(32) รู้ได้อย่างไรว่า 'อาหารจืด'
..ง่ายนิดเดียว ชิมดูก็รู้ เด็ก ป.4 ยังตอบได้เลย
แล้วมันยุ่งยากซับซ้อนยังไง ถึงต้องตั้งเป็นคำถามด้วย ก็มันยาก.. ตรงที่ผู้ป่วยจิตเวชเรื้อรังที่ดิฉันดูแลอยู่นั้นมีสภาพร่างกายและจิตใจเสื่อมมากแล้ว ไม่ค่อยรู้เรื่อง จะบอกว่าปวดท้อง ปวดหัว ปวดตัว หรือปวดใจก็ไม่ได้ ต้องการอะไรก็บอกไม่ได้ บอกรสชาติหวานมันเค็มก็ไม่ได้เช่นกัน ดิฉันพยาบาลจิตเวชจึงต้องเป็นหูเป็นตา เป็นทุกอย่างแทนผู้ป่วย รวมทั้งเป็นลิ้นด้วย เพราะทำหน้าที่ชิมอาหารเฉพาะโรคของผู้ป่วยทุกวัน
วันหนึ่งๆ ดิฉันต้องชิมอาหารหลายประเภท นายสถิตย์ สัมพันธ์เพ็ง หรือ 'นายหลอด' ลูกน้อ งตัวดี เคยค่อนขอดดิฉันว่า “พี่.. ชิมอาหารเสร็จ ไปกินข้าวเปล่าสักจาน แล้วตามด้วยน้ำอีก 1 แก้ว ก็อิ่มพอดี .. ประหยัด!"
สัปดาห์ก่อน เมื่อเจ้าหน้าที่เข็นรถอาหารมาถึงหน้าอาคาร ดิฉันก็ชิมอาหารตามปกติ ชิมมาเรื่อยๆ จนถึง “อาหารจืด" ชิมแล้วต้องหยุดชะงัก เพราะลิ้นดิฉันบอกว่า “อาหารไม่จืด"
ไม่ได้การ! เปลี่ยนวิธีชิมใหม่ดีกว่า ชิมอาหารโปรตีนสูงกับอาหารจืดสลับกันไปมา หลายรอบ ดูเหมือนรสอาหารสองประเภทนี้ไม่แตกต่างกันเลยนะ! ในรายละเอียดนั้นช่วยกันชิมหลายคน ผลการชิมปรากฏว่า “อาหารจืดเค็มกว่าอาหารโปรตีนสูง" 3 คน “อาหารโปรตีนสูงเค็มกว่าอาหารจืด" 3 คน โภชนากรรีบสรุปว่า
“คะแนนเสียงเท่ากัน เพราะฉะนั้นอาหารจืดไม่เค็ม กินได้" ดิฉันรีบทักท้วงว่าสรุปแบบนี้ไม่ได้ จืดก็คือจืด ไม่จืดก็คือไม่จืด ไม่ใช่เรื่องของการโหวตเสียงข้างมาก!
โภชนากรก็พยายามอธิบายเชิงวิชาชีพว่าเธอคำนวณปริมาณเกลือในอาหาร และลดเกลือลงครึ่งหนึ่งตามหลักการแล้ว เมื่อดิฉันถามถึงปริมาณเกลือที่ผสมในเนื้อสัตว์บด รวมทั้งปริมาณเกลือในน้ำปลาร้า เธอตอบว่า “ลืมไป" ดิฉันจึงชิงสรุปเข้าข้างตนเองว่า
“พี่ขอแบบง่ายๆ แบบเราจะสอนญาติทำอาหารจืดให้ผู้ป่วย เมื่อปรุงอาหารเสร็จให้ลองชิมดู หากใครๆ ชิมแล้วร้องออกมาว่า “จืด" เป็นเสียงเดียวกัน นั่นแหละ อาหารจืดละ!"
เห็นไหม ..ง่ายนิดเดียว ชิมดูก็รู้ เด็ก ป.4 ยังตอบได้เลย (จำเอาไว้ อย่านำหลักประชาธิปไตยมาใช้ผิดที่ผิดทางนะจ๊ะ).
ความเห็น (2)
เป็นวิธีที่ง่ายที่สุดจริงๆ ค่ะ
ขอบคุณ tuknarak ที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ