การใช้จิตจับอยู่ที่ลมหายใจ VS การใช้จิตจับอยู่ที่หัวใจ
ผมขอชวนให้เพื่อนๆลองดูนะครับ เวลาเราเกิดมีอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงในเชิงรุนแรงเช่น โกรธ โมโห หงุดหงิด หรือ เบื่อ ซึม เซ็ง หรือ ดีใจสุดๆ ปลื้มใจสุดๆ ลองใช้จิตไปจับความรู้สึกที่ลมหายใจดู จะเป็นการดูลมหายใจที่วิ่งเข้าวิ่งออกจากจมูก หรือ ดูลมหายใจที่ทำให้ท้องพองท้องยุบก็ได้ แล้วลองเปรียบดูเหตุการณ์เดียวกัน แต่ให้จิตไปจับความรู้สึกที่หัวใจ ดูว่ามันเต้นอย่างไร มีอาการหนักๆตึงๆ หรือ โปร่งๆเบาๆ อย่างไร ความรู้สึกที่ว่านี้มีความรุนแรงขนาดไหน อยู่นานขนาดไหน
ในความเห็นผม การจับความรู้สึกที่ลมหายใจ ก็คือการเปลี่ยนการรับรู้จากสิ่งที่อยู่ภายนอก มากำหนดอยู่ภายในที่ลมหายใจ อารมณ์ที่เคยมีอยู่ก็จะค่อยๆจางหายไป อย่างนี้เรียกว่า การดับไปของอารมณ์ด้วยสมาธิ
แต่ถ้าจับความรู้สึกที่หัวใจ สังเกตถึงจังหวะการเต้น ความตึง ความหนัก ความโปร่ง ความเบา อารมณ์ที่เคยมีอยู่จะค่อยๆจายหายไป อย่างนี้เรียกว่า การดับไปของอารมณ์ด้วยสติ
การดับของอารมณ์เหมือนกัน แต่ความรู้สึกจะต่างกัน เป็นอย่างไร เพื่อนๆต้องลอง แล้วจะรู้ได้ด้วยตัวเองครับ
ขอบคุณผู้เขียนมาก เพราะเป็นความรู้ใหม่ ที่อธิบายว่า ถ้านำจิตมาอยู่กับลมหายใจ เป็นการดับอารมณ์ด้วยสมาธิ แต่ถ้านำจิตมาจับที่การเต้นของหัวใจ เป็นการดับอารมณ์ด้วยสติ