"ไม่รู้เมื่อไหร่ถึงคิว"
7 / 4/56 13.00 น.
วันนี้เขียนบันทึกด้วยความรู้สึกหดหู่........ไม่มีโอกาสได้รดน้ำศพท่านรองผู้ว่าฯยะลาและท่านเชาวลิตเนื่องด้วยติด
ภาระกิจอยู่เวรยาวจนล่วงสงการนต์.....มีโอกาสได้ทำงานร่วมกับท่านในหลายภาระกิจแล้ววันนี้ท่านก็จากไป
วันนั้อยู่เวรเช้าตอนรับท่านคุณนายผู้ว่าพี่เอียดท่านมาเยี่ยมทหารที่ได้รับบาดเจ็บที่นอนอยู่ที่ตึกออกจากห้อง
คุณนายท่านทราบข่าวท่านหน้าซีดมือเย็นมากท่านมาจับมือพร้อมบอกเหตุให้ทราบจับมือเราบอกว่า"แก้มที่จริง
เป็นพี่กับท่านผู้ว่าน่ะแก้มแต่พี่ติดภาระกิจท่านรองท่านไปแทน....แล้งเราต้องออกหน่วยรับบริจาคเลือดตลอด
แล้วเมื่อไหร่จะถึงคิวเราแก้ม....." ครูซ่อมคนอึ้งไป...ใช่การออกไปรับบริจาคเลือดแต่ละครั้งอาทิตย์ละอย่าน้อย
1 ครั้ง/อาทิตย์พื้นที่ไป ยะหา กาบัง กงปีนัง บนังสตา ธารโต เบตงแล้วแต่กำหนดการที่นัดหมายไว้มีเวลาที่
แน่นอนไปแล้วก็ต้องกลับเส้นทางไม่มีให้เลือกไปทางในก็กลับทางนั้น......ใช่แล้วเมื่อไหร่ถึงคิวเรา.......
ได้แต่ขอองค์พระอัลเลาะห์ถ้าท่านมีจริงช่วยคุ้มครองช่วยดลใจให้ศสนิกชนของท่านได้ละเว้นเพราะการออกไปรับ
บริจาคเลือดที่ได้มาเอาช่วยชีวิตพวกท่านที่นอนรักาาตัวอยู่ที่รพ.ยะลาและพื้นที่ใกล้เคียงถ้าต่อไปไม่มีใครเสียสละ
ออกไปรับบริจาคจะมีเลือดที่ไหนจะเอามาช่วยชีวิตพวกท่านได้ทันท่วงที่......ทุกชีวิตล้วนมีค่าไม่มากก็น้อย.....วันนี้
ท่านนายกฯมาท่านยังปิดข่าววิทยุของตำรวจทหารปรากฎแจ้งแค่บุคคล
สำคัญมีการอารักขาแน่นหนาตำรวจทหารยืนทุกเสาไฟฟ้า.....อยากบอกท่านว่ามันไม่ได้บรรยากาศหรอกท่าน
ลองมาแบบชาวบ้านธรรมดาไม่ตัดสัญญาณไม่หน่วยคัมมันโดอารักขา....ลองนั่งรถแบบพวกชาวบ้านข้าราชการ
3 จังหวัดที่เป็นท่านจะได้ Fill ว่าพวกเรารู้สึกอย่างไรหรือค่าของชีวิตคนไม่เท่ากัน ลืมไปรัฐบาลท่านท่านเฉิลม
ท่านได้กำหนดค่าชีวิตคนไว้แล้ว ข้าราชการ ชาวบ้านมีค่าไม่เกินวงเงิน500'000 บาท แต่ผู้ที่คุณหมอพรทิพย์
ท่านบอกว่าเป็นเหยื่อที่สามารถฆ่าชีวิตเพื่อนมนุษย์เป็นเรื่องง่ายๆจะไดค่าเยี่ยวยาในวงเงิน7ล้านบาท
ครูซ่อมคนขอรับผิดชอบในสิ่งที่เขียนไว้ทุกตัวอักษรนี้คือความจริงที่แสนเจ็บปวดที่พวกท่านไม่ได้สูญเสียเพราะ
ครอบครัวลูกหลานท่านทั้งหลายไม่ได้อยู่ในพื้นที่....แค่คำพูดเสียใจผ่านออกสื่อไม่กี่คำมันไม่ได้แม้นเศษเสี่้ยวความ
รู้สึกนี้เลย......
.......สุดท้ายบันทึกนี้อยากอันเชิญคำพูดของสมัยพ่อขุนรามคำแหงมา" แผ่นดินนี้พ่อแม่ปูย่าตาทวดกูสร้างมา
พวกมึงฆ่าพวกกูได้แม้นศพสุดท้าย....วิญญาณพวกกูจะรักษาและหว่งแหงนแผ่นเกิดของกูแม้นเป็นผีก็
ตาม"
ด้วยความเคารพวิญาณผู้กล้าทุกคน
ความเห็น (5)
อ่านด้วยความเศร้า เสียใจ เสียดาย
ขอคารวะดวงวิญญาณผู้ล่วงลับทุกท่าน.....
ภาวนาว่า ขอให้สิ้นสุดคิว เพียงแค่นี้เถอะคะ อย่าได้มีคิวต่อไปเลย ไม่ว่าจะเป็นใคร เราก็รู้สึกเศร้าทุกครั้ง
ขอส่งกำลังใจมาให้กับชาวภาคใต้ทุกท่าน คาดหวังว่าขอให้สงบเร็วไว
สังเกตว่าช่วงนี้เกิดเหตุถี่มากขึ้นนะคะ เกิดอะไรขึ้น
ด้วยความห่วงใยคะ
01.40น. 8/4/56 (ลงเวรบ่ายมา)
ขอบคุณน้องกระติกที่ให้กำลังใจ....ตอน6โมงเย็นกว่าๆโดน 4 ลูกในเขตเมืองเปิดแผนต้องทิ้งคนไข้ที่ตึก
ไปปฏิบัติหน้าที่โซนเขียว(แผนอุบัติภัย)หยิบถุงมือใส่เอี้ยมขณะวิ่งลงจากตึกน้ำตา...ยอมรับเป็นน้ำตาของความเจ็บ
แค้นป่นความเจ็บปวด.....สบถออกมาอย่างที่จะอดกลั่นไว้...."มึงแน่จริงทำมั้ยมึงไม่ทำตอนเช้าที่ขบวนรถท่านนายก
มึงไม่แน่จริงนี้หว่า.......เก่งแต่ลอบยิงลอบฆ่าลอบวาง...กับคนไม่มีทางสู้.....สักวันหนึ่งเมื่อกฎหมายบ้านเมืองช่วย
อะไรไม่ได้......พวกเราจะลุกขึ้นสู้....เขาทำได้แล้วเราทำมั้ยจะทำไม่ได้....ทุกคนมีความอดทนที่จำกัดทนเท่าที่ทน
ได้......เรายอมมามากแล้ว.....คงถึงเวลาแล้วที่เราไม่ยอม........
เป็นกำลังใจให้นะคะ ตาต่อตาฟันต่อฟันมีแต่สูญเสียค่ะ คงมีใครบางคนบางกลุ่มกำลังพยายามทำให้เกิดสถานการณ์ที่น้องครูซ่อมคน บอกแน่ๆค่ะ น้ำตาตกทุกครั้งที่ได้ยินเช่นกันค่ะ ภาวนาเอาใจช่วยทุกๆชีวิตที่ต้องปฏิบัติหน้าที่สุ่มเสี่ยงตลอดเวลา
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ ...บุญพระคุ้มครอง ...และสงบสุขในเร็ววันนะคะ
ขอร่วมไว้อาลัยด้วยค่ะ