ถักทอเครือข่ายในพื้นที่ เพื่อยกระดับการเรียนรู้ของจังหวัด

          โครงการของ สสค. โครงการนี้  เราเรียกตาม ศ. นพ. ประเวศ วะสี ว่า “โครงการสามดรุณี”  เป้าหมายคือ ยกระดับการเรียนรู้ของทั้งจังหวัด  โดยการจัดการทรัพยากรเพื่อการศึกษาของจังหวัดเสียใหม่  ให้มันเชื่อมโยงและเสริมส่ง (synergy) ซึ่งกันและกัน  และนำทรัพยากรไปใช้ในกิจกรรมที่เกิดประโยชน์ต่อการยกระดับ Learning Outcome จริงๆ  ซึ่งก็คือ เกิดการปฏิรูปการเรียนรู้ในจังหวัดด้วย  ให้เด็กได้เกิด 21^st Century Skills ด้วยการเรียนแบบ Active Learning   และครูก็เกิด PLC ที่เรียนรู้วิธีเป็น โค้ช ของ PBL และ active learning แบบอื่นๆ  รวมทั้งฝึก 21^st Century Skills ของตนไปพร้อมๆ กัน 

          โดยเรามีสมมติฐาน จากหลักฐานที่น่าเชื่อถือ ว่าทรัพยากรในจังหวัดมีเพียงพอ หากมีการจัดการที่ดี  จะนำมาใช้ยกระดับคุณภาพการศึกษาของจังหวัดได้  โดยพลังจาก สสค. ไม่ใช่เงิน  แต่เป็นตัว “สามดรุณี” นั่นเอง  ได้แก่ ดร. ศรีวิการ์ เมฆธวัชชัยกุล อดีตรองปลัดกระทรวงศึกษาธิการ, นส. วลัยรัตน์ ศรีอรุณ อดีตผู้อำนวยการสำนักงบประมาณ, และ ดร. เจือจันทร์ จงสถิตอยู่ อดีตเลขาธิการสำนักงานปฏิรูปการศึกษา 

          ในการประชุมคณะกรรมการกำกับทิศทางครั้งที่ ๑ ของโครงการ เมื่อวันที่ ๒๒ ก.พ. ๕๖  เราตกลงกันชัดเจนว่า  จะทำใน ๓ จังหวัด  คัดเลือกจากจังหวัดที่เราเชื้อเชิญ ๖ จังหวัด (โดยทราบความตั้งใจของผู้นำในจังหวัด)  โดยดูจากการเสนอเป้าหมายและยุทธศาสตร์ของโครงการ ที่เห็นได้ว่าเอาจริง  มีทีมงานและเครือข่ายที่เข้มแข็ง  และจะสามารถพัฒนาความเข้มแข็งให้เกิดการดำเนินการต่อเนื่องได้ 

          แรงจูงใจต่อจังหวัดที่เข้าร่วมโครงการนี้ คือการสนับสนุนด้านการจัดการ  ที่จะช่วยให้ฝันของประชาคมในจังหวัดเป็นจริง  คือเกิดระบบการพัฒนาการศึกษาของจังหวัด ที่ได้ผลดี เกิดการยกระดับผลสัมฤทธิ์ของการเรียนในทุกระดับ 

          อย่างหนึ่งคือ เกิดระบบการเงินเพื่อการศึกษาที่ดีในจังหวัด  อีกอย่างหนึ่งคือ เกิดการพึ่งพาช่วยเหลือซึ่งกันและกันของสถาบันการศึกษาทุกระดับในจังหวัด  ไม่ต่างสถาบันต่างทำอีกต่อไป  และอีกอย่างหนึ่งคือ มีการเปลี่ยนแปลงวิธีจัดการเรียนรู้  จากวิธีการแห่งศตวรรษที่ ๒๐  ไปเป็นวิธีการแห่งศตวรรษที่ ๒๑  ที่ผมเคยบันทึกไว้แล้ว ที่นี่

วิจารณ์ พานิช

๒๓ ก.พ. ๕๖

[นาย ธนา นนทพุทธ]

สวัสดีครับ

             บทความสระของท่านมีค่ากับทุกชีวิตทุกฝ่าย  ผมติดตามอ่านของท่านตลอด  เพราะผมอยู่ในแวดวงการศึกษา  ผมขอยกข้อความจากบันหนึ่งของท่านมาเป็นหลักฐานคือ  "ระบบและวิธีการจัดการศึกษาต้องเป็นไปตามความเป็นจริงในสังคม ต้องฝึกฝนเด็กและเยาวชน ให้มีทักษะในการดำรงชีวิตอยู่ในสังคมแห่งความเป็นจริง ไม่ปฏิเสธความเป็นจริงในสังคม ทักษะนั้นเรียกว่า “ทักษะแห่งศตวรรษที่ ๒๑” ซึ่งเป็นทักษะที่ซับซ้อนมาก"