ดอกพุดบานเมื่อวานนี้

วันเมื่อวานที่ตั้งใจเดินทาง หากมีเหตุทำให้ไม่ได้เดินทางนั้น การคงเป็นเพราะ ยังไม่ใช่เวลาของเรา เวลาของเราอาจเป็นเดือนหน้า สองเดือนข้างหน้าหรือ จะหมดไปแล้ว เมื่อไหร่ไม่อาจรู้

เกิดเหตุขัดข้อง การเดินทางที่เตรียมไว้ต้องเลื่อนอย่างกระทันหัน ข้าวของกระเป๋าเดินทางที่ออกแรงจัดและแบกขึ้นลงสถานีรถไฟฟ้าด้วยเป็นเทศกาลลดการใช้ไฟฟ้า บันไดเลื่อนปิดการทำงาน โอ้

อืม ประเทศไทยมีรถไฟฟ้า มีพื้นที่บนชานชาลาของสถานีรถไฟฟ้าเหลือเฟือ แต่สิ่งอำนวยความสะดวกต่อผู้คนสัญจรโดยสารการคมนาคมมวลชนยังประดักประเดิด สถานที่บนสถานีของแอร์พอร์ตลิ้งค์กว้างใหญ่เหลือเฟือ แต่มีลิฟต์ตัวเล็ก ๆ ประมาณเท่าห้องน้ำสาธารณะก็ไม่ปานเพียงตัวเดียว ทำให้การขนย้าย เข็นกระเป๋าเดินทางของคนเดินทางเป็นไปแบบทุลักทุเล

เหนื่อยแสนเหนื่อย

เหนื่อยกายไม่เท่าเหนื่อยใจ

กลับบ้านเรา รักรออยู่

และบรรดาต้นไม้เช่นกัน รอเราอยู่

กว่าจะถึงบ้าน อาบน้ำ เข้านอนหลังหยิบเม็ดยาแก้ปวดหัว กินเข้าไปคนละสองเม็ด

เช้ามืด เราตื่นตามเวลาเดิมคือหกนาฬิกา

เดินชมต้นไม้

ดอกพุดสีขาวพันธุ์ดอกหอม ไม่ออกดอกมาช่วงเวลาหนึ่งแล้ว โดยไม่ทราบสาเหตุ

วันนี้ราวกับเจ้าปลอบใจ พากันบานส่งกลิ่นหอมอวลใจ คือกลิ่นหอมอ่อน ๆ ยามเราเอาจมูกไปใกล้ ๆ

จริง ๆ แล้ว กลีบดอกบานแฉ่ง เปิดเผยเต็มที่ คงไม่ใช่เพิ่งผลิบาน น่าจะบานดอกตูมตั้งแต่เมื่อวานนี้

หอมชื่นใจ ปลอบโยนหัวใจ ทำให้ได้คิดขึ้นมาว่า

วันเมื่อวานที่ตั้งใจเดินทาง หากมีเหตุทำให้ไม่ได้เดินทางนั้น