่คลาย คลี่สภาวะในจิตใจทีทหนูเคยเป็นให้ได้เห็นและเข้าใจมากขึ้น


เสร็จเรื่องนี้เก็บชำระซาก กำลังจะไปส่งแม่ออกน้อย

มีเรื่องเข้ามาอีกยายแจ่ม

หากว่าด้วยการป่วยทางร่างกาย ครูท่านป่วย แต่ไม่เคยเรียกร้องหรือล้มให้ได้เห็น

ครูยังดำเนินชีวิตเหมือนเดิม

ใจหนูนั้นไปแล้ว ปรารถนาที่จะติดตามรับใช้ แต่กาย และความคิด ก็กิเลสนั่นแหละยังเป็นเครื่องขวางกั้นอยู่ทำให้ยังปฏิบัติต่อครูได้ไม่นุ่มนวล


ครูพาหนูและแม่ออกน้อยไปเยี่ยมคุณยายแจ่ม 

พาปฏิบัติดูแล และพามากราบหลวงปู่

สีหน้าท่าดีขึ้น 

แล้วก็ไปส่งแม่ออกน้อย

ภารกิจครูซ้อน ๆแทบไม่ได้พัก 

พอเข้ามาวัดว่าจะพักถอดบทเรียน พอครูอาบน้ำเสร็จ

เรื่องก็แทรกเข้ามาอีก

พิจารณากันสุดท้ายจึงตัดสินใจกลับไปนอนบ้าน ณ กลางดึก

เพื่อถนอมใจคน

ใจหนูสะเทือน ต้องใช้คำว่า น่วมเจ้าค่ะครู

สำนึกในพระคุณของครู

ครูคือ ความเสียสละ ที่ไร้นิยามใด ๆ จะตีแผ่ได้

ครูเหนื่อยแต่ใจครูสว่าง งดงาม สาธุเจ้าค่ะ

ตอนนี้ข้างในมันนุ่มลงเมื่อระลึกถึงครูเจ้าค่ะ



หมายเลขบันทึก: 536614เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2013 09:11 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 พฤษภาคม 2013 09:11 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท