อาหารรถเข็นแบบใหม่...เพื่อสุขภาพคนไทยริมถนน


อาหารรถเข็นแบบใหม่...เพื่อสุขภาพคนไทยริมถนน 

ผมเกิด พศ.  ๒๔๙๘  เหลืออีกสองปีจะเกษียณ  เกษียณแล้ว คงไม่มีใครต้องการ ทั้งที่อายุเพียง ๖๐ ยังหนุ่นแน่นแท้ๆ  ผมจึงคิดว่าจะลองทำการค้าแบบรถเข็นดูสักหน่อย  เพื่อฝากรอยเท้าเอาไว้ให้เป็นมรดกชาติ และโลกด้วย  (อย่างเป็นรูปธรรมด้วยนะ  ว่าเข้านั่น อิอิ)   

แต่ใจร้อน อยากให้ใครก็ได้ เอาไปทำก่อนเลย  ไม่หวง  เพราะลึกๆ แล้วไม่ได้หวังรวยเป็นใหญ่  เพียงแต่อยากเห็นคนไทยได้กินอาหารอร่อย สะอาด ถูก  และมีประโยชน์ต่อร่างกาย  เป็นที่ตั้ง 

จึงได้คิดฝากฝังไว้  ให้เป็นมรดกไทยต่อไปในสากลโลก...รับรองว่าเมนูนี้ ขายได้ทั่วโลก  อย่างสากล  โดยอาจปรับย่อยเล็กน้อย ตามวัฒนธรรมท้องถิ่นทั่วโลก ..โดยใช้หลักการเดียวกัน

 

จุดเด่นคือ จะขายอาหารเป็นเม็ดกลม  หรือเป็นดุ้นที่หั่นไว้   โดยการทำสุกจะโดยการปิ้งทอดอบนึ่ง (ไม่มีการผัดหรือต้ม)  เช่น ลูกชิ้นต่างๆ  ทอดมัน  สาคูไส้หมู  กุ๋ยฉ่าย หนมผักกาด  เต้าหู้ทอด  ฮะเก๋า 

การขาย จะขายแบบนับเม็ด  ที่ลูกค้าเลือกเอาได้ตามใจชอบเป็นเม็ดๆ  ซึ่งต่างจากรายอื่นที่ขายเป็นไม้เสียบแบบหลายลูก  หรือแบบยาวๆ เช่น ฮอทด็อก   ที่เรากินไม่หมด  อีกทั้งทำให้น่าเบื่อ จากการกินอาหารอย่างเดียวกันมากเกินไป  (สะดวกคนขาย แต่เครียดใจคนซื้อ) 

รถเข็นเราจะเน้นที่ความสะอาด มีตู้กระจกปิดมิดชิด กันฝุ่น  ลูกค้าถือตะกร้อ แบบตะกร้อก๋วยเตี๋ยว เดินไปเปิดฝาตู้  (แบบรถเข็นตู้ผลไม้ดองชั้นดี)  คีบเอาอาหารใส่ลงไป  มาถึงเราจ่ายเงินด้วยการนับเม็ดขาย  จากนั้นเราปิ๊งในเครื่องไมโครเวฟให้อุ่น  เทลงในถ้วยกระดาษให้ลูกค้า 

มีซ๊อสปรุงรสให้เสร็จ  ถ้าใช้ของกลางก็ฟรี  แต่ถ้าจะเอาเป็นถุงซ๊อส ขอถุงละ ๒ บาท  (ป้องกันพวกหยิบมากเกินไป) 

นอกจากสะอาดแล้ว กันฝุ่นจากท้องถนนแล้ว (ถนนไทยฝุ่นมันมากจริง)   จะเน้นสุขภาพ เช่น น้ำมันทอดสะอาดทอดครั้งเดียว  (ไม่ใช้ซ้ำ)  วัตถุดิบที่ใช้ก็สะอาด  ไม่มีสารพิษ  มีหลักฐานอธิบาย ตรวจสอบได้ 

อีกทั้งการกินจะง่าย  เนื่องจากใส่ถ้วยกระดาษให้แบบเป็นเม็ดๆ  (ไม่ใช่ถุงพลาสติก)  สามารถจิ้มกินได้โดยง่าย  โดยไม้หรือซ่อมพลาสติกเล็กๆ  ทีละลูก  การกินก็ไม่หกรดมือ หรือ กางเกง  แบบไม้จิ้ม เพราะของเรามีถ้วยรองปาก

อีกทั้งของเราเป็นอาหารครบห้าหมู่คือมีทั้งเนื้อ แป้ง ผัก 

ด้านเทคโนโลยี เราต้องออกแบบเตาทอด อบ ปิ้ง แบบไร้ควัน  (มะเร็ง ...อีกจุดขาย) ซึ่งผมออกแบบไว้หมดแล้ว  โดยใช้ไฟแก๊ส  อีกอย่างคือตู้ไมโครเวฟ แบบใช้แบตเตอรี่  ซึ่งไม่น่ายาก เพียงมีแบตรถยนต์ และหม้อแปลงไฟเป็น AC ก็น่าจะได้แล้ว  ส่วนการชาร์จไฟถ้าจำเป็นก็ใช้ไฟจากมอไซค์ก็ได้ เพราะรถเข็นเราจะลากไปด้วยมอไซค์....ระบบการลากพ่วงรถเข็นเข้ากับมอไซค์ก็แบบใหม่  เป็นการพ่วงท้ายหรือพ่วงหน้า ที่แคบกว่าการพ่วงข้าง ที่ผมได้ออกแบบและประดิษฐ์ไว้แล้ว  ด้วยความร่วมมือจากวิศวกรเยอรมัน 

คิดได้เจ๊งก่อน..อิอิ  แต่สนุกก่อนตายก็พอใจแล้ว  ฝากรอยเท้าไว้ให้โลกรู้ ดีกว่าไปทำอะไรแบบพื้นๆ

...คนถางทาง (๑๔ มค. ๕๕).............จบตอน ๑ 

รายการอาหารดิมซำไทย  ….๕๐-๕.๑

อธิบายตอนแรกไปแล้ว คราวนี้มาลงรายละเอียด  ไปถึงรายการอาหารโน่น

ก่อนอื่น เพื่อความสะดวกในการคิดเงิน อาหารทุกเม็ดจะมีราคาเท่ากันคือ  ก้อนละ ๓ บาท ถ้าเป็นอาหารราคาแพง เราก็ทำให้ลูกมันเล็กลงสิ 

ประเภทเนื้อ:

ลูกชิ้นเนื้อ  หมู  ปลา ไก่  กุ้ง

 ฮอทด็อกเล็ก (หมู ไก่)

ทอดมันปลา

หนมจีบ หมู ไก่  กุ้ง หอยจ๊อ ฮะเก๋า

ไส้กรอกอีสานแบบเม็ด

ไส้อั่วเหนือแต่ทำเป็นเม็ด

ไข่นกกระทาต้ม

สำหรับพวกมังสะ ...เราก็มีบริการด้วย เต้าหู้ทอด ทอดมันข้าวโพด  ลูกชิ้นถั่วรวม

ประเภทแป้ง:

สาคูไส้หมู  ขนมกุ๊ยช่าย(แบบเป็นลูก)  ขนมผักกาด (ลูกเต๋า)  

ซาลาเปา(เล็ก)

มันเทศแท่งเล็กหั่นเป็นท่อนพอดีคำ

ฟักทองหั่นท่อน นึ่ง

มันเหน็บลูกเล็ก นึ่ง (รู้จักไหมมันเหน็บ หร่อยมากๆ  ลูกละเท่ากับลูกชิ้นเนื้อวัวเลย กำลังกินพอดีคำ)

ประเภทผัก:

เบบี้แครอทนอบเนย (หรือแครอทใหญ่หั่นเป็นท่อนก็ได้) 

หัวไชเท้าหั่นเป็นท่อนนึ่ง (เคยกินไหม อร่อยมาก)

แตงกวาเล็ก (สด)  

มะเขือยาวเผา หั่นเป็นท่อนพอดีคำ

มะเขือเปราะเผา/นึ่ง 

มะเขือเทศเป็นลูก (สด) 

หน่อไม้ฝรั่งหั่นท่อน อบเนย

ของดอง (แก้เลี่ยน) ...เน้นชิ้นเล็กพอดีคำ

มะกอกน้ำดอง

มะดันดอง

มะม่วงดอง (หั่นเป็นชิ้น)

มะขามแช่อิ่ม

พริกหยวกดอง

กิมจิไชเท้าหันท่อน

แตงกวาดองลูกเล็ก (แบบฝรั่ง)

รายการอาหารทั้งหมดนี้มีปัจจัยร่วมคือ จิ้มกินได้ด้วยไม้จิ้ม  และสามารถเทรวมผสมกันได้  พร้อมราดซ๊อส (หากชอบ)  ซึ่งทำให้สะดวกต่อลูกค้าริมทาง  และเราก็ประหยัดถ้วยด้วย

โหย...นับไปนับมาได้เกือบตั้ง ๕๐ รายการแล้ว  (ที่แรกว่าจะเอาสัก ๑๐)  มากหน่อยก็ดีทำให้ลูกค้าสนุกกับการเลือก

ถ้าเอาไปขายในสถานี bts  ได้รับรองว่ากระฉูดแน่ เพราะสามารถกินระหว่างรอรถได้เลย กินไม่หมดก็เอาไปซดต่อบนรถไฟฟ้าได้   แต่ถ้าการตลาดเราไม่ถึง ก็เอาแค่ริมถนนหน้าฟูจิ  โออิชิ ก็พอแล้ว  พวกรอคิวเข้าร้านมาเห็นเข้าคงทิ้งคิวรอโต๊ะกันหมด เพราะกินของเราหร่อยกว่า อนามัยกว่า และถูกกว่าสิบเท่า  จะง่าวไปกินร้านหรูทำไม ทั้งที่มันไม่กล้าโฆษณาด้วยซ้ำไปว่า ทอดน้ำมันไม่ซ้ำครั้ง  (ของเราทอดไม่ซ้ำเพราะผมคิดเตาทอดไว้แล้ว ว่าจะเอาน้ำมันที่ใช้แล้วมาเป็นเชื้อเพลิงทอดนั่นเอง  ทำให้กำไรได้แม้ขายราคาถูก) 

ชื่อร้านรถเข็นเรา ขอเสนอชื่อว่า  ๕๐-๕.๑   (ออกเสียงว่า ห้าสิบ ห้าหนึ่ง..พยางค์น้อยกว่า เซเว่นอีเลฟเวน ซะอีก)

๕๐...หมายถึงเรามีอาหารให้เลือกประมาณ ๕๐ ชนิด  (รวมน้ำซ๊อสชนิดต่างๆ ด้วยนะ...เรื่องน้ำซ๊อสก็เรื่องใหญ่ เราต้องคิดค้นนวัตกรรมด้วย เช่น พวกชอบหวาน เผ็ด เปรี้ยว เค็ม หรือ ยำใหญ่)

๕...หมายถึงอาหารครบ ๕ หมู่

๑...หมายถึงทอดเพียง ๑ น้ำมัน  ไม่มีการใช้ซ้ำให้เสียสุขภาพ ก่อมะเร็ง

ชื่อแปลกดีนะ  สื่อความหมายได้ครบหมด  คนอ่านแล้วจะสนใจอยากลอง  สื่อจะมาทำข่าวให้เราฟรีกันมากหลาย

รากหญ้าจะมากินของเรา เพราะราคาถูก ส่วนพวกมีการศึกษา รายได้สูงก็จะมากิน เพราะว่าสุขภาพดี  แบบนี้นอกจากเราได้เงินแล้วยังได้บุญด้วย  (ก็ผมนั้นงกทั้งสองอย่างอ่ะ)

พอดังหน่อยก็ออกแฟรนไชส์  (ก็ทำกันไปไม่น่ายาก  พวกรากหญ้า ไก่ย่างวิเชียรบุรี  ชายสี่ แป๊ะตง ห้าลาว  มันยังทำกันได้เลย) 

อาจเอาไปเข้าห้องแอร์ ในศูนย์การค้า กลายเป็นวัฒนธรรมอาหารใหม่  แข่งกับพวกอาหารญี่ปุ่น เพียงแต่ของเราหร่อย กว่า  สุขภาพดีกว่า และ ถูกกว่าสิบเท่า  เพียงหัวละ ๓๐ บาทก็อิ่มได้แล้ว   แต่เข้าห้องแอร์อาจขอเพิ่มราคาเป็นลูกละ ๔ บาท หรือ ๓.๕ บาทก็ยังได้เลย 

..บุฟเฟต์ บริการตนเอง ด้วยความสนุก  ...และยังยุติธรรมทั้งสองฝ่าย  คือฝ่ายลูกค้าและเจ้าของ  เพราะคุณกินมาก ก็จ่ายมาก กินน้อยก็จ่ายน้อย  ไม่ใช่เหมาจ่ายแบบบุฟเฟต์งี่เง่า  ที่คนกินน้อยขาดทุน (แต่คนขายได้กำไร)  คนกินมากได้กำไร  (แต่คนขายขาดทุน) 

....ที่ไอ้พวกอาหารบุฟเฟต์มันต้องแพงมาก ก็ด้วยเหตุนี้แหละ  คือ คนมันจะกินให้มากกว่าปกติ  เพื่อทำกำไร  แต่ถ้าเราทำแบบนับเม็ดนี้ ก็จะวินๆ  คนจะกินเท่าที่อยากกิน  ส่วนเราก็ขายได้เท่าที่เขากิน  ยุติธรรมทั้งสองฝ่าย

สำหรับผม นน. ๖๐ โล ผมอาจตัก  ฮะเก๋ากุ้ง  ทอดมันปลา  เต้าหู้ทอด  เบบี้แครอท  มะเขือเผา  มันเหน็บ มันเทศ ฟักทอง กิมจิไชเท้า  ๙ อย่าง๒๗ บาท

อ้อ..อย่าลืม น้ำด้วย  มีสัก ๕ อย่าง  ตักใส่ถุง ซิปล็อค ราคา ๓ บาท เช่นกัน  เช่นชารำข้าว  มะตูม  กระสัง (รายนี้ไม่เคยรู้จักละซี่รับรอง)  ชาต้มยำ (ข่าตะไคร้ใบมะกรูด...ว่าจะขอยื่นจดสิทธิบัตรอยู่เนี่ย)  ชาใบและลูกตะแบก (นี่ก็จดสิทธิฯได้ ) 

อาหาร ๙ อย่างน้ำอีก ๑ รวมเป็น ๓๐ พอดี  สนุกเลือก  หร่อยหลากหลาย แถมสุขภาพก็พอไปวัดไปวา (โดยเฉพาะตอนตายแล้ว อิอิ) 

...คนถางทาง (๑๔ มกราคม ๒๕๕๖)

ปล.  ท่านใดมีไอเดียอะไร เพิ่มโปรดช่วยเข้ามาเม้นท์ โดยเฉพาะรายการอาหาร


หมายเลขบันทึก: 535722เขียนเมื่อ 12 พฤษภาคม 2013 17:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม 2013 17:37 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

ท่านอาจารย์ คะ  สาคูไส้หมูลูกละ3บาท  อาจเห็นเป็นครั้งแรกในชีวิต  ฮิ ฮิ

อยากเห็นไวๆจังค่ะ อาหารรถเข็นแบบใหม่

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท