ครูที่สังคมโหยหา

ครูในเมืองไทยที่ทุ่มเททั้งกายและใจเพื่อลูกศิษย์ ไม่ต่างไปจากครูเรฟ โดยเฉพาะในพื้นที่ชนบทห่างไกล ทุรกันดาร และตามแนวชานแดนนั้นมีอยู่ไม่น้อย เป็นเทียนเล่มเล็กที่ส่งอแสงระยิบระยับมากกว่าที่จะโชติช่วงสว่างไสวให้เห็นได้ชัดเจน ประเทศไทยเรามีทั้งครูและผู้เสียสละอุทิศตนที่แม้ไม่ได้สำเร็จวิชาชีพครูมาโดยตรง แต่ก็ยอมเหน็ดเหนื่อยทำหน้าที่ของ “ครูผู้ให้” ได้อย่างสมบูรณ์ด้วยหัวใจเกินร้อย ซึ่งช่วยให้เด็กโอกาสในพื้นที่ต่างๆ ที่น่าจะด้อยโอกาสกว่าเด็กในโรงเรียนของครูด้วยซ้ำ ได้พบแสงสว่างนำทางชีวิต อาจจะริบหรี่บ้าง
สว่างไสว หรือติดๆ ดับๆ บ้าง ก็ยังดีกว่าปล่อยให้เด็กเหล่านั้นไม่ได้รับโอกาสใดๆ เลย

  ครูเรฟโชคดีกว่าครูไทยตรงที่ แม้จะทำการสอนในโรงเรียนเล็กๆ แต่ก็เป็นโรงเรียนเล็กในเมืองใหญ่คือลอสแอนเจลิส ที่อยู่ในรัฐใหญ่มีผู้รู้จักแพร่หลายคือ แคลิฟอร์เนีย และอยู่ในประเทศที่ถือกันว่าเป็นมหาอำนาจอย่างสหรัฐอเมริกา ทำให้เรื่องราวของครูเรฟสามารถเผยแพร่ไปได้แทบทุกประเทศทั่วโลก ครูเรฟโชคดีที่อยู่ใกล้ชิดกับเทคโนโลยีทันสมัยช่วยให้การสืบค้นหาแหล่งข้อมูลเพื่อเสริมการเรียนการสอนให้มีประสิทธิภาพและเกิดประสิทธิผลเป็นไปได้ง่าย กว้างไกล และคล่องตัว ทว่า โชคดีที่รายล้อมครูเรฟอยู่จะไม่มีประโยชน์
กับครูเรฟ การจัดการเรียนการสอน เด็กๆ หรือพ่อแม่ของเด็กๆ แม้แต่น้อย หากครูเรฟไม่ได้ทำหน้าที่ครู
ด้วยหัวใจของ “ครูผู้ให้” ที่แท้จริง ครูเรฟเป็นตัวอย่างของครูคนหนึ่งที่พยายามหาทางออกให้กับตัวเอง ก้าวข้ามปัญหาความขัดแย้งความแตกต่างในหลายๆ เรื่องไปให้ได้ ด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน อดทน กระตือรือร้น
ที่จะเรียนรู้และพยายามแสวงหาวิธีการใหม่ๆ มาพัฒนาปรับปรุงการสอนตลอดเวลาเพื่อทำหน้าที่ของครูผู้ให้วิชาความรู้ที่ดีและเหมาะสมที่สุดแก่ลูกศิษย์ตัวน้อยๆ ในความรับผิดชอบ มีเด็กๆ เป็นศูนย์กลางของการจัดการเรียนการสอนในแต่ละปีโดยไม่ยึดติดกับรูปแบบหรือวิธีการจนเกินไป ครูเรฟหวังให้นักเรียนรู้ด้วยความเข้าใจ
มีความสุขในการเรียน และเติบโตต่อไปในวันข้างหน้าอย่างมีคุณภาพ

  วิธีการที่ครูเรฟใช้ หากต้องการปรับใช้ให้เหมาะสมกับสถานณ์ของแต่ละคน ก็คงไม่ใช่เรื่องยุ่งยากจนเกินไป ความสำเร็จในภารกิจหลากหลายของครูเรฟที่ต้องใช้ความพยายาม ความอดทน และความกล้าหาญพิชิตปัญหาอุปสรรคต่างๆ อยู่ตลอดเวลา ความมุ่งมั่นเพียรพยายามของครูคนหนึ่งที่จะเข้าใจ เข้าถึงและพัฒนานักเรียนอย่างจริงจัง การให้ความสำคัญและยึดมั่นในหลักการที่ว่านักเรียนเป็นศูนย์กลางของการเรียนการสอนอย่างแท้จริง

[คุณมะเดื่อ]

หากครู...มีแต่ศิษย์และงานสอน  ถึงแม้จะเหนื่อยเหน็ดหนักหนาเพียงใด ครูคงยิ้มรับกับความเหนื่อยนั้น....แต่...ครูไทยในปัจจุบันที่ทุ่มเททั้งกาย  ทั้งใจ  แต่ในที่สุดก็ต้องเปลี่ยนเส้นทางชีวิต อำลาจากวงจรของคำว่า  " ครู "  เพราะ  เอือมระอากับ  " ระบบ "  ที่ใช้  " กฎกู "  แทน  " กฏเกณฑ์ "  เจ้านายขั้นต้น ๆ   ที่เรียกว่า  "  ผอ. "  ส่วนหนึ่ง ตะเกียกตะกายมาจาก  " ครูผู้สอน" ที่ไร้คุณภาพ  พอมาได้ขึ้นตำแหน่ง " บริหาร "   ก็ "  หาร "  แบบไม่ลงตัว   ใช้ระบบการปกครองแบบ  " ตามใจฉัน "  หากลูกน้องมีความเหนียวแน่นมีระบบงานดี   ปกครองยาก  ก็ใช้ระบบ  " ตีให้แตกแล้วแยกปกครอง"  ... อย่างนี้   " ครูเรฟ"  ของเมืองไทยคงไม่ได้เกิด  เพราะ ถูกคุมกำเนิด โดย  " กฏกู"  ซะแล้ว

[^ agape ^]

แต่เพราะเรา "ไม่ใช่ครูเรฟ" เราจึงเป็นอย่างที่เค้าเป็นไม่ได้ เราก็ "เป็นอย่างที่เราเป็น" ค้นหาศักยภาพของตนเองแล้วนำออกมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ผู้เรียน "เราก็จะเป็นครูเรฟอย่างที่เราเป็น" ที่สำคัญก้าวแรกที่จะย่างเข้าไปในห้องเรียน พบกับหน้าตาที่มาจากพื้นฐานต่างกัน "คุณเปิดใจแล้วหรือยัง"