ทำเหตุให้มากพอ ละการรอผล

ต่อไปนี้เป็น "ชุดถ้อยคำ" ที่ผมมักพูดไว้เป็นบทสรุปเสมอ เมื่อลงพื้นที่คุยกับเพื่อนพี่น้องครูในโรงเรียน 

• เด็กกล้าคิด เพราะเขามั่นใจในตนเอง
  
• เด็กจะมั่นใจในตนเอง ก็ต่อเมื่อเขาภูมิใจในตนเอง
• เด็กจะภูมิใจในตนเอง เมื่อเขารู้สึกว่า "ฉันทำได้" "ฉันคิดเองได้" "ฉันเป็นคนสำคัญในทีม"
• ดังนั้น ครูเรา ต้องเปลี่ยนมาใช้ "ปฏิสัณถารเชิงบวก"
• ครูจะทำ "ปฏิสัณถารเชิงบวก" ได้ก็ต่อเมื่อ "ครูหันมาเรียนรู้ความรู้สึกและความคิดตนเอง"
• นั่นคือ ครูควร เจริญสติภาวนา หรือ ศึกษาจิตศึกษา หรือ จิตตปัญญาศึกษา หรือ เรียนรู้ภายในตนเอง

หากท่านเชื่อกฎของกรรม เรื่องเหตุและผล มีเหตุ ย่อมมีผล มีผลย่อมมีเหตุ ผมมีข้อสรุปดังนี้ครับ

• เด็กจะคิดเก่ง ต้องได้ฝึกคิด
• เด็กจะได้ฝึกคิด ครูควร "ตั้งคำถาม" (ไม่ใช่เน้นบอกให้จำ สั่งทำตามคำบอก)
• ครูจะเก่งตั้งคำถาม ครูต้องได้ฝึกตั้งคำถาม
  
• ครูจะได้ฝึกตั้งคำถาม เมื่อครูสอนแบบ PBL 
• ครูจะสอนแบบ PBL ให้ได้ผลดีที่สุดต้องทำ PLC

ผมยังตกผลึกกับตนเองด้วยครับว่า ..... สิ่งที่ชาวตะวันตกว่ามา  ในหลักคำสอนพระพุทธศาสนา ว่าไว้หมดแล้ว......

[เพ็ญศรี]

เราได้พิสูจน์ด้วยตัวเอง...

ดังนั้นตั้งเสริมให้ครูมั่นใจในตนเองให้ได้ว่าฉันทำได้  

ฉันก็สำคัญ

[ครูน้อยคนหนึ่ง ศิริลักษณ์ ชมภูคำ]

• 
  

ไม่ว่าหลักสูตรจะเปลี่ยนแปลงอย่างไรแต่จะยึดหลักการจะตั้งใจเป็นครูจะสอนแบบ PBL ให้ได้ผลดีที่สุดและจะต้องทำ PLCให้สมบูรณ์ รู้สึกว่าเป็นกระบวนการที่มีประโยชน์ต่อกระบวนการเรียนรู้ของผู้เรียน