ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้..

เรื่องเล่าจากความฝันเล็กๆความฝันหนึ่ง..... เมื่อตอนเป็นเด็กเราอาจมีโลกที่สวยงามมากก เคยคิดว่าการที่ได้เป็นหมอเป็นพยาบาลคงเป็นอะไรที่ดูดีมาก ได้ทำงานที่สบายๆได้ช่วยเหลือชีวิตผู้อื่นได้ใส่ชุด เครื่องแบบทำงานดีๆได้ทำให้พ่อแม่ภูมิใจ อนาคตดี ตอนนั้นฝันของฉันโลกสวยมาก ฉันตั้งใจอ่านหนังสือ เรียนๆๆเพื่อจะเป็นพยาบาลให้ได้ Born to be nurse ตอนนั้นฉันคิดไว้เลยว่าถ้าไม่ติดพยาบาลก็ไม่รู้ว่าจะเรียนอะไร แต่พอปีที่ฉันต้องสอบเข้ามหาวิทลัย น้ำท้วมครั้งใหญ่การสอบทุกๆอย่างเลื่อนไปหมดการสอบสนามแรกของฉัน มหาวิทยาลัยศรีนครินวิโรฒ ประสานมิตร คนสอบพยาบาลเยอะมากความรู้สึกตอนนั้นนี่ฉันมาสอบหรือดูคอนเสริ์ตเนี่ยคนขนาดนี้ ตอนนั้นคิดว่ายังไงก็สอบไม่ติด แต่แร้วก้ไม่ติดจริงๆอัตราส่วนมันต่างกันมาก ตอนนั้นทุกคนดูขยันและเครียดกับการไม่มีที่เรียนมากพวกมีที่เรียนก็เดินชิวๆในโรงเรียน เรียนมั่งโดดมั่งไม่ค่อยจะมี ม.6มาเรียน พอถึงช่วงสอบแกทแพทคนเรียนพิเศษก็หนักหนาดึกดื่น พอประกาศผลวันนั้นฉันจำได้ว่าอารมณ์ดีมาก หน้าบานเลยใช่ว่าคะแนนจะเยอะนะ แต่ฉันพอใจในสิ่งที่ฉันมีมากกว่าเลยรู้สึกดีใจที่ชนะใจตัวเองตามที่หวังได้ เกือบจะหมดเทอม2แล้ว พยาบาลพึ่งเปิดรับสมัครฉันก็สมัครและติดเข้ามารอบแรก ความรู้สึกที่เข้าม่เรียนดูแตกต่างมากฉันมาจากโรงเรียนที่ผู้ชายเยอะ แต่พอมานี่มีแต่ผู้หญิงต้องปรับตัวเยอะเรย บางอย่างที่ทำมีทั้งทำได้ละไม่ได้มาแรกๆอึดอัดมากแต่ก็เป็นชีวิตที่สนุกมากได้นอน คุย อยู่กับเพื่อนทุกวัน พอกลับบ้านก้แปลกๆแต่ตอนนี้ฉันว่าฉันปรับตัวได้แล้ว เหตุผลหลายๆอย่างที่ฉันอยากเป็นพยาบาลมีเหตุผลนึงคือการบริการภาครัฐ ที่แตกต่างกับเอกชน การพูดจาการใส่ใจของบุคคลากรต่อคนไข้ดูมันต่างกันมากจนเกิดข้อเปรียบเทียบมากมายระหว่างพยาบาลโรงพยาบาลของรัฐกับเอกชน ฉันจึงคิดว่าฉันอยากเป็นบุคคลากรดีๆคนนึงของภาครัฐ ในอนาคต.