ครูที่เเสนดี^^

                        ในยามที่ท้อเเท้

                     ขอเพียงสักคนหนึ่ง

                 จะคิดถึงเเละคอยห่วงใย

                 ในยามที่ชีวิมองร้องไห้

             ขอเพียงมีใครปลอบใจสักคน

 

          เด็กน้อยคนหนึ่งกำลังเดินทางเข้ามาสู่โลกใบใหม่ สีขาวสดใส ดูสะอาด สวยงามน่าอยู่ยิ่งนัก  เธอไม่รู้เลยว่าอนาคตข้างหน้าของเธอจะเป็นอย่างไร เธอคิดอยู่เสมอว่าอนาคตของเธอต้องดีเเน่นอน  ตอนเเรกเธอมีความสุขมากที่จะได้มาอยู่ในสถานที่เเห่งนี้ในระหว่างการเดินทางนั้น เธอรู้สึกเศร้า เเละเหงามาก  เพราะเธอเดินทางมาที่นี่เพียงลำพัง  เธอรู้สึกเหนื่อย เเละท้อกลับการเดินทางอันเเสนยาวไกล เธอคิดถึงบ้าน ระหว่างทางเธอคิดจะหันหลังกลับไปยังทางที่เดินมาหลายครั้ง  เเต่สิ่งที่ทำให้เธอเดินไปต่อก็คือเธอเอาความหวัง ความภูมิใจ ของคนที่เธอรักมาด้วย เธอจึงท้อไม่ได้   เธอได้เเต่  นึกถึงคำพูดของคุณครูของเธอคนหนึ่ง ที่เธอชอบเล่าเรื่องราวต่างๆให้ท่านฟังเสมอ ซึ่งท่านก็บอกกับเธอว่า "อดทนไว้นะคนเก่ง คนที่ส่งเราเหนื่อยกว่าเราอีก" เเละท่านยังช่วยในนำการปรับตัวในการดำเนินชีวิต การมองโลกในอีกมุมหนึ่งที่ทำให้สบายใจ ทำให้เธอยิ้มสู้  เเละมีพลังในการเดินทางต่อไป. (^-^+).

         

               

        

 

 

[นาย ศราวุธ จ้อน อยู่เกษม]

เขียนได้ดีมากๆครับ