เมียนมาร์ 2

นาฬิกากลับหัว

กลางคืนของวันที่ 26 ทางโรงแรมมีดินเนอร์พร้อมการแสดงพื้นเมือง มีเด็กผู้ชายมาแสดงท่าเปรียบกับ หุ่นชัก เหมือนมาก

มีเรื่องตลกๆ จะเล่าสู่กันฟังค่ะ เช้าวันที่ 27 พวกเราต้องไปขึ้นเครื่องภายในประเทศต่อไปยังเมืองพุกาม เวลาเครื่องออกคือ 06.15 ดังนั้นพวกเราต้องไปเช็คอินกันตั้งแต่ 05.00 น. นัดเวลาพร้อมคือ 04.30 น.

ด้วยความกังวลใจเพราะไกด์ข่มขู่ไว้ก่อนจากไปว่า ถ้าผมตื่นไม่ทันก็ไปกันเองก็แล้วกัน ปรากฎว่า ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมากลางดึก ยกนาฬิกาขึ้นมาดู ปรากฎว่าเลขที่เห็นนั้นคือเข็มสั้น และเข็มยาวบอกเวลาที่ขีดก่อนเลขหก แต่นาฬิกาที่ฉันดูนั้นไม่มีตัวเลข เพื่อนฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็ดูนาฬิกาอันเดียวกัน แล้วก็อุทานกันว่า "ทำไมโรงแรมไม่ปลุก" ตั้งตีห้ากว่าแล้ว

ทุกคนในห้องลนลาน ลุกกันใหญ่ อาบน้ำบ้าง ไม่อาบน้ำบ้าง ปลุกทั้ง 3 ห้องให้ลุกขึ้นกันหมด ฉันถือกระเป่าลงไปข้างล่าง เดินแวะไปต่อว่า font โรงแรมเล็กน้อย จากนั้นจึงเดินไปลานจอดรถ คนหน้าประตูถามฉันว่า จะไปไหน ฉันบอกว่าจะไปสนามบิน เขาตอบกลับมาว่าเวลานี้สนามบินไม่มีเครื่องบินไปไนหรอก ฉันเริ่มงง จึงถามกลับไปว่า เวลาเท่าไร

เขาตอบกลับมาว่า 5 ทุ่มครึ่ง  .... เพล้ง...หน้าแตกยับเยิน

สาเหตุคือ นาฬิกาไม่มีตัวเลข ฉันและเพื่อนดูเวลากลับหัว แต่ฉันต้องรีบลงมาก่อนเพราะกลัวไม่มีรถไปสนามบิน เพื่อนฉันพอขยับนาฬิกาใส่แขนเธอถึงเพิ่งจะรู้ว่ามันกลับหัว แต่เธอเรียกฉันไม่ทันแล้ว

เรื่องนี้กลายเป็นโจ๊ก จนกระทั่งวันกลับ นึกถึงทีไร ฉันก็เขกหัวตัวเองทุกที